Ενα σχετικά ασήμαντο γεγονός –το ραντεβού του Νικόλα Παπαδόπουλου του ΔΗΚΟ με τον μόλις για μερικά 24ωρα πρόεδρο της ΝΔ –ήταν η αφορμή για να τον καλέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Συγγρού μισή ώρα νωρίτερα από το προγραμματισμένο. Εκεί του ανακοίνωσε ότι σκεφτόταν να του αναθέσει καθήκοντα εκπροσώπου της ΝΔ. Ο Γιώργος Κουμουτσάκος αιφνιδιάστηκε. Και δεν ήταν ο μόνος.

Από την επιλογή του για το πόστο-γωνία, άλλοι έσπευσαν να συμπεράνουν ότι ο νέος αρχηγός της ΝΔ δεν έκανε τελικά την υπέρβαση εμπιστευόμενος την κρίσιμη αυτή θέση σε ένα στέλεχος της νεότερης γενιάς και ότι επέλεξε να κρατήσει τις ισορροπίες με την καραμανλική πτέρυγα του κόμματος. Και άλλοι ότι το ύφος του νέου εκπροσώπου παραείναι μετριοπαθές και «στρογγυλεμένο» για να σηματοδοτήσει στροφή σε σκληρή αντιπολίτευση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η αλήθεια είναι ότι και ο ίδιος ο Κουμουτσάκος αιφνιδιάστηκε. Θεωρούσε βέβαιο –και είχε αποφασίσει –ότι θα κρατούσε τη θέση του τομεάρχη Εξωτερικών. Τελικά τηλεφώνησε στον Κυριάκο την επομένη και του ανακοίνωσε ότι δέχεται την πρόταση. Ισως να ήταν η πιο συνετή επιλογή. Αν έμενε στον τομέα των Εξωτερικών, θα έπρεπε να βρίσκεται στη σκιά της Ντόρας Μπακογιάννη. Κανένας δεν θέλει να ζει στη σκιά της Ντόρας.

Και ο Κουμουτσάκος είχε εκτίσει ήδη την «ποινή» του δίπλα στην Μπακογιάννη, όταν εκείνη ήταν υπουργός Εξωτερικών. Είχε προηγηθεί η θητεία του ως εκπροσώπου του ΥΠΕΞ επί των ημερών του Πέτρου Μολυβιάτη. Στο γραφείο του Νέστορα της διπλωματίας είχε βρεθεί από το 2003, όταν η ΝΔ βρισκόταν στην αντιπολίτευση και εκείνος διπλωμάτης στην ελληνική πρεσβεία στα Τίρανα. Σύμφωνα με μια γραμμή πληροφόρησης, η νεοδημοκρατική αποστολή (Κώστας Καραμανλής, Θόδωρος Ρουσόπουλος, Πέτρος Μολυβιάτης) που είχε βρεθεί τότε στα Τίρανα είχε ζητήσει μπρίφινγκ από τον νέο διπλωμάτη για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Εκείνος παραήταν λακωνικός. Τους είπε ότι οι διμερείς σχέσεις με την Αλβανία είναι «υδραργυρικές». Οπως το είχε θέσει, «εύκολα θερμαίνονται και εύκολα ψύχονται. Τώρα βρισκόμαστε σε φάση θέρμανσης». Ο Μολυβιάτης μάλλον εκτίμησε την ατάκα γιατί λίγο μετά τον απέσπασε στο γραφείο του.

Ο 50άρης εκπρόσωπος κατάφερε να συνεργαστεί και με τον Μολυβιάτη και με την Ντόρα. Αργότερα και με τον Αντώνη Σαμαρά ως ευρωβουλευτής, αλλά και ως υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής και τομεάρχης Εξωτερικών. Και τώρα είναι εκπρόσωπος του νέου ύφους της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αναμενόμενο να του χρεώσουν κάποιοι ότι και στον πρώτο και στον δεύτερο γύρο στήριξε τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, αλλά τελικά βρέθηκε εκπρόσωπος του Κυριάκου.

Ο Κουμουτσάκος είναι επίμονος. Αλλά δεν το έπαιξε ποτέ φανατικός ούτε ταυτίστηκε με τις κραυγές των ακραίων της ΝΔ που θέλουν το κεφάλι του Αλέξη Τσίπρα στο πιάτο. Δεν είναι ούτε Αδωνις ούτε Βορίδης. Στη δήλωσή του ενόψει του δεύτερου γύρου είχε μιλήσει ξεκάθαρα για την «κεντροδεξιά» φυσιογνωμία του κόμματος. Βέβαια, δεν το έπαιξε ούτε «φιλελέ». Το κεντροδεξιό προφίλ του εκπροσώπου της ΝΔ συνυπάρχει αρμονικά με τον μετριοπαθή και προοδευτικό Κυριάκο. Αμφότεροι ήταν ανάμεσα στους 19 της ΝΔ που ψήφισαν υπέρ του συμφώνου συμβίωσης, ενώ και οι δύο έχουν φιλευρωπαϊκό προφίλ. Οι δύο αυτές «λεπτομέρειες» έχουν τη σημασία τους.

Οπως και η πιο «εστέτ» για τα αφτιά των συνηθισμένων σε λεκτικές ακρότητες γλώσσα που χρησιμοποιεί. Ο νέος εκπρόσωπος έχει φετίχ με την ατάκα. Αυτό είχε φανεί και από τις ημέρες του στο ΥΠΕΞ. Κάποιες από τις τοποθετήσεις του ως εκπροσώπου μεταφέρθηκαν στους επόμενους που τις χρησιμοποίησαν αυτολεξεί κάνοντας copy paste.

Λιγότερο φειδωλός είναι όταν ποστάρει Lou Reed και David Bowie στον «τοίχο του» στο facebook και όταν μιλά για την τζαζ και ροκ που αγαπάει, καθώς και για τα 3.000 CD αλλά και τα βινύλια που συλλέγει. Κάποιοι παλαιότεροι θυμούνται τις δισκοκριτικές του που δημοσίευε ο Γιάννης Πετρίδης στο περιοδικό «Ποπ & Ροκ».

Ακόμη μια εμμονή του Κουμουτσάκου είναι αυτής της on the record ενημέρωσης. Στο υπουργείο Εξωτερικών δεν υπήρχε εβδομάδα που να απέφυγε το μπρίφινγκ των διπλωματικών συντακτών. Την ίδια φόρμουλα μεταφέρει τώρα και στη Συγγρού για τους διαπιστευμένους συντάκτες. Μπορεί να διακρίνει κανείς τα δείγματα της εκλεπτυσμένης διπλωματικής γλώσσας που μπορεί να είναι οξεία, χωρίς να είναι φτηνή.

Οι εχθροί του λένε ότι το ύφος του δεν συνάδει με τη σκληρή αντιπολίτευση που οφείλει να κάνει η ΝΔ σε αυτή τη φάση. Ο ίδιος πιστεύει ότι η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Είναι της σχολής ότι δεν χρειάζεται να είσαι χυδαίος για να είσαι σκληρός. Πιστεύει ότι οι πολίτες βρίσκονται σε μια φάση που δεν θέλουν να βλέπουν κοκορομαχίες μεταξύ των πολιτικών, αλλά να ακούν προτάσεις. Με απλά λόγια, ο κόσμος θέλει βήμα και όχι ρινγκ.

Κάτι παρόμοιο αφηγείται και ο μύθος του λιονταριού με το γουρούνι (από τους αγαπημένους του Κουμουτσάκου). Σύμφωνα με αυτόν, το γουρούνι προκαλούσε το λιοντάρι να παλέψουν, αλλά το λιοντάρι δεν ανταποκρινόταν. Κάποια στιγμή ρώτησαν το λιοντάρι γιατί δεν δέχεται να παλέψει με το γουρούνι αφού η επικράτησή του ήταν βέβαιη. Το λιοντάρι απάντησε λακωνικά: «Γιατί αν πάω, θα λερωθώ».