Ο αποδιοπομπαίος τράγος

^Πριν από μερικές μέρες ο Αρειος Πάγος επικύρωσε την ποινή που είχε επιβληθεί στον επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου το διάστημα 2010-15 για την υπόθεση της παράβασης καθήκοντος (δυο χρόνια φυλακή), απορρίπτοντας την αναίρεσή του. Ο Γεωργίου κατηγορήθηκε ότι δεν ενημέρωνε το διοικητικό συμβούλιο της Αρχής όσο βρισκόταν στο τιμόνι της για τα στοιχεία που διαβίβαζε, τα οποία σχετίζονταν με το έλλειμμα της χώρας. Αξίζει να σημειωθεί ότι είχε υπάρξει πρωτόδικη αθώωση, που μάλιστα είχε ληφθεί με ομοφωνία, τον Δεκέμβριο του 2016, η οποία αναιρέθηκε. Η πλευρά Γεωργίου θεωρεί δικαστική πλάνη την απόφαση. «Το Εφετείο», υποστηρίζουν οι εκπρόσωποί του, «χρησιμοποίησε μία εσφαλμένη μετάφραση του Κώδικα Ορθής Πρακτικής των Ευρωπαϊκών Στατιστικών (μάλιστα […] παρερμήνευσε το ευρωπαϊκό και το ελληνικό νομικό πλαίσιο για τις ευρωπαϊκές στατιστικές (συμπεριλαμβανομένης της άμεσα σχετικής διευκρινιστικής διάταξης του ελληνικού νόμου 3899/2010)», ενώ «αγνόησε επίσης τις μαρτυρικές καταθέσεις ευρωπαίων επίσημων στατιστικολόγων και αξιωματούχων της ΕΕ για την ορθή ερμηνεία του κοινού νομικού και θεσμικού πλαισίου της ΕΕ». Στηριζόμενος στα σφάλματα αυτά, ο Ανδρέας Γεωργίου ζήτησε την αναίρεση της καταδικαστικής απόφασης χωρίς τελικά αίσιο αποτέλεσμα.

Σύμφωνα με τους δικηγόρους του, «η άρνηση του Αρείου Πάγου να απευθύνει ερμηνευτικό ερώτημα στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αρκεί για να αποδείξει ότι το δικαίωμά του σε δίκαιη δίκη παραβιάστηκε». Υπογραμμίζω ότι τα στατιστικά στοιχεία που ανακοινώθηκαν από τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ (και η μεθοδολογία τους) εξακολουθούν να αναγνωρίζονται από την Ελληνική Κυβέρνηση ώς ορθά και έχουν λειτουργήσει ως η βάση για όλες τις διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της. Κράτη και ιδιώτες.

Η εξέλιξη, ανάγκασε τον Γεωργίου και τους συνηγόρους του να δηλώσουν χθές ότι «φθάνουμε στη σχιζοφρενική κατάσταση το Ελληνικό Δημόσιο δια των δύο εξουσιών του (νομοθετική και εκτελεστική) να αναγνωρίζει την ακρίβεια των στοιχείων του Α. Γεωργίου, αλλά να τον καταδιώκει μέσω της τρίτης εξουσίας του, της δικαστικής, διότι τάχα δεν έκανε καλά την δουλειά του!!». Η δικαστική αυτή περιπέτειά του έγινε αντικείμενο έντονων επικρίσεων κατά της Ελλάδας στην Ευρώπη. Μεταξύ άλλων, δέκα στελέχη του ΔΝΤ επικρίνουν τις διώξεις που υφίσταται ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, επισημαίνοντας μάλιστα ότι η ελληνική κυβέρνηση, που ετοιμάζεται να βγει στις αγορές, οφείλει να διατηρήσει την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ και ουσιαστικά να μη συνεχίσει να κατηγορεί τον πρώην επικεφαλής της.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γεωργίου παραπέμπεται ξανά έπειτα από αθώωσή του. Ηδη, ο Αρειος Πάγος κάλεσε για τρίτη φορά το Συμβούλιο Εφετών να εξετάσει την κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορία, ότι έδωσε ψευδή στοιχεία για την οικονομία, με αποτέλεσμα να διογκωθεί τεχνητά το έλλειμμα του 2009 και η χώρα να οδηγηθεί στο καθεστώς των Μνημονίων. Οι κατηγορίες αυτές στηρίχτηκαν στους ισχυρισμούς της Ζωής Γεωργαντά, η οποία ήταν μέλος του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ το διάστημα που ήταν εκεί και ο Γεωργίου. Η Γεωργαντά υποστήριξε στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής ότι το έλλειμμα του 2009 διογκώθηκε τεχνητά και έφτασε στο 15,4% του ΑΕΠ, κυρίως επειδή (τεχνητά) εντάχτηκαν σε αυτό τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ κατ’ εντολήν της Eurostat. Τους ισχυρισμούς της αυτούς τους οργάνωσε αργότερα σε μια μελέτη, σύμφωνα με την οποία η διοίκηση Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ επιβάρυνε την ελληνική οικονομία κατά 210 δισ. ευρώ!

«Ψεκασμένα οικονομικά», παρατηρεί καθηγητής των Οικονομικών με πολύχρονη θητεία σε ξένα πανεπιστήμια. Η Γεωργαντά κοστολογεί τους ισχυρισμούς της. Αλλά πώς; Ο συνομιλητής μου λέει ότι αρκεί να δούμε, ως παράδειγμα ακυρότητας, έναν μόνο από τους δείκτες της Γωργαντά, τα χρεολύσια βραχυχρόνιου υπερδανεισμού, που κατά τη γνώμη της επιβάρυναν τη χώρα με 48,2 δισ. ευρώ. Παρατηρεί ότι το πανελλήνιο ρεκόρ βραχυπρόθεσμου δανεισμού είναι 18 δισ. ευρώ σε έντοκα γραμμάτια τον Αύγουστο 2012, και ήταν η «τεχνική λύση» που προσέφερε η ΕΚΤ μέχρις ότου αποκατασταθεί η ροή δόσεων από την τρόικα. Ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός ανακυκλώνεται κάθε τρεις ή έξι μήνες. Κατά την ερμηνεία της Γεωργαντά, αν δανεισθώ 1.000 ευρώ και κάθε εβδομάδα ξεπληρώνω και ξαναδανείζομαι το ίδιο ποσόν, συνολικά οφείλω 52.000 ευρώ σε ένα χρόνο, 312.000 ευρώ σε έξι χρόνια. Αλλά αυτά δεν είναι οικονομικά μαθηματικά, είναι τα μαθηματικά του Καραγκιόζη. Με τα μαθηματικά του Καραγκιόζη, ωστόσο, ο Γεωργίου παραμένει με το κεφάλι πάνω στον πάγκο του χασάπη ο αποδιοπομπαίος τράγος της ελληνικής χρεοκοπίας.

Ο Γεωργίου, έτσι, υπήρξε και συνεχίζει να είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος, το απαραίτητο θύμα του καφκικού παραλογισμού που οδήγησε τη χώρα στο να μην μπορεί να δει την πραγματικότητα. Η ταλαιπωρία του είναι αποτέλεσμα της ρητορικής των «Αγανακτισμένων» της πλατείας, της ανάδυσης του λαϊκισμού των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, του διχασμού και της παρ’ ολίγον καταστροφής του δημοψηφίσματος… Ο ίδιος είναι ο αίρων τις δημοσιονομικές ευθύνες της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή. Οι διώξεις του είναι αποτέλεσμα των ψεμάτων όσων επωφελήθηκαν πολιτικά από τις συνέπειες της διάσωσης της χώρας μετά τη διαπίστωση της χρεοκοπίας. Κατά κάποιον τρόπο, υποστήριζα πριν από λίγο καιρό, ο Γεωργίου έχει μετατραπεί στον έλληνα Ντρέιφους. Και εξηγούσα ότι όπως ο γάλλος λοχαγός είχε χρησιμοποιηθεί στα 1895 ως ένοχος κατασκοπείας υπέρ της Γερμανίας, «προαιώνιου εχθρού» της Γαλλίας, με σαθρό κατηγορητήριο αλλά κατόπιν εντολής του υπουργού Στρατιωτικών στρατηγού Μερσιέ, έτσι και ο Γεωργίου μετατρέπεται σε οιονεί ένοχο από ένα σύστημα που θεωρεί ότι τα χρήματα γίνονται στο λεφτόδεντρο και ότι η Δύση επιβουλεύεται την Ελλάδα, το καλύτερο «φιλέτο» του κόσμου. Τι κοινό έχουν Ντρέιφους και Γεωργίου; Είναι θύματα του ανορθολογισμού, της συνωμοσιολογίας, των προκαταλήψεων. Δυστυχώς για μας, ο Ντρέιφους είναι ένα δικαιωμένο ιστορικό πρόσωπο. Ο Γεωργίου, αντιθέτως, είναι το διαρκές θύμα τους…