ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Στην Ευρώπη το κοινωνικό κράτος –με πυλώνες τη σύνταξη και την περίθαλψη –αποτελεί σημαντικό κεκτημένο του Μεταπολέμου. Στην Ελλάδα οικοδομήθηκε γρήγορα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης με καταλύτη τη διακυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το ’81. Φυσικά, οι καιροί άλλαξαν. Στην Ευρώπη το κοινωνικό κράτος δέχεται πίεση λόγω κρίσης –στην Ελλάδα ξηλώνεται λόγω Μνημονίου. Κάτι που συνεχίζεται με την αυτoαποκαλούμενη «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση.

Αν το συνεχιζόμενο πετσόκομμα των συντάξεων είναι η ορατή πτυχή της δραματικής συρρίκνωσης του κράτους πρόνοιας στην Ελλάδα, η κατάσταση στα νοσοκομεία έχει μη ορατές πλευρές. Μια από αυτές είναι η αφύπνιση της κοινωνίας. Οι φοβερές ελλείψεις των νοσοκομείων έχουν προκαλέσει ανταπόκριση. Δεν είναι μόνο οι δωρεές των εύπορων –κεφαλαιούχων ή επιχειρηματιών –ή οι πρωτοβουλίες των ιδρυμάτων. Αλλά και η κινητοποίηση οργανισμών ή κοινωνικών ομάδων που δεν έχουν σχέση με την υγεία, αλλά κοιτούν να δουν πώς θα βοηθήσουν τα νοσηλευτικά ιδρύματα –συχνά σε είδος και όχι σε χρήμα. Είναι μια πραγματικότητα που καταγράφουν σήμερα στο ρεπορτάζ τους «ΤΑ ΝΕΑ».

Η αυτονόητη φιλανθρωπία των προνομιούχων συμβαδίζει με τη συγκινητική αλληλεγγύη της κοινωνίας των –απλών –πολιτών. Κάτι που δείχνει ότι το πολιτικό πείραμα των νυν κυβερνώντων να διαδώσουν το μικρόβιο του διχασμού στη χώρα –στρέφοντας τους μεν κατά των δε με μια ψευδοταξική αντιπαράθεση –δεν πιάνει. Στην πιο δύσκολη ώρα και στο πιο απαιτητικό μέτωπο, το κοινωνικό, η χώρα εξακολουθεί να δίνει σημάδια υγείας –ευτυχώς.