Τους συνέλαβαν το 1964, τους ανάγκασαν να εργάζονται προφανώς σε εξαντλητικούς ρυθμούς και τελικά τους εκτέλεσαν. Το 1990 ένας από τους φερόμενους δολοφόνους τους συνελήφθη από την Αστυνομία της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος.

Δυστυχώς δεν αποτελεί σενάριο τηλεοπτικής σειράς αλλά ωμή πραγματικότητα η οποία, με όλη τη σημασία της λέξης, συγκλονίζει. Η ιστορία αυτή, κοντά μισό αιώνα, αφορά τη δολοφονία του Ανδρέα Πέτρου και του Χρίστου Σωκράτους, του οποίου η οικογένεια προσέφυγε ενώπιον του Δικαστηρίου, όχι τόσο για να διεκδικήσει αποζημιώσεις αλλά για να στιγματίσει τη διαχρονική απραξία του κράτους, την απόκρυψη στοιχείων και γενικά την όλη στάση της πολιτείας. Ο δικηγόρος της οικογένειας Σωκράτους, κ. Αντώνης Γεωργίου από το δικηγορικό γραφείο Φοίβος και Χρήστος Κληρίδης, ανέφερε στον «Φiλελεύθερο Κύπρου», ότι η εκδίκαση της υπόθεσης αρχίζει την προσεχή Δευτέρα.

Η αδελφή του αγνοούμενου Χρίστου Σωκράτους (ενός εκ των 42 Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων της περιόδου 1963-1964) κ. Ελένη Σωκράτους, στην ένορκη δήλωση που κατέθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου, δεν στηρίζεται μόνο σε μαρτυρίες Ελληνοκυπρίων αλλά ένας από τους βασικούς μάρτυρες που επικαλείται είναι Τουρκοκύπριος ο οποίος κατονομάζει τον δολοφόνο του Χρίστου Σωκράτους. Όμως η μαρτυρία του δεν ήταν ικανή να αποτρέψει την απελευθέρωση του φερόμενου φονιά. Τι έλεγε όμως στην κατάθεση του ημερ. 05/10/90 ο Τουρκοκύπριος Μεχμέτ Οσμάν Χουσεΐν Καπλάν από τη Λουρουτζίνα;

Το 1963 ήταν 9 χρονών και μαθητής. Το 1965 άκουσε ότι 2 Ελληνοκύπριοι συνελήφθησαν από Τουρκοκύπριους ενώ επήγαιναν με τη Lamretta τους (μοτοσυκλέτα). Δεν γνωρίζει τα συγκεκριμένα άτομα που τους συνέλαβαν αλλά ξέρει ότι εκρατούντο σε ένα παλιό σπίτι στη μέση του χωριού το οποίο ήταν άδειο και ανήκε σε κάποιο Νεσμί, ράφτη στο επάγγελμα. Το σπίτι το φρουρούσαν Τουρκοκύπριοι στρατιώτες με πολιτική ενδυμασία. Οι Τουρκοκύπριοι που τους κρατούσαν τους έβαζαν να κάνουν εργασίες στη Λουρουτζίνα. Στη συνέχεια αναφέρει πως οι 2 Ε/Κ ήταν άρρωστοι. Ορισμένοι από την οργάνωση, δηλαδή την ΤΜΤ, ήθελαν να τους ελευθερώσουν και ορισμένοι ήθελαν να τους σκοτώσουν. Άκουσε ότι είχε έρθει διαταγή από τη Λευκωσία για να τους σκοτώσουν. Τότε, ο O. Y. P. (ο «Φ» κατέχει το πλήρες όνομα) όπως τον αναφέρει, εκ Λουρουτζίνας, τους μετέφερε σε μια κοιλάδα του χωριού και μετά που τους σκότωσε τους έριξε σε έναν μεγάλο λάκκο. Το όνομα της Κοιλάδας είναι Αμπάρενα και είναι μεταξύ Πυροϊου – Λουρουτζίνας και βρίσκεται σε απόσταση περίπου 600 μέτρων από τη Λουρουτζίνα. Σήμερα εκεί υπάρχουν περβόλια.

Σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία του, το 1971 στρατολογήθηκε και το 1973 μετατέθηκε στη Λουρουτζίνα. Ομαδάρχης εκεί και υπεύθυνος του ήτο ο O. Y. P. Του είπε κατά σχετική συζήτηση τους πως αυτός σκότωσε τους 2 Ελληνοκύπριους. Όπως κατέθεσε ο Μεχμέτ «αυτό το γνωρίζει όλο το χωριό».

Σύμφωνα πάντα με τον μάρτυρα, 5-6 μήνες μετά την κατάθεση του μετέβη στη Λύση όπου συνάντησε τον O. Y. P. ο οποίος του είπε ότι εργάζεται στην Αγία Νάπα σαν κτίστης.

Το μεγάλο παράπονο της αδελφής

Συγκλονιστική είναι και η γραπτή δήλωση της αδελφής του αγνοούμενου Χρήστου Σωκράτους στο σημείο που αναφέρει ότι οι Αρχές συνέλαβαν τον φερόμενο δολοφόνο και ακολούθως τον άφησαν ελεύθερο, χωρίς έκτοτε να εκδώσουν ένταλμα σύλληψης του όπως έπραξαν με άλλους Τουρκοκύπριους που διέπραξαν δολοφονίες Ελληνοκυπρίων. Η κ. Σωκράτους αναφέρει σχετικά:

Το μεγαλύτερο μου παράπονο είναι πως ξέρουν τον φονιά. Τον είχαν στα χέρια τους. Το κράτος. Τον συνέλαβαν και ήξεραν και πόσο χρονών είναι και πού μένει και κυρίως, μπορούσαν να τον πάρουν Δικαστήριο και να τον δικάσουν για αυτό που έκανε. Αντ’ αυτού, τον άφησαν ελεύθερο να απολαμβάνει όλα τα προνόμια που απολαμβάνω και εγώ ως πολίτης αυτού του κράτους αλλά, να μην αντιμετωπίζει καμία συνέπεια από τις αισχρές πράξεις του να σκοτώσει έναν νεαρό 19 χρονών και να τον πετάξει σε ένα λάκκο σαν το σκυλί. Δηλώνω ενόρκως ότι αυτό που έκανε το κράτος, να αφήσει τον φονιά ελεύθερο, είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει ένα κράτος σε έναν πολίτη του.

Ρωτώ το Σεβαστό Δικαστήριο, εάν ξέρατε τον φονιά του αδελφού σας και ξέρατε ότι τον συνέλαβαν και τον άφησαν να φύγει τι θα κάνατε; Θα αντιμετωπίζατε αυτή την κατάσταση με άλλο τρόπο; Δεν θα είχατε παράπονο και οργή; Καταδικάζω τη συμπεριφορά του κράτους και ζητώ απονομή δικαιοσύνης για την παραβίαση των δικαιωμάτων μου.

Η αδελφή του Χρίστου Σωκράτους υποστηρίζει ότι το γεγονός ότι δεν κρατήθηκε για να δικαστεί ο φερόμενος φονιάς οφείλεται σε γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα περί το 1990, με βάση την οποίαν, όποιος δίδει πληροφορίες που οδηγούν σε διακρίβωση τύχης αγνοουμένων, παρόλο που τέτοιες πληροφορίες πιθανόν να τον εμπλέκουν σε ποινικά αδικήματα, δεν θα διώκεται.

Ο φερόμενος ως φονιάς, ο οποίος εργαζόταν στις οικοδομές στην Αγία Νάπα, προέβη σε κλοπές με αποτέλεσμα να συλληφθεί, να καταδικαστεί και να καταλήξει στη φυλακή. Το ίδιο διάστημα κάποιος άλλος Τουρκοκύπριος κατέληξε στη φυλακή για τον ίδιο λόγο ο οποίος έδωσε κατάθεση περί του θέματος και περιγράφει πως ο άλλος συλληφθείς (και πρώην πράκτορας της ΜΙΤ) εκτέλεσε δύο E/K.

Οι τύψεις του αδελφού

Ο Κώστας Σωκράτους, αδελφός του αγνοούμενου Χρίστου Σωκράτους, νιώθει τύψεις επειδή πιστεύει πως αυτός ευθύνεται που χάθηκε ο Χρίστος. Την μαύρη εκείνη μέρα, ο Χρίστος του ζήτησε το αυτοκίνητο του για να μεταβεί στη Λάρνακα αλλά δεν του το έδωσε, οπόταν μετέβη με τη μοτοσυκλέτα του. Ο Κώστας Σωκράτους θεωρεί πως αν του έδινε το αυτοκίνητο, ίσως να μην τον συνελάμβαναν οι φονιάδες.

«Αυτό είναι το μαρτύριο με το οποίο ζούμε τόσα χρόνια», αναφέρει στη δήλωσή της ενώπιον του Δικαστηρίου η αδελφή τους.

Η εξαφάνιση Σωκράτους – και Πέτρου

Στις 04/02/64 ο Χρίστος Σωκράτους αναχώρησε από τη Λευκωσία μαζί με τον φίλο του Ανδρέα Πέτρου για το φωτογραφείο Σαββάκη στη Λάρνακα, από όπου θα παραλάμβαναν φωτογραφίες του Χρίστου. Οι δύο επέβαιναν μιας Lambrettas κίτρινου χρώματος, επί της οποίας τους είδαν και άλλοι, όπως μαρτύρησαν αργότερα.

Θεάθηκε από Ελληνοκύπρια σύζυγο Σουηδού αξιωματικού αλλά παρά το ότι επεσκέφθη τη Λουρουτζίνα μαζί με τον Κώστα Σωκράτους, δεν εντόπισαν οτιδήποτε.

Σημειώνεται, πως κατά καιρούς οι συγγενείς των αγνοουμένων της περιόδου 1963-64 πραγματοποίησαν εκδηλώσεις ενώ, όπως υποστηρίζουν, επί σειρά ετών δεν τους παρέδιδαν καν τους φακέλους των αγνοουμένων συγγενών τους, προκειμένου να λάβουν γνώση των γεγονότων ή και για να τους αναζητήσουν οι ίδιοι, αφού η πολιτεία φερόταν να ένιψε τας χείρας της.

Πηγή: Philnews

Τελευταία Νέα