Κι ύστερα έμειναν εννιά… Μετά την ανακοίνωση της αποχώρησης του Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου, για ιατρικούς λόγους, οι εναπομείναντες υποψήφιοι συνεχίζουν την αναζήτηση στήριξης και ψήφων επιδιώκοντας να επεκτείνουν την επιρροή τους σε όλα τα κεντροαριστερά πεδία. Ενα από αυτά είναι ο ευρύς χώρος της ανανεωτικής Αριστεράς, η οποία μπορεί μεν κομματικά να έχει συρρικνωθεί, όμως πολιτικά απλώνεται σε μια σειρά σχηματισμών καθορίζοντας σε σημαντικό βαθμό το αποτέλεσμα.
Η δημοσκοπική καθίζηση της ΔΗΜΑΡ τα τελευταία χρόνια θεωρούν στην Αγίου Κωνσταντίνου ότι δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές διαστάσεις του χώρου. Σύμφωνα με δημοσκοπικές αναλύσεις, από τους ανανεωτικούς που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2009 μόνο ένα μικρό ποσοστό έχει επιστρέψει στις τάξεις του. Οι υπόλοιποι διασκορπίστηκαν ως τάση στη Συμπαράταξη και στο Ποτάμι ενώ η σημερινή ΔΗΜΑΡ εκπροσωπεί μόνο ένα ποσοστό τους. Αυτή η δεξαμενή είναι ιδιαίτερα σημαντική για όσους υποψηφίους δεν ανήκουν στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ –είναι μια από τις ελάχιστες χωρίς πράσινο παρελθόν, προσφέροντας πρόσφορο έδαφος για όσους επιδιώκουν την «αποπασοκοποίηση» της προοδευτικής παράταξης.

Η διασπασμένη ανανεωτική Αριστερά βρίσκεται μπροστά σε ένα ανοιχτό πεδίο. Χωρίς δικό τους δηλωμένο υποψήφιο μετά την άρνηση του Θανάση Θεοχαρόπουλου να μπει στον προεκλογικό στίβο, τα στρατευμένα πολιτικά στελέχη της ΔΗΜΑΡ έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στους υπολοίπους. Κατά καιρούς, μεμονωμένες προσωπικότητες έχουν συνδεθεί φιλικά με πολλούς εκ των υποψηφίων, όμως πληροφορίες από την Αγίου Κωνσταντίνου αναφέρουν πως το «κατά συνείδηση τηρείται με θρησκευτική σχεδόν ευλάβεια» χωρίς να υπάρχουν οργανωμένες τάσεις μέσα στο κόμμα. Η κοινή παραδοχή είναι πως τουλάχιστον η κοινωνική βάση των εν γένει ανανεωτικών διάκειται πολύ φιλικά προς τον Γιώργο Καμίνη, που, μεταξύ άλλων, έχει παρελθόν στον χώρο. Το ίδιο, ωστόσο, δεν ισχύει απαραίτητα και για τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ καθώς η επιμονή του δημάρχου να παραμείνει στο πόστο του μετά την εκλογή τούς προκαλεί δυσφορία –η οποία εκφράστηκε και επισήμως από τον Θανάση Θεοχαρόπουλο στο πρόσφατο Πολιτικό Συμβούλιο της ΔΗΣΥ –και τους βάζει σε δεύτερες σκέψεις.

Οι ρεαλιστές. Από την άλλη, βέβαια, στη ΔΗΜΑΡ υπάρχει και μερίδα στελεχών που βλέπουν τα πράγματα λιγότερο ιδεολογικά και περισσότερο ρεαλιστικά. Αυτοί πιστώνουν στη Φώφη Γεννηματά την προσπάθεια για ενότητα της παράταξης, θεωρώντας πως εκείνη εξασφαλίζει την πολιτική συνέχεια αυτής της ενοποιητικής διαδικασίας –κι ας είναι «λίγο ΠΑΣΟΚ παραπάνω». Στη ΔΗΜΑΡ δεν ξεχνούν πως σε μεγάλο βαθμό η πολιτική ύπαρξη του κόμματος βασίζεται στη δημιουργία της Συμπαράταξης καθώς τα δημοσκοπικά ποσοστά του κόμματος θα το εξωθούσαν στην πολιτική αφάνεια. Οι εκσυγχρονιστές του χώρου, από την άλλη, αυτοί που ισορροπούν ανάμεσα στην ανανέωση και στο ΠΑΣΟΚ, όπως εκφράστηκε από τον Κώστα Σημίτη, βλέπουν θετικά και την υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη.

Ανανεωτική Αριστερά, ωστόσο, δεν είναι μόνο η ΔΗΜΑΡ. Θεωρείται δεδομένο ότι το μεγαλύτερο κομμάτι των ΜΕΤΑρρυθμιστών του Σπύρου Λυκούδη όπως και ο «ανθυπασπιστής» του Γιάννης Μεϊμάρογλου τάσσονται υπέρ της υποψηφιότητας του Σταύρου Θεοδωράκη. Ο επικεφαλής του Ποταμιού μπορεί να ακολουθεί έναν πιο κεντρώο δρόμο, όμως τα ανανεωτικά στελέχη που ακολουθούν την άποψη του Λεωνίδα Κύρκου σχετικά με την αναγκαιότητα των συνεργασιών δεν έχουν πρόβλημα με αυτήν την κατεύθυνση –αντίθετα, τα βρίσκουν με το Ποτάμι σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα οποία ο ίδιος υποστηρίζει απαρέγκλιτα.

Το κλειδί. Σε κάθε περίπτωση, κλειδί για τους διεκδικητές των ανανεωτικών ψήφων θα είναι οι εμφανίσεις στην εκδήλωση μνήμης για τον Γρηγόρη Γιάνναρο. Πολλοί εκ των υποψηφίων, αλλά και εκ των επιτελείων τους, αναμένεται να βρεθούν στις πρώτες σειρές αύριο το απόγευμα στα γραφεία του ΕΒΕΑ για τα είκοσι χρόνια από τον θάνατο του ιστορικού στελέχους του ΚΚΕ εσωτερικού και, παράλληλα, να κάνουν τις απαραίτητες σε κάθε προεκλογική περίοδο επαφές.

Τελευταία Νέα