Στα τέλη του 2015 το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έφτανε το 176% του ΑΕΠ και της Ιαπωνίας το 248% του ΑΕΠ. Καμία από τις δύο αυτές κυβερνήσεις δεν θα αποπληρώσει ποτέ όλα όσα χρωστάει. Είναι αναπόφευκτο να γίνουν διαγραφές και νομισματοποίηση κάνοντας κατά μία έννοια τις χώρες αυτές πρωτοπόρους. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα εργαλεία που θα χρησιμοποιηθούν στην Ελλάδα και την Ιαπωνία θα χρησιμοποιηθούν και αλλού. Το 2010 η ελάφρυνση χρέους για την Ελλάδα ήταν προϊόν φαντασίας ενώ σήμερα αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα. Το πρόγραμμα σωτηρίας της χώρας που ξεκίνησε εκείνη τη χρονιά υπολόγιζε ότι η μείωση του χρέους θα επιτευχθεί χωρίς διαγραφή χρεών του ιδιωτικού τομέα. Μετά το τεράστιο κούρεμα του ελληνικού χρέους το 2011 το χρέος αναμενόταν να φτάσει το 124% έως το 2020. Σήμερα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμά ότι το χρέος μπορεί να διαμορφωθεί στο 173% έως το 2020 αλλά μόνο με σημαντική ελάφρυνση.

Και στην Ελλάδα και στην Ιαπωνία τα υπερβολικά χρέη θα μειωθούν με τρόπους που παλιότερα φάνταζαν αδύνατοι. Θα ήταν καλύτερα εάν δεν είχε επιτραπεί στα χρέη αυτά να αυξηθούν τόσο, εάν η Ελλάδα δεν είχε μπει στην ευρωζώνη με δόλιους όρους και εάν η Ιαπωνία είχε εφαρμόσει επιθετική πολιτική πριν από 20 χρόνια για να ενισχύσει την ανάπτυξη και τον πληθωρισμό. Χρειάζονται διαφορετικές πολιτικές σε όλο τον κόσμο για να μπορέσουν οι οικονομίες να αναπτυχθούν χωρίς να αυξηθεί σημαντικά το ιδιωτικό χρέος όπως γινόταν πριν το 2008. Τώρα όμως που έχει ήδη επιτραπεί να αυξηθεί υπερβολικά το χρέος η χάραξη αποτελεσματικής πολιτικής πρέπει να αρχίσει από την παραδοχή ότι πολλά από τα χρέη αυτά, είτε ιδιωτικά είτε δημόσια, απλώς δεν μπορούν να αποπληρωθούν.

Ο Αντερ Τέρνερ είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Νέας Οικονομικής Σκέψης, πρώην πρόεδρος της εποπτικής Αρχής Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών και πρώην μέλος της Επιτροπής Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής της Βρετανίας

Τελευταία Νέα