Οι συγγραφείς στις θεατρικές παραστάσεις φτιάχνουν ρόλους. Τους οποίους υποδύονται οι ηθοποιοί στη σκηνή. Υπάρχουν ο καλός κι ο κακός. Ο σοβαρός και συνεπής, αλλά κι ο ασταθής και επιπόλαιος. Το ένα κορίτσι είναι ελευθερίων ηθών, το άλλο νοικοκυρά για ν’ ανοίξεις σπίτι. Οπως ακριβώς συμβαίνει στο έργο, που παίζεται εδώ και κάποιες δεκαετίες, με τίτλο «κάθαρση στο ποδόσφαιρο». Στον ρόλο του καλού είναι πάντα ο υπουργός. Στους ρόλους των κακών οι παράγοντες. Δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος ο Γιώργος Βασιλειάδης που παίζει τον ρόλο του καλού. Ο προκάτοχός του Χαράλαμπος – Σταύρος Κοντονής είχε αριστεύσει. Οι επιδόσεις του σαν σεναριογράφος, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής ήταν για τρία χρυσά αγαλματίδια. Η πρώτη βερσιόν του έργου ανατρέχει στη δεκαετία του ’80 και στον σκληροτράχηλο σοσιαλιστή Κίμωνα Κουλούρη που είχε βάλει στο σημάδι τους δεξιούς. Ο επόμενος πρωταγωνιστής ήταν ο πολλά βαρύς Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Εξαιρετικές παραστάσεις είχαν δώσει οι Γ. Λιάνης και Γ. Φλωρίδης. Οπως κι ο Γ. Ορφανός, αλλά και ο αριστοκρατικός Π. Γερουλάνος. Κάθε υπουργός και μία μάχη. Κάθε υπουργός κι ένας νόμος. Σχεδόν σαράντα χρόνια, η ίδια παράσταση. Αποτέλεσμα; Μια τρύπα στο ύδωρ. Με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να πούμε, να έχει δώσει ιδιαίτερη λάμψη. Βάζοντας τη δικιά του πινελιά. Προσθέτοντας το σασπένς της διακοπής του πρωταθλήματος και τον Πρωθυπουργό αυτοπροσώπως. Νέος είναι ο Αλέξης, ωραίος είναι, έχει όλα τα προσόντα για να κλέψει την παράσταση. Είναι αυτός που παίρνει απάνω του το παιχνίδι. Είναι αυτός που δίνει την εντολή να σταματήσει το πρωτάθλημα. Είναι αυτός που ανεβαίνει στη σκηνή και λέει «δεν με ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος. Αυτή η ιστορία θα τελειώσει και όλοι θα βρεθούν προ των ευθυνών τους». Κόστος, επειδή σταμάτησε το πρωτάθλημα για μία εβδομάδα; Ποιοι θα βρεθούν προ των ευθυνών τους; Ενας μπούκαρε με το κουμπούρι στο γήπεδο. Είναι ποτέ δυνατόν να παίρνεις στα σοβαρά αυτά που λένε οι ηθοποιοί στο σανίδι;