Η αναβολή της έκδοσης του δεκαετούς ομολόγου μαρτυρά ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχει επίγνωση της αναταραχής που επικρατεί στην Ευρώπη και τις αγορές με αφορμή τα τεκταινόμενα στην Ιταλία –αυτή τη φορά δεν είναι η πολιτική αστάθεια στη γειτονική χώρα το πρόβλημα, αλλά η επόμενη μέρα του σχηματισμού κυβέρνησης από τους λαϊκιστές του Κινήματος των 5 Αστέρων και τους ακροδεξιούς της Λέγκας.

Η επίγνωση αυτή όμως πρέπει να μεταφραστεί και πολιτικά. Πρέπει, με άλλα λόγια, η κυβέρνηση να προσαρμόσει την πολιτική της στα νέα δεδομένα και όχι να επιμένει άκαμπτα σε ένα αφήγημα, στο γνωστό αφήγημα της καθαρής εξόδου, που ημέρα με την ημέρα μοιάζει όλο και περισσότερο με έξοδο προς μια επικίνδυνη περιπέτεια. Πρέπει συνεπώς, ακόμη και αν ελπίζει στα καλύτερα, να προετοιμαστεί για τα χειρότερα. Και η «προετοιμασία για τα χειρότερα» περνάει, όπως έχουν προειδοποιήσει πολλά χείλη, μέσα από την προληπτική γραμμή στήριξης.

Δεν χρειάζεται να είναι προφήτης κανείς για να φανταστεί το αυγουστιάτικο σκηνικό. Να φανταστεί μια Ευρώπη που δεν θα ξέρει πώς να χειριστεί την κρίση της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της. Τι πρέπει να κάνει λοιπόν μία από τις μικρότερες και πιο αδύναμες; Οχι πάντως να εφησυχάσει. Οχι να πιστέψει ότι αυτές που έρχονται δεν θα είναι παρά οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου. Ή, ακόμη χειρότερα, να παριστάνει ότι αυτές είναι ήσυχες μέρες μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί το αφήγημά της, ενώ στην πραγματικότητα θα μαίνεται η θύελλα.

Τελευταία Νέα