Στη μείωση, ει δυνατόν και στην πλήρη αναχαίτιση, των προσφυγικών ροών συνοψίζεται η περίφημη «κοινή ευρωπαϊκή λύση» στο προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα. Το Βερολίνο και η Κομισιόν ομνύουν ακόμη στο ευρωπαϊκό σχέδιο μετεγκατάστασης και ο ένας μετά τον άλλο οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι και εκπρόσωποι κρατών-μελών επικρίνουν τη μονομερή δράση της Αυστρίας. Καθιστούν όμως σαφές ότι αν δεν μειωθούν οι ροές (ή δεν υπάρξει κάποια σημαντική δέσμευση της Τουρκίας στο έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 7ης Μαρτίου) η Ευρώπη ετοιμάζεται ήδη για το Plan B.

Οι συνέπειες του κλεισίματος των συνόρων δοκιμάζουν ήδη την κυβέρνηση που επιλέγει σκληρή γραμμή έναντι της Βιέννης και των σκληρών της ΕΕ. Η άρνηση της Αθήνας –κατόπιν απόφασης του Πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών –στην αυστριακή υπουργό Εσωτερικών να επισκεφθεί την Αθήνα την ερχόμενη εβδομάδα αν προηγουμένως δεν ανακαλέσει τις αποφάσεις της Διάσκεψης της Βιέννης είναι απλώς ακόμη ένα επεισόδιο στον πόλεμο που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στην Αθήνα και στη Βιέννη.

ΣΙΩΠΗΡΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ; Το ερώτημα όμως που βασανίζει τις τελευταίες ημέρες ελληνικούς και κοινοτικούς διπλωματικούς κύκλους είναι ένα και είναι βασικό: Δρα η Αυστρία των μονομερών ενεργειών και του σταδιακού κλεισίματος των βόρειων συνόρων μέσω της μείωσης των αριθμών προσφύγων που δέχεται καθημερινά μόνη της και χωρίς τη σιωπηρή συναίνεση της Γερμανίας; Η Ανγκελα Μέρκελ έχει ταχθεί σαφώς υπέρ της κοινής ευρωπαϊκής λύσης και στηρίζει την Αθήνα, όπως και η Ιταλία. Ομως, στη γερμανική κυβέρνηση δεν υπάρχει μία γραμμή.

Οι δηλώσεις του γερμανού υπουργού Εσωτερικών την περασμένη Δευτέρα, ότι αν δεν υπάρξει μείωση των ροών εντός δύο εβδομάδων η Σένγκεν θα πρέπει να προστατευθεί κάπου αλλού, κινούνται σε άλλο κλίμα. Η δραματική δήλωση του Δημήτρη Αβραμόπουλου ότι αν δεν έχουν μειωθεί οι ροές εντός δέκα ημερών θα καταρρεύσει το σύστημα είναι η απόλυτη ένδειξη ότι η Σύνοδος της 7ης Μαρτίου μπορεί να σηματοδοτήσει την D-Day για την Ευρώπη, αλλά και για την Ελλάδα.

Θεωρείται όμως ιδιαίτερα δύσκολο να έχουν μειωθεί οι ροές μέχρι τότε, παρότι τα νατοϊκά πλοία ήδη σπεύδουν στο Αιγαίο. Οσοι γνωρίζουν λεπτομέρειες για τη γεωγραφία της περιοχής και τον τρόπο με τον οποίον δρουν τα κινήματα των διακινητών θεωρούν ότι η νατοϊκή επιχείρηση δεν θα φέρει αποτελέσματα και ότι Ελλάδα και Τουρκία συμφώνησαν στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ όχι μόνο για να σταματήσουν οι επικρίσεις εναντίον τους. Αλλά, κυρίως, για να δώσουν την έξωθεν καλή μαρτυρία στη γερμανίδα καγκελάριο ότι κάνει ό,τι μπορεί για την προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ.

ΜΟΝΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ. Οι γερμανικές πιέσεις να υπάρξει συμφωνία επί του επιχειρησιακού σχεδίου «εδώ και τώρα» και οι πιέσεις κυρίως προς την τουρκική πλευρά το αποδεικνύουν. Ομως, από τη στιγμή που το ΝΑΤΟ απλώς θα παρέχει πληροφορίες στις ελληνικές και στις τουρκικές Αρχές για να κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν και που η Frontex δεν μπορεί να επιχειρεί στα τουρκικά χωρικά ύδατα δεν πρέπει να αναμένονται θαύματα. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ θεωρούν ότι η επιχείρηση θα χαθεί στις λεπτομέρειες καθώς άλλο είναι το πλαίσιο του ΝΑΤΟ, άλλο της Frontex –δεν μπορεί, για παράδειγμα, να επαναπροωθήσει σε τρίτες χώρες που δεν θεωρούνται «ασφαλείς» και οφείλει να μεταφέρει τους διασωθέντες στην Ελλάδα για καταγραφή και επεξεργασία στα hotspots –άλλο της ΕΕ και άλλο της Τουρκίας.

Οπως έλεγε αρμόδια πηγή, «ίσως γίνουν κάποιες επιστροφές στην Τουρκία, περισσότερο για συμβολικούς λόγους, ώστε να δοθεί το μήνυμα στους πρόσφυγες να σταματήσουν να έρχονται». Ωστόσο, η εμπειρία έχει δείξει ότι οι διακινητές βρίσκουν πάντα άλλους δρόμους. Σε κάθε περίπτωση, χωρίς τη συνεργασία της Αγκυρας δεν μπορεί να υπάρξει καμία πρόοδος. Ομως η Τουρκία, η οποία ήδη έχει στο έδαφός της 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες, έχει διαμηνύσει ότι δεν είναι διατεθειμένη να αναλάβει μεγαλύτερο βάρος χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς μεγάλη οικονομική βοήθεια. Και αυτή ξεπερνά κατά πολύ τα ήδη υπεσχημένα από τους Ευρωπαίους 3 δισ. ευρώ.

Τελευταία Νέα