Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας συναντούσε τον Αχμέτ Νταβούτογλου, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επαναλάμβανε ότι η φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων είναι προτεραιότητα. Οταν οι Γερμανοί λένε σύνορα εννοούν τα εξωτερικά σύνορα και συγκεκριμένα τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα, τα οποία προς φρίκη της Ευρώπης διέπονται από ένα καθεστώς που δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί δεν επιτρέπει τη συνεργασία των δύο άμεσα ενδιαφερομένων.

Εξάλλου, δεν υπάρχουν γεγονότα, υπάρχουν μόνο ερμηνείες, σύμφωνα με τη νιτσεϊκή ρήση. Την ακολούθησε ο Νταβούτογλου ερμηνεύοντας κατά το δοκούν το καθεστώς στο Αιγαίο με μια δήλωση που έκανε ενώπιον του έλληνα Πρωθυπουργού: ότι το Αιγαίο δεν πρέπει να είναι «μια θάλασσα παραβιάσεων και από τις δύο πλευρές». Η δήλωση σκοπίμως είναι ανοικτή σε πολλές ερμηνείες: από την πάγια τουρκική αμφισβήτηση του συνολικού καθεστώτος στο Αιγαίο μέχρι την πιο επίκαιρη βερσιόν της που αφορά το καθεστώς έρευνας και διάσωσης.

Ο τούρκος πρωθυπουργός δεν είναι χαμένος στην ερμηνεία, ούτε χαμένος στη μετάφραση. Το πρόβλημα για μας είναι ότι η ερμηνεία αυτή έχει αρχίσει να φαίνεται λογική σε πολλούς. Και ίσως να μην ήταν πρόβλημα, αν τα πράγματα δεν είχαν παρααγριέψει με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι. Οταν ο αρμόδιος επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος δηλώνει ότι η Σένγκεν δεν είναι το πρόβλημα, θέλει να πει ότι η Σένγκεν κινδυνεύει.

Αυτό αφορά όλους και πάντως όχι μόνο την Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό. Δεν είναι ούτε διμερές, ούτε τριμερές. Η τριμερής συνάντηση Ελλάδας – Γερμανίας – Τουρκίας που προανήγγειλε δημοσίως ο Αχμέτ Νταβούτογλου ενώπιον του Αλέξη Τσίπρα και η οποία αντιμετωπιζόταν μέχρι και χθες με αμηχανία από την ελληνική πλευρά δεν είναι σαφές τι εξυπηρετεί. Πόσω μάλλον αφού στο τέλος του μήνα θα αποφανθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στη Σύνοδο με την Τουρκία.

Εννοείται ότι εξυπηρετεί την Αγκυρα. Και για να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία ότι συνομιλεί απευθείας με το Βερολίνο. Και επειδή ο Νταβούτογλου γνωρίζει ότι τα ανταλλάγματα για την όποια συνδρομή στο Προσφυγικό θα τα αποσπάσει από τη Γερμανία, όχι από την Ελλάδα. Εξυπηρετεί και τους Γερμανούς που προσπαθούν να ελέγξουν τις εξελίξεις πριν μεταδοθεί ο ιός της πολεμικής και αντιπροσφυγικής ρητορικής σε όλη την Ευρώπη.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι εξυπηρετεί την Ελλάδα. Αν η Αθήνα αποδεχθεί τριμεροποίηση του ζητήματος της φύλαξης των συνόρων έναντι των ευρωπαϊκών οργάνων δεν μπορεί, πάντως, μεθαύριο να γκρινιάζει για τον Σόιμπλε στα Eurogroup και να ζητά τη στήριξη των ευρωπαϊκών θεσμών.

Πολύ περισσότερο, αν δεν διασαφηνιστεί η σκοπιμότητα της τριμερούς, η Ελλάδα κινδυνεύει αντί για εκπρόσωπος των «28» στη συνεννόηση με την Τουρκία να καταλήξει θεατής του παζαριού της Τουρκίας με τη Γερμανία και να κληθεί απλώς να επικυρώσει το άνοιγμα νέων ενταξιακών κεφαλαίων χωρίς να αποσπάσει ανταλλάγματα.

Αντίθετα με τους ποδοσφαιρικούς όρους που χρησιμοποίησαν Τσίπρας και Νταβούτογλου, κινδυνεύει να παίξει σε ματς με διαιτητή τη Γερμανία και όχι μόνο να μην καταφέρει να φέρει ισοπαλία, αλλά να δεχθεί γκολ από τα αποδυτήρια.