Αναζήτηση
Η στάση που θα κρατούσε ο Περισσός απέναντι στην πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς ήταν προκαθορισμένη από την ημέρα των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015.
«Ούτε μια ώρα ανοχή, γιατί ανοχή ζητάει ο ένοχος» διεμήνυε κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Εναν χρόνο μετά, το ροζ συννεφάκι της κοινωνικής συναίνεσης έχει αρχίσει να απομακρύνεται πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου, δίνοντας την ευκαιρία στο ΚΚΕ να περάσει από την άμυνα στην επίθεση και να μετατραπεί σε στενό κορσέ για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Η στρατηγική της έντασης στην οποία επενδύει ο Περισσός έχει ως κεντρικό άξονα την αντιπαράθεση με αιχμή το Ασφαλιστικό και τη φορολόγηση των αγροτών, απλώνει όμως τα πλοκάμια της και σε άλλους κρίσιμους τομείς, όπως η παιδεία. Ηταν δεδομένο πως για το ΚΚΕ η ασφαλιστική μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση θα ήταν αιτία πολέμου.
Ενας κοινωνικός πόλεμος ο οποίος έχει κηρυχθεί από τη στιγμή που ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος ανέλαβε τη μνημονιακή υποχρέωση για ριζικές αλλαγές στην κοινωνική ασφάλιση. Το μεγάλο βάρος του σχεδιασμού της σύγκρουσης με την κυβέρνηση ανέλαβαν οι κόκκινοι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Τα πρώτα πυρά ήταν προειδοποιητικά. Παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Εργασίας, πορείες προς τη Βουλή και πικετοφορίες για την ενημέρωση των πολιτών στις γειτονιές της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων.
Οταν όμως το Ασφαλιστικό άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, η κατάσταση πέρασε σε άλλο επίπεδο. Οπως επεσήμαναν τότε από τον Περισσό, οι προηγούμενες μορφές διαμαρτυρίας «θα μοιάζουν με βόλτα στο πάρκο». Το ΠΑΜΕ αποφάσισε να περάσει σε πιο σύνθετες και εντυπωσιακές κινήσεις.
Οι δυνάμεις του στη ΓΣΕΕ και τα Εργατικά Κέντρα της χώρας άρχισαν να πιέζουν ασφυκτικά για νέες πανελλαδικές απεργίες, ενώ την ίδια στιγμή τα στελέχη του θέλησαν να δείξουν πως είναι έτοιμοι για όλα. Η καταδρομική επιχείρηση που έφτασε ώς τις πύλες του Μαξίμου είχε τριπλό αποτέλεσμα, καλύτερο του αναμενομένου.
ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ. Πρώτον, ανέδειξε το ΠΑΜΕ –και κατά συνέπεια το ΚΚΕ –ως την πλέον μαχητική αντιπολιτευτική δύναμη σε επίπεδο δρόμου. Παράλληλα, η εικόνα των ΜΑΤ να χτυπούν εργάτες και συνταξιούχους έξω από τη Βουλή στραπατσάρισε την εικόνα της ανοχής απέναντι στις λαϊκές διεκδικήσεις που με κόπο προσπαθούσε να φιλοτεχνήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο διάστημα. Τέλος, κατάφερε να στρέψει την προσοχή του κόσμου προς το Ασφαλιστικό, πριν ακόμα αυτό συμφωνηθεί με την τρόικα, γεγονός που ικανοποίησε πλήρως την ηγεσία του ΚΚΕ.
Το άλλο μέτωπο που έχει επιλέξει να ανοίξει ο Περισσός είναι αυτό της παιδείας. Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το γεγονός πως συνδικαλιστές του στον χώρο μαζί με μέλη του φοιτητικού μετωπικού σχήματος ΜΑΣ έχουν διακόψει τρεις φορές την έναρξη του δημόσιου διαλόγου.
Παράλληλα με τις δράσεις για το Ασφαλιστικό και τις ακτιβιστικές δράσεις στην παιδεία, οι κόκκινοι αγροτοσυνδικαλιστές προετοίμαζαν εδώ και καιρό τις αντιδράσεις τους για τις επικείμενες αλλαγές στην ασφάλιση και τη φορολόγησή τους. «Ερχεται θύελλα» έλεγαν και ξανάλεγαν κατά τις περιοδείες τους που πραγματοποιούσαν ανά την Ελλάδα. Από τον περασμένο Νοέμβριο το συντονιστικό των μπλόκων μελετούσε τα περιθώρια δράσης που είχαν. Πλέον, τα τρακτέρ βρίσκονται στους δρόμους και αποτελούν τον νούμερο ένα πονοκέφαλο για την κυβέρνηση.
ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ. Πάντως, στην τακτική που επιλέγουν στο ΚΚΕ είναι φανερή η προσπάθεια να οριοθετήσουν το δικό τους πεδίο δράσης. Στο αγροτικό, ο Περισσός στηρίζει μεν τα μπλόκα, αλλά τόσο η ρητορική του όσο και η φυσική παρουσία στελεχών του περιορίζονται εκεί που η πρωτοβουλία ανήκει σε μικρομεσαίους αγρότες, αποφεύγοντας τη γενίκευση και την ταύτιση με τις επιδιώξεις των μεγάλων αγροτών. Αυτόν τον στόχο είχε άλλωστε η χθεσινή κατάληψη των γραφείων του ΟΓΑ στην Αθήνα. Να δείξει την αλληλεγγύη των εργαζομένων της πόλης στη μικρομεσαία αγροτιά και όχι γενικά και αόριστα στους αγρότες.
Η ίδια προσπάθεια καταβάλλεται και στη λεγόμενη «Εξέγερση της Γραβάτας». Ναι μεν στηρίζει τις αντιδράσεις, όμως έχει ξεχωριστή παρουσία, καταγγέλλει τη στάση των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών και διαχωρίζει τους αυτοαπασχολουμένους και τους νέους επιστήμονες από τους γιατρούς και τους δικηγόρους του Κολωνακίου.
