Την επαύριον της Γιουροβίζιον στο Διαδίκτυο γράφουν για τα κρόσσια του φορέματος κάποιας τραγουδίστριας, το λάδι στους μηρούς μιας άλλης, τους δικεφάλους ενός τραγουδιστή ή το six pack του έξω αριστερά χορευτή. Φέτος όμως οι γιούροφαν έδωσαν Ιστορία. Αιτία η πρωτιά της Ουκρανής Τζαμάλα με το τραγούδι «1944» που αναφέρεται στον εκτοπισμό από τον Στάλιν των Τατάρων της Κριμαίας.

Δεν θα ανιχνεύσω εδώ την ιστορική αλήθεια περί του ποιος «Ναζί» είναι πιο «Ναζί». Ούτε για τις νύξεις ερτανθρώπων περί φασιστικού προσήμου της Γιουροβίζιον ή τις ενστάσεις των κύπριων φίλων μου επειδή πριν από σαράντα χρόνια είχε πατώσει το τραγούδι που αναφερόταν στη διχοτόμηση της Κύπρου (το ότι ήταν χάλια δεν τους περνά από τον νου). Δεν θα θυμίσω καν ότι τα gay communities, που διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα του διαγωνισμού, τον Στάλιν τον ξέρουν μόνο αν τον έχουν φορέσει (τρολαρισμένο) σε τισέρτ. Εντυπωσιάζομαι όμως από την άνεση με την οποία οι χρήστες γκουγκλάρουν και, στη συνέχεια, κοινοποιούν ως ιστορική αλήθεια μια ανεξακρίβωτη πληροφορία που έμαθαν πριν από ένα λεπτό και, πιθανότατα, θα ξεχάσουν μέχρι αύριο. Αχ και να ήξεραν πόσο βγάζουν μάτι αυτές οι πληροφορίες, κατευθείαν από τον φούρνο της Google, με τους τόσο πολλούς αριθμούς σε μια εποχή που για να βγάλουμε την ηλικία μας κάνουμε προσθαφαιρέσεις. Το μόνο που έχω να πω, ύστερα από αυτήν τη σταλινιάδα, στους έλληνες νεομπολσεβίκους –παραφράζοντας μια ιστορική ατάκα του Ελεύθερου Θεάτρου –είναι: «Συγγνώμη, εσείς τον Στάλιν πού τον μάθατε;».