ΜΠΟΤΑ

Οσα δραματικά συμβαίνουν στη γειτονική Ιταλία υπενθυμίζουν πόσο ευάλωτη είναι η δική μας χώρα απέναντι στις δυνάμεις των αγορών. Και πρέπει να εκληφθεί ως αγαθή τύχη το γεγονός ότι αυτή η υπενθύμιση ήρθε τώρα και όχι σε λίγους μήνες όταν η κυβέρνηση θα πανηγύριζε ενδεχομένως την «καθαρή έξοδο». Γιατί τότε δεν θα μιλούσαμε για υπενθύμιση, αλλά για καταστροφή –μια καταστροφή με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού λοιπόν. Αρκεί όμως να ληφθεί το μήνυμα από μια κυβέρνηση που εθελοτυφλεί ακόμη και στις πιο εκκωφαντικές προεδοποιήσεις, όπως είναι είναι η άνοδος των σπρεντ. Μα δεν είναι σαφής η εικόνα; Η κινούμενη άμμος στην οποία κινείται η Ιταλία αλλά και οι κυβερνητικοί τριγμοί στην Ισπανία καθιστούν την άνευ προστασίας έξοδο για τη χώρα μας απαγορευτική. Μια έξοδος με τις αγορές να βράζουν –ή μάλλον να παίζουν τους ζουρνάδες και τα νταούλια –δεν θα ήταν βήμα στο άγνωστο. Θα ήταν άλμα στο κενό.

Η κυβέρνηση βαυκαλίζεται εάν νομίζει ότι με ένα μαξιλάρι 18, 20 ή 25 δισεκατομμυρίων ευρώ θα μπορέσει να κοιμάται ήσυχη όσο εκεί έξω θα μαίνεται η θύελλα. Κανένας βαυκαλισμός, κανένας ύπνος του δικαίου και κανένα μαξιλάρι δεν μπορεί προστατεύσει τη χώρα. Αντίθετα μπορεί να την προστατεύσει ο ρεαλισμός, το σχέδιο και η χρήση των σωστών εργαλείων. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να απορροφηθούν οι κραδασμοί που προκαλούν οι δονήσεις στην ιταλική μπότα. Διαφορετικά η ελληνική γη δεν θα σταματήσει να τρέμει.