Από το 2008 οι αξιωματούχοι των μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου συμφώνησαν ότι κάτι πρέπει να γίνει για τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς που είναι «πολύ μεγάλοι για να καταρρεύσουν». Εγιναν πολλές καλές προσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή. Στο πλαίσιο αυτών ακριβώς των προσπαθειών ανακοινώθηκε μέσα στον Νοέμβριο η δημιουργία του Συμβουλίου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (FSB) με έδρα τη Βασιλεία της Ελβετίας. Ομως εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά προβλήματα. Οι μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου συνεχίζουν να είναι πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν και αυτό πιθανότατα θα έχει πολύ άσχημες συνέπειες στο κοντινό μέλλον.

Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers και την κρίση που ακολούθησε, οι Αρχές και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού υποσχέθηκαν ότι δεν θα αφήσουν ξανά να συμβεί κάτι τέτοιο. Το θέμα πήρε διεθνείς διαστάσεις με την παρουσίαση του FSB, η δημιουργία του οποίου αποφασίστηκε στο G20 που έγινε στο Λονδίνο τον Απρίλιο του 2009. Ομως υπάρχουν τρία προβλήματα με το πλαίσιο του FSB. Πρώτον, οι μεγάλες τράπεζες λειτουργούν διασυνοριακά και δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των εθνικών Αρχών για το πώς θα αντιδράσουν από κοινού σε μια κρίση. Δεύτερον, ζητείται από τις μεγάλες τράπεζες να αυτοχρηματοδοτούνται τόσο μέσω μετοχών όσο και με την έκδοση χρέους, ώστε να μπορούν να αντέξουν την κατάρρευση κάποιας από αυτές. Ομως αυτό δεν είναι πρακτικό ή εφαρμόσιμο. Τρίτον, οι τράπεζες πρέπει να έχουν υψηλή κεφαλαιακή επάρκεια. Ωστόσο τα σημερινά επίπεδα είναι πολύ χαμηλά. Τα καλά νέα είναι ότι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) έχει αρχίσει να εξετάζει το θέμα απαιτώντας να έχουν οι τράπεζες ακόμη μεγαλύτερη κεφαλαιακή επάρκεια. Δυστυχώς όμως ο αποτυχημένος τρόπος που προσεγγίζει το θέμα το FSB δείχνει ότι η Fed θα πρέπει να προχωρήσει μόνη της στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.

Ο Σάιμον Τζόνσον είναι καθηγητής στο School of Management του ΜΙΤ Sloan και πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ.

Τελευταία Νέα