Αναζήτηση
Γνώριζα τον κ. Βασίλη Μουλόπουλο ως δημοσιογράφο του «Βήματος» και τον εκτιμούσα, γιατί τα κείμενά του απέπνεαν μια προοδευτική, αριστερή μεν, ανένταχτη δε, σκέψη. Οταν άκουσα ότι θέλει να αναλάβει ρόλο στον ΔΟΛ, θεώρησα ότι δέχτηκε για να βοηθήσει τους πρώην συναδέλφους του, τους εξαίρετους δημοσιογράφους του ιστορικού συγκροτήματος, ώστε να μη βρεθούν στην ανεργία.
Ομως ακολούθησαν δηλώσεις του που με εξέπληξαν πολύ δυσάρεστα διότι, ούτε λίγο ούτε πολύ, ομολόγησε ότι θα ασκεί προληπτική λογοκρισία. Δήλωσε συγκεκριμένα ότι οι δημοσιογράφοι που εργάζονται στα Μέσα του ΔΟΛ είναι ελεύθεροι να γράφουν, αλλά μόνο τεκμηριωμένα και όχι υβριστικά κείμενα. Αυτό όμως είναι προληπτική λογοκρισία, η οποία ρητώς απαγορεύεται από το άρθρο 14 του Συντάγματος που ορίζει επί λέξει:
«Ο Τύπος είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ. Λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται». Μάλιστα, ο κορυφαίος των ελλήνων συνταγματολόγων Αλέξανδρος Σβώλος γράφει σχετικά: «Είναι χαρακτηριστικόν ότι το Σύνταγμά μας, πλην των συνήθων διατάξεων περί απαγορεύσεως της λογοκρισίας, τας οποίας περιέχουν όλα τα Συντάγματα του κόσμου, περιέχει μίαν πρόσθετον δογματικήν και πανηγυρικήν διακήρυξιν με δύο λέξεις. «Ο Τύπος είναι Ελεύθερος». Πρέπει να δεχθώμεν ότι η φράσις σημαίνει ότι όχι μόνον οι προληπτικοί κατά του Τύπου περιορισμοί απαγορεύονται, αλλά και οι κατασταλτικοί (δημιουργία αδικημάτων κ.λπ.) πρέπει να μη φθάνουν διά της τρομοκρατίας των δημοσιογράφων, την οποίαν συνεπάγονται, εις το να μην είναι πλέον ελεύθερος ο Τύπος. Δι’ αυτό και νομοθεσία καθιερώνουσα πολλά αδικήματα και βαρείας ποινάς εις βάρος του Τύπου δεν είναι σύμφωνος προς το πνεύμα του Συντάγματος. Δι’ αυτό επίσης η νομολογία των δικαστηρίων πρέπει να ερμηνεύει κατά τρόπον φιλελεύθερον τας διατάξεις του νόμου, ώστε να διατηρηθεί η ελευθερία του Τύπου και να μην τρομοκρατείται ο δημοσιογράφος ανά παν βήμα των πολιτικών του αγώνων».
Οσον αφορά τη μη αποκρυπτόμενη προσπάθεια προστασίας του Πρωθυπουργού από έντονα επικριτικά δημοσιεύματα, πρέπει να τονίσω ότι όσο πιο ψηλά βρίσκεται κανείς τόσο πιο αυστηρά πρέπει να κρίνεται, γιατί οι εξουσίες και οι αρμοδιότητες του Πρωθυπουργού είναι πολύ μεγάλες.
Ιδιαίτερα μάλιστα ο σημερινός Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είναι ο τελευταίος που θα εδικαιούτο να παραπονεθεί για τη σκληρότητα της κριτικής που δέχεται διότι ο ίδιος έχει κατ’ επανάληψιν, εντός και εκτός Βουλής, χρησιμοποιήσει τις βαρύτερες, απολύτως υβριστικές και συκοφαντικές εκφράσεις εις βάρος των αντιπάλων του.
Ο Μιραμπό έχει εύστοχα παρατηρήσει ότι η ελευθεροτυπία είναι το παλλάδιον όλων των ελευθεριών γιατί, χωρίς αυτή, ούτε οι άλλες ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα μπορούν να επιζήσουν.
Αξίζει νομίζω να σημειωθεί ότι την εποχή που ο Μιραμπό ήταν διαπρύσιος κήρυκας της ελευθεροτυπίας, ένα έντυπο δημοσίευε καθημερινά φοβερούς λιβέλους εναντίον του. Τότε η αδελφή του, αγανακτισμένη, του έγραψε «Πώς είναι δυνατόν να ανέχεσαι αυτούς τους λιβέλους χωρίς να αντιδράς;», για να λάβει τη σοφή απάντησή του: «Μη μου ζητάς να απαρνηθώ το καλό για το κακό που περιέχει».
«Είναι ελεύθερος ο Τύπος
Φτάνει μόνο να μη βλάψεις
Της αρχής τους υπαλλήλους
Τους κριτάς τους Υπουργούς
Και των Υπουργών τους φίλους
Είναι ελεύθερος ο Τύπος
Φτάνει μόνο να μη γράψεις»*
Ο Φοίβος Ιωαννίδης είναι πρώην υφυπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ
