Ηταν μόλις πριν από δύο ημέρες όταν ένας υπουργός της κυβέρνησης υποστήριζε ότι πρέπει να πέσουν οι τόνοι και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου για να μην πληγεί ο τουρισμός. Και να που χθες διαπιστώσαμε με τον πλέον τραγικό τρόπο ποιος είναι ο απείρως πιο ουσιαστικός λόγος για τον οποίο πρέπει επιτέλους να σταματήσουν οι λεονταρισμοί: γιατί χάνονται ζωές. Χθες αποδείχθηκε ότι η εθνικιστική ρητορική δεν είναι ανέξοδη. Εχει τεράστιο κόστος, το οποίο καταβάλλουν νέοι άνθρωποι, άνθρωποι στο άνθος της ηλικίας τους.

Αν χάθηκε μια νέα ζωή στο Αιγαίο δεν είναι επειδή έτσι το θέλησε η μοίρα ή η τύχη. Είναι επειδή η πίεση που ασκείται στο έμψυχο και το άψυχο δυναμικό είναι τεράστια. Είναι επειδή οι άνθρωποι ξεπερνούν πολλές φορές τους εαυτούς τους και κάνουν τις μηχανές να ξεπερνούν τις αντοχές τους. Και είναι επειδή όλη αυτή η πίεση τροφοδοτείται από εκείνους που επιλέγουν να ασκήσουν πολιτική παίζοντας με τη φωτιά σε μια ούτως ή άλλως εύφλεκτη περιοχή.

Εκεί εντοπίζεται το λάθος, και όχι στο ενδεχόμενο ανθρώπινο λάθος του πιλότου. Το λάθος είναι δομικό, είναι λάθος πολιτικό. Και είναι ένα λάθος με ολέθρια αποτελέσματα, ένα τρομακτικό λάθος που προκαλεί τον θάνατο ενός αξιωματικού σε καιρό ειρήνης ωσάν ο άνθρωπος αυτός να είναι θύμα ενός ακήρυκτου πολέμου. Αυτές –και σωστά –είναι οι ώρες της οδύνης. Μετά, όμως, δεν μπορεί παρά να έρθει η ώρα της απόδοσης των ευθυνών.