Το καλό νέο της ημέρας (χα!) είναι ότι νικητής στην εσωκυβερνητική διαμάχη για το ποιος θα αναλάβει την εποπτεία του γνωστού project «υλοποίηση του Μνημονίου», πληροφορήθηκα χθες βράδυ στη Βουλή κόβοντας τη γνωστή βόλτα στο περιστύλιο (αγαπημένη συνήθεια ετών…), είναι το αγόρι με την κωδική ονομασία «συνομιλώ μόνο με τον Θεό», Νίκος Παππάς.

Φοβούμενος ότι με δυσκολία θα αποφύγει την υπερκόπωση αναλαμβάνοντας μία σειρά σοβαρών θεμάτων όπως ΜΜΕ, ιδιωτικές επενδύσεις, λαϊκή για την Αγία Οικογένεια κάθε εβδομάδα, καθαριστήριο, βαλίτσες κ.λπ., ρώτησα τι ακριβώς περιλαμβάνει το συγκεκριμένο αντικείμενο.

Δυστυχώς ο άνθρωπος που μου το είπε (υπουργός της κυβέρνησης, που δεν τον λες και φίλο του αγαπημένου υπουργού Νίκου κ.λπ.) δεν είχε περαιτέρω πληροφόρηση επ’ αυτού. Υποθέτω ότι δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμη, αλλά φαντάζομαι ότι σύντομα θα γίνει και αυτό.

Εννοείται ότι μόλις ενημερωθώ σχετικά θα σπεύσω να ενημερώσω, διότι φαντάζομαι ότι υπάρχει έντονο το ενδιαφέρον για τις δραστηριότητες του υπερυπουργού, θα τον χαρακτηρίσω πλέον, Νίκου «συνομιλώ κ.λπ. κ.λπ.» Παππά.

Το νερό στ’ αυλάκι

Να πω τώρα ότι εντυπωσιάστηκα από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης που ανέγνωσε, ομολογώ με μεγάλη προσοχή (δεν σήκωσε τα μάτια του από το κείμενο –τόσο επιμελής…) ο πρόεδρος Αλέξης, δεν θα το πω, διότι ήταν σαν να άκουγα, με ελαφρές παραλλαγές, τον Τσίπρα να απευθύνεται στη Βουλή που προέκυψε μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου. Τη Βουλή που «έζησε» μήνες επτά, και με το ζόρι…

Ολο μάχες και μάχες εξήγγελλε, οπότε αναπόφευκτα σκέφθηκα «σιγά τα αίματα αρχηγέ», αλλά δεν το εξωτερίκευσα. Αντιθέτως, μπορώ να δηλώσω ήδη ότι με εντυπωσίασε η προσαρμοστικότητα του ανθρώπου. Αποκωδικοποίησε, χώνεψε και είναι έτοιμος να το κάνει πράξη το μήνυμα των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου: να υλοποιήσει δηλαδή το Μνημόνιο, να μπει το νερό σε ένα αυλάκι να τελειώνουμε.

Αρκετά με τις παλινωδίες, τα πισωγυρίσματα, τις αβελτηρίες, τα είπα – ξείπα, τα όχι δεν είναι ακριβώς έτσι, είναι λίγο διαφορετικά, μην ακούτε, έχουμε εναλλακτικό πρόγραμμα για το Μνημόνιο και άλλα τέτοια υπέροχα.

Το αριστερό μου αγόρι είναι πια ό,τι και οι άλλοι, οι προγενέστεροί του στον πρωθυπουργικό θώκο: ένας κανονικός μνημονιακός Πρωθυπουργός.

Welcome brother Alexis to MOU club…

(Που θα ‘λεγε και ο Γιώργος).

Επίσης έχω μια απορία: αυτή η 40λεπτη καθυστέρηση στην έναρξη είναι στο πλαίσιο της… πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ (!) ή γιατί μελετούσε το κείμενο που του είχαν γράψει;

Πόρτες κλειστές

Αν έπρεπε πάντως να αξιολογήσω κάτι από αυτή την ομιλία-ποταμό, θα αναδείκνυα το προσκλητήριό του στις αντινεοφιλελεύθερες δυνάμεις (ήτοι ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι) για συνεργασία. Δεν ξέρω τι θα κάνει Το Ποτάμι του αρχηγού Σταύρου, που προεκλογικά τουλάχιστον έβαζε τον μαξιμαλιστικό στόχο του 10% για να μπει per mare per terra στην κυβέρνηση. Γνωρίζω όμως ότι από το ΠΑΣΟΚ δεν έχει να περιμένει πολλά. Θα το ακούσει σήμερα από την πρόεδρο Φώφη…

Παρ’ ολίγον διαπραγματευτής

Εκανα προηγουμένως μια μικρή μνεία στον Γιώργο, τον global Γιώργο, και προτίθεμαι τώρα να αναφερθώ σε κάτι που συνέβη την περασμένη εβδομάδα στη Νέα Υόρκη και αποτέλεσε θέμα σχολιασμού από ευάριθμους σχολιαστές-αναλυτές της ημεδαπής: πρόκειται για τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος.

Οπως ενημερώθηκα, καθυστερημένα μεν αλλά ποτέ δεν είναι αργά, η συνάντηση αφορούσε την ενεργό συμμετοχή του δικού μας στη διαδικασία ειρήνευσης της λατινοαμερικανικής χώρας, η οποία εδώ και δεκαετίες βρίσκεται στη δίνη ενός εμφύλιου πολέμου μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης και μιας ακροαριστερής αντάρτικης οργάνωσης, της FARC.

Ο Γιώργος, μου λένε, δούλεψε πολύ ώστε οι δύο πλευρές να καθήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και τελικά επετεύχθη, και με τη δική του συνεισφορά, οι διαπραγματεύσεις να ξεκινήσουν στην Αβάνα του θείου Φιντέλ.

Επειδή δε όλη αυτή η προσπάθεια ήταν εν γνώσει και του γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, ο τελευταίος πρότεινε στον Γιώργο να μετάσχει των ειρηνευτικών συνομιλιών, ως εκπρόσωπος του ΟΗΕ. Αλλά το σενάριο χάλασε, διότι ο πρόεδρος Αλέξης προκήρυξε εκλογές στην Ελλάδα, ο global Γιώργος έπρεπε να αφιερωθεί στο τι θα κάνει, αν θα κατέβει το ΚΙΔΗΣΟ στις εκλογές, τελικά μην τα πολυλογώ με αυτά και με εκείνα την έχασε τη διαμεσολάβηση.

Ευκαιρίας δοθείσης, δε, μια και βρισκόταν στη Νέα Υόρκη, είπε να συναντηθεί με τον Σάντος, να έχει από πρώτο χέρι μια ενημέρωση για το πώς εξελίσσεται η ειρηνευτική διαδικασία. Τόσο απλά…

Αλλαγή φώτων, μαρς

Εχω και άλλα νέα του global Γιώργου (ομιλίες, ταξίδια στο εξωτερικό κ.λπ.), αλλά θα τα καταχωρίσω μια άλλη φορά, διότι κατ’ αυτάς ζέει η επικαιρότητα στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, επιθυμώ να αναφερθώ στην ταχύτητα των ενεργειών του Προέδρου Νίκου (Βούτση), ο οποίος χθες Δευτέρα, με το που ανέλαβε καθήκοντα (ξεσκόνισε την καρέκλα κ.λπ.) απέλυσε τον γραμματέα της Βουλής Γιώργο Θαλάσση, με το υπέροχο όνομα που παραπέμπει στο «παιδί-φάντασμα», τον «Μικρό Ηρωα» της νιότης μας.

Γιατί τον απέλυσε, δεν εμφιλοχωρεί καμία απορία: όπως μου είπε στέλεχος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, χθες που έκοβα βόλτες στο περιστύλιο της Βουλής αναμένοντας τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, «ήταν άνθρωπος της Ζωής, κατείχε ένα κρίσιμο πόστο για τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, ήταν αδύνατον να μείνει στη θέση του από τη στιγμή που άλλαξε ο Πρόεδρος. Ετσι δεν γίνεται πάντα;».

«Σχεδόν πάντα» του επισήμανα, έχοντας στο μυαλό μου περιπτώσεις γενικών γραμματέων της Βουλής που παρέμειναν στη θέση τους παρά την αλλαγή Προέδρου της Βουλής, αλλά βαριόμουν να συνεχίσω μια συζήτηση η οποία δεν είχε άλλωστε και κανένα νόημα.

Διότι η ουσία είναι αλλού: στην οργίλη αντίδραση της προέδρου Ζωής η οποία τρόλαρε κανονικά τον Πρόεδρο Νίκο για την απόφασή του μέσω twitter, με δύο αναρτήσεις, πράγμα το οποίο μας δίνει να καταλάβουμε ότι όσοι πίστευαν πως τώρα που δεν έχει κανένα αξίωμα θα παραμείνει σιωπηλή, είναι μακριά νυχτωμένοι.

Πώς το έλεγε προεκλογικά ο πρόεδρος Παναγιώτης (Λαφαζάνης), «θα τους αλλάξουμε τα φώτα;». Ε, έτσι ακριβώς!

Μαστίγιο

Σε διόρθωση ημαρτημένων αισθάνομαι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να προβώ, δεδομένου ότι έπεσα θύμα λανθασμένης πληροφόρησης –θέλω να ελπίζω όχι εσκεμμένης, διότι η πηγή μου δεν με είχε συνηθίσει σε κάτι τέτοια. Εγραφα το Σάββατο για τον απελθόντα γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Κορωνάκη ότι μετακινήθηκε στον όμορο ΑΝΤΑΡΣΥΑ και διατύπωνα την απορία αν πήγε φαντάρος ή περιμένει ακόμη να ωριμάσει.

Ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο. Παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ, με ενημέρωσε άλλη πηγή μου, και δη ως μέλος της περίφημης ομάδας των 53+, και επιπλέον παρουσιάστηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου στο στράτευμα. Θα υπηρετήσει δε επί δίμηνο και θα κάνει χρήση των ευεργετικών διατάξεων του νόμου, που του επιτρέπουν να εξαγοράσει το υπόλοιπο της θητείας του.

Εννοείται ότι από χθες δέρνω ακατάπαυστα την πρώτη πηγή μου, που με έριξε στα βράχια σε ό,τι αφορά την πορεία του συντρόφου…