Αν δεν εντάσσεται σε κάποιο σχέδιο της κυβέρνησης με σκοπό την απαλλαγή της χώρας από τίποτα αμερικανικές «επιχειρήσεις του θανάτου», τότε πρόκειται για μια κακή είδηση: σύμφωνα με το οικονομικό ρεπορτάζ, η Microsoft ακύρωσε το σχέδιό της να δημιουργήσει ένα κέντρο υποστήριξης των προϊόντων της στην Ελλάδα, προτιμώντας να πραγματοποιήσει την επένδυση στη Ρουμανία. Η είδηση διαβάζεται κι αλλιώς: η ελληνική αγορά εργασίας στερήθηκε 550 θέσεις που θα δημιουργούνταν από την εγκατάσταση του κέντρου.

Το πλήγμα δεν είναι μικρό για μια χώρα που μαστίζεται από την ανεργία. Κανονικά, η κυβέρνηση θα έπρεπε να κυνηγάει τις νέες δουλειές με το τουφέκι –εκτός εάν το δόγμα Φίλη με τις πενταροδεκάρες έχει επεκταθεί και στον τομέα της απασχόλησης και οι 550 θέσεις χαρακτηριστούν ψίχουλα. Ακόμη κι έτσι, όμως, παραμένει γεγονός ότι η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να πληρώνει την πολιτική αστάθεια, να πέφτει θύμα απίθανων πειραματισμών, γραφειοκρατικών αγκυλώσεων και πολιτικών ιδεοληψιών. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ ΙΙ πρόσθεσε απλώς ακόμη έναν κρίκο στην αλυσίδα που κρατάει την οικονομία καθηλωμένη. Και θα προσθέσει κι άλλους παρά το γεγονός ότι ο βαλκανικός ανταγωνισμός γίνεται όλο και πιο σκληρός.

Ο βασικός λόγος δεν είναι το φτηνό εργατικό δυναμικό. Η Microsoft πάει στη Ρουμανία επειδή το επενδυτικό περιβάλλον εκεί έχει γίνει σταθερό. Η χώρα που έζησε την οδύνη των Τσαουσέσκου το οφείλει εν μέρει στη σοβαρότητα και τη μεθοδικότητα του σημερινού της πρόεδρου. Ο Κλάους Γιοχάνις συμπληρώνει τον ερχόμενο Δεκέμβριο έναν χρόνο στο αξίωμα. Προηγουμένως έλαμψε ως δήμαρχος του Σίμπιου, ενώ είναι ο πρώτος πρόεδρος της χώρας που προέρχεται από τη γερμανική της μειονότητα. Η εκλογή του θεωρήθηκε έκπληξη ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο. Το δημοσιογραφικό κλισέ εδώ βγήκε εύκολα –«και οι Ρουμάνοι θέλουν τον Γερμανό τους». Στην πραγματικότητα, εμπιστεύτηκαν έναν πολιτικό που ως δήμαρχος είχε κάνει πολύ καλά τη δουλειά του. Για το εάν γίνεται εξίσου καλά η δουλειά εδώ, ας ρωτήσει κανείς όσες ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν ή φεύγουν και όσες ξένες αποφεύγουν να έρθουν.