Αναζήτηση
Φυσικά δεν θα με πάρουν τα κλάματα αν συμβεί αυτό. Ούτε να δακρύζω το βλέπω. Δεν μπορεί ας πούμε να εξαφανίζεται το ΠΑΣΟΚ –να παθαίνει pasokification που λέει και η πρόεδρος Φώφη –και οι άλλοι, πιο μνημονιακοί και από τους μνημονιακούς και εν πολλοίς υπεύθυνοι, λόγω προέδρου Αντώνη «τα ‘σκιζα τα Μνημόνια ένα ένα» Σαμαρά, για τη σημερινή κατάσταση να μην εισπράττουν τίποτε από όλο αυτό. Ε, όχι. Και από λόγους δικαιοσύνης να το δεις, σε αυτό θα καταλήξεις…
Υπό αυτή την έννοια, ουδόλως προβληματίζομαι για το μέλλον της Δεξιάς –υπάρχουν τόσοι και τόσοι άλλοι να προβληματιστούν, των στελεχών πρώτων πρώτων στη σειρά του σχετικού καταλόγου.
Τι χαρά!
Επανέρχομαι στα της εκλογής. Γίνεται, ενημερώνω, μεγάλη πλάκα μεταξύ των στελεχών. Ας πούμε, χθες το μεσημέρι στο famous Da Capo της πλατείας (της γνωστής πλατείας) έπεσα πάνω στον πατριώτη μου εξ Ιωαννίνων Κώστα Τασούλα. Επινε στα όρθια ένα καπουτσίνο. Με τον ζόρι τον προσκάλεσα στην «ιερή κολόνα». Βιαζόταν.
–Πού πας φουριόζος; ρώτησα αφελώς παραγνωρίζοντας το δηκτικό του χιούμορ.
–Τρέχω να προλάβω να πάρω ένα αντίγραφο της χθεσινής ομιλίας του Τζιτζικώστα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα.
–Μα ήταν τόσο σοβαρή; διερωτήθηκα.
–Τι λες τώρα! Είπε «συμφωνώ με τον προλαλήσαντα» και συνέχισε διατυπώνοντας την τρομερή θέση πως ό,τι είναι κακό για τον λαό από αυτά που φέρνει η κυβέρνηση δεν τα ψηφίζουμε. Μείναμε εκστατικοί!
Ιδέες
Πριν αποχωρήσουν και οι δύο για «κάπου» (υποθέτω για κάποιο γεύμα από αυτά που γίνονται σωρηδόν αυτή την περίοδο με στόχο την προσέλκυση στελεχών από τους υποψηφίους), ο συμπατριώτης μου Τασούλας μού διατύπωσε την ενδιαφέρουσα άποψη ότι «η Νέα Δημοκρατία, να μου το θυμάσαι, θα έχει την τύχη του Λαϊκού Κόμματος στις αρχές της δεκαετίας του ’50, που διασπάστηκε και απορροφήθηκε τελικά από τον Συναγερμό».
(Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, αναφέρω ότι το Λαϊκό Κόμμα ήταν το κόμμα της Δεξιάς που έλαβε μέρος στις εκλογές του 1950 υπό τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη, πατέρα του αείμνηστου βάζελου προέδρου της Βουλής Νανά Τσαλδάρη. Ηττήθηκε από τις δυνάμεις του Κέντρου, την ΕΠΕΚ του στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα, με αποτέλεσμα ένας άλλος στρατιωτικός, ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος να δημιουργήσει τον Συναγερμό που ήταν της μόδας εκείνη την εποχή –κάτι αντίστοιχο είχε κάνει και ο Ντε Γκολ στη Γαλλία. Ο Συναγερμός ξεπουπούλιασε το Λαϊκό Κόμμα γρήγορα, και στις εκλογές του 1952 συνέτριψε το Κέντρο, και ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας. Αυτά…)
Μου είπε όμως και κάτι ακόμη, που με ενέβαλε σε έντονο προβληματισμό: «Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τον Τσίπρα, πατριώτη μου, μία είναι η λύση».
–Παρακαλώ, έχετε τον λόγο…
«Να ενωθούν το ΠΑΣΟΚ, Το Ποτάμι και ένα κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας και να δημιουργηθεί ένας φορέας ο οποίος θα πιστεύει, θα προωθεί και θα υπερασπιστεί την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας».
Επιστροφή στο τώρα
Επιστρέφω στη δρώσα πολιτική και αφήνω κατά μέρος την… ονειροπαρμένη, διότι τα θέματα τρέχουν και αλίμονο αν μείνουμε πίσω. Δεν θα μπορέσουμε να τα παρακολουθήσουμε. Τούτου δοθέντος αναφέρω, έπειτα από συνομιλία που είχα με τον αντιπρόεδρο Βαρεμένο (για τον Γιώργο, τον συνάδελφο και φίλο μου, ομιλώ, του οποίου έπεσε βαριά η β’ αντιπροεδρία της Βουλής διότι έλαβε προίκα και το πόθεν έσχες των πολιτικών), ότι συγκροτήθηκε η επιτροπή που θα εξετάσει τα πόθεν έσχες, ε-πι-τέ-λους!
Το χαρμόσυνο γεγονός δημοσιεύθηκε ήδη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως μου ανέφερε ο αντιπρόεδρος Βαρεμένος, αλλά εγώ το έψαξα και δεν το βρήκα. Πιθανόν να μου διέφυγε ή, όπερ και το πιθανότερο, να μην το πρόσεξα. Η ουσία είναι ότι η συγκροτηθείσα επιτροπή θα συνέλθει σε πρώτη συνεδρίαση την προσεχή εβδομάδα και, καθ’ α με πληροφόρησε ο αντιπρόεδρος βήτα, θα ασχοληθεί με τα θέματα της αρμοδιότητάς της, λες και θα μπορούσε να ασχοληθεί και με κάτι άλλο, όπως ας πούμε με το μείζον για τις κυρίες ζήτημα «πώς κάνουμε σταυροβελονιά».
Αντιθέτως δεν μπόρεσα να του εκμαιεύσω αν το πρώτο πράγμα που θα κάνει, θα είναι να επιβεβαιώσει τον πρόεδρο Νίκο (Βούτση) ο οποίος έβγαλε ήδη πόρισμα ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα» για κάτι που λογικά δεν γνωρίζει, τα προβληματικά πόθεν έσχες Σταθάκη – Φλαμπουράρη.
Από τη συνομιλία συνήγαγα πάντως ότι η Δέσπω Χαραλαμπίδου, η προκάτοχος Βαρεμένου στον αντιπροεδρικό θώκο, δεν θα χρειαστεί να κατέβει από Θεσσαλονίκη για να ενημερώσει την επιτροπή.
–Μιλήσατε; τον ρώτησα.
–Οχι δεν νομίζω ότι χρειάζεται.
–Δεν θα την καλέσετε στην επιτροπή;
–Δεν νομίζω. Ο,τι είχε να πει, το είπε δημοσίως.
Κλάμα
πού είν’ ο παπάς πού είν’ ο παπάς».
Βασικά στο Μαξίμου είναι ο Παππάς, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα. Αυτό που προέχει είναι να απονεμηθούν τα εύσημα που προανέφερα ότι ο Αλέξης, ο my bro, εγκαίρως ειδοποίησε –όπως οι χήνες του Καπιτωλίου τους Ρωμαίους ότι οι Γαλάτες ήταν ante portas –ότι η αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρούσε να πετσοκόψει τις συντάξεις, συνδέοντας το ύψος τους με την περιουσιακή κατάσταση του συνταξιούχου και της οικογενείας του.
Υπενθυμίζω ότι του επιτέθηκε το σύνολο της κυβέρνησης, του υπουργείου Εργασίας πρωτοστατούντος (ένας Νεφελούδης συγκεκριμένα…).
Αλλά ο τεράστιος Αλέξης απέδειξε ότι, παλικάρια μου, γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος!
