Η οικονομία εξακολούθησε και το 2017 να κινείται σε αναιμικά ποσοστά ανάπτυξης, μακράν εκείνων που θα σηματοδοτούσαν μια αποφασιστική έξοδο από την ύφεση. Ο συνδυασμός υψηλού χρέους, υψηλών εισφορών και υψηλής φορολογίας συνιστά́ ένα μνημειώδες αδιέξοδο.

Τα προσεχή χρόνια η χώρα θα εισέλθει σε μια μακρά περίοδο «αναιμικής ανάπτυξης» με υψηλή ανεργία, χαμηλές επενδύσεις και ακόμα χαμηλότερες προσδοκίες για το μέλλον. Η διαρθρωτική κρίση θα καμουφλαριστεί με κάποια πρόσκαιρα μέτρα για ένα διάστημα και αργότερα θα επανέλθει δριμύτερη όταν οι συνθήκες ξαναγίνουν απειλητικές.

Υπάρχει άραγε λύση στο τριπλό αυτό πρόβλημα; Αν εξακολουθούμε να επιμένουμε σε μικροβελτιώσεις της ίδιας πολιτικής, η απάντηση είναι ξεκάθαρα Οχι. Θετική απάντηση μπορεί να προκύψει μόνο αν εισαγάγουμε στη συζήτηση μια σειρά από άλλες προτεραιότητες ικανές να αντιστρέψουν τη μοιραία δυναμική των πραγμάτων.

Ο Νίκος Χριστοδουλάκης είναι καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρώην υπουργός Οικονομικών