Ο 21ος αιώνας βρίσκεται ακόμη στο 16ο έτος του, αλλά ήδη έχουμε την πρώτη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες του. Πολλές ήταν οι αντιδράσεις όταν την ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα το BBC, έχοντας συλλέξει τις προτιμήσεις 177 κριτικών κινηματογράφων από 36 χώρες. Αντιδράσεις για τη σειρά κατάταξης, για τις ταινίες που μπήκαν, για εκείνες που έμειναν απ’ έξω. Αλλωστε δεν μιλάμε για τον 20ό αιώνα, που μπορείς να ξεμπερδέψεις με έναν «Νονό», έναν «Πολίτη Κέιν», ένα «Τσάιναταουν» και δεν θα ανοίξει ρουθούνι. Οι ταινίες από το 2000 έως το 2016 είναι πολύ πρόσφατες και όλοι έχουν την άποψή τους.

Τώρα κυκλοφόρησε και ένα βίντεο που συλλέγει χαρακτηριστικές σκηνές από τις πρώτες 25 ταινίες της λίστας. Δυστυχώς διαρκεί μόλις ενάμιση λεπτό, που σημαίνει ότι σε κάθε ταινία αντιστοιχούν ελάχιστα δευτερόλεπτα. Ωστόσο η επιλογή των σκηνών είναι προσεγμένη και δίνει το στίγμα της κάθε ταινίας, είναι πρόκειται για έναν ψίθυρο του Μπιλ Μάρεϊ στο αυτί της Σκάρλετ Τζοχάνσον είτε για μια κραυγή της Σαρλίζ Θέρον στην έρημο.

Οι ταινίες που θα περάσουν μπροστά από τα μάτια σας, από το 25 μέχρι το 1, είναι οι εξής: «Memento» του Κρίστοφερ Νόλαν (2000), «The Master» του Πολ Τόμας Αντερσον (2012), «Κρυμμένος» του Μίχαελ Χάνεκε (2005), «Χαμένοι στη μετάφραση» της Σοφίας Κόπολα (2003), «Ξενοδοχείο Grand Budapest» του Γουές Αντερσον (2014), «Η Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης» του Τσάρλι Κάουφμαν (2008), «Mad Max: Ο δρόμος της οργής» του Τζορτζ Μίλερ (2015), «Η λευκή κορδέλα» του Μίχαελ Χάνεκε (2009), «Ο λαβύρινθος του Πάνα» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο (2006), «Holy motors» του Λεός Καράξ (2012), «4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες» του Κριστιάν Μουνγκίου (2007), «Η πράξη του φόνου» του Τζόσουα Οπενχαϊμερ (2012), «Τα παιδιά των ανθρώπων» του Αλφόνσο Κουαρόν (2006), «Zodiac» του Ντέιβιντ Φίντσερ (2007), «Inside Llewyn Davis» των Τζόελ και Ιθαν Κόεν (2013), «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» των Τζόελ και Ιθαν Κόεν (2007), «Ενας χωρισμός» του Ασγκάρ Φαραντί (2007), «Και ένα… και δύο… Οικογενειακοί ρυθμοί» του Εντουαρντ Γιανγκ (2000), «Το δέντρο της ζωής» του Τέρενς Μάλικ (2011), «Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού» του Μισέλ Γκοντρί (2004), «Μεγαλώνοντας» του Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ (2014), «Ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων» του Χαγιάο Μιγιαζάκι (2001), «Θα χυθεί αίμα» του Πολ Τόμας Αντερσον (2007), «Ερωτική επιθυμία» του Γουόνγκ Καρ Γουάι (2000) και «Οδός Μαλχόλαντ» του Ντέιβιντ Λιντς (2001).