ΕΝΑ ΣΚΙΤΣΟ. Ενα σκάφος, ας πούμε της Frontex, σταματά δίπλα σε ένα χέρι που μόλις ξεπροβάλλει από τη θάλασσα. Ενας τύπος στην κουπαστή με ένα σημειωματάριο ρωτά όλος αγωνία: «Είστε πολιτικός ή οικονομικός πρόσφυγας; Πείτε μας πριν να είναι αργά. Εχει σημασία».

ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ. «Και βέβαια οι Αμερικανοί είναι φονιάδες των λαών» είπε ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κατακτώντας πρόσκαιρα και επαξίως μια θέση στην ειδησεογραφία. Αυτοί φταίνε για το χάος στη Μέση Ανατολή, φταίνε επειδή επενέβησαν στο Ιράκ και επειδή δεν επενέβησαν στη Συρία, φταίνε για το Προσφυγικό όπως έφταιγαν για το Μεταναστευτικό, φταίνε για τις σημερινές δικτατορίες όπως έφταιγαν για τις χθεσινές. Γι’ αυτό θα διαδηλώσουμε και φέτος στην επέτειο του Πολυτεχνείου έξω από την αμερικανική πρεσβεία. Λίγο λιγότερο φταίνε οι Αγγλοι και οι Γάλλοι. Οι Ρώσοι, πάλι, είναι για τον βουλευτή μας αθώοι του αίματος, δεν έκαναν τίποτα στο Αφγανιστάν, δεν έκαναν τίποτα στην Τσετσενία, δεν έκαναν τίποτα στην Ουκρανία. Ισα ίσα, την τελευταία την έσωσαν κατά το ήμισυ από τους φασίστες, οι οποίοι ως γνωστόν κυβερνούν την άλλη μισή και αυτή την εβδομάδα παραλίγο να λιντσάρουν δύο ανυπεράσπιστους βουλευτές μας. Οσο για τη Συρία, ανθρωπιστικός είναι ο ρόλος τους, τον Ασαντ θέλουν να σώσουν, που αποτελούσε ανέκαθεν πυλώνα σταθερότητας, όπως ο Καντάφι, ο Μουμπάρακ και ο Σαντάμ Χουσεΐν.

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ. Ο γάλλος καθηγητής Οικονομίας Πιερ-Νοέλ Ζιρό έγινε γνωστός με το βιβλίο του «Η ανισότητα του κόσμου», που κυκλοφόρησε πριν από 19 χρόνια και προέβλεπε –σωστά –ότι η παγκοσμιοποίηση θα μείωνε τις ανισότητες μεταξύ των χωρών και θα αύξανε τις εισοδηματικές ανισότητες στο εσωτερικό των χωρών. Στο νέο του βιβλίο, που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο «Ο άχρηστος άνθρωπος», αναζητεί το κοινό σημείο ανάμεσα σε έναν μακροχρόνια άνεργο στην Ισπανία, έναν νέο χαμηλής ειδίκευσης που ψάχνει δουλειά στη Γαλλία, έναν φτωχό εργαζόμενο στη Βρετανία, έναν συμβασιούχο στη Γερμανία, έναν κάτοικο των φαβέλας στο Ρίο, έναν ακτήμονα αγρότη στη Μαδαγασκάρη, έναν πρόσφυγα που θαλασσοπνίγεται στη Μεσόγειο. Και το βρίσκει: όλοι αυτοί οι άνθρωποι, δεκάδες, εκατοντάδες εκατομμύρια, είναι αποκλεισμένοι, καταραμένοι, καταδικασμένοι, άχρηστοι στον εαυτό τους και στους άλλους. «Η αχρηστία είναι μια ιδιαίτερα σοβαρή και ανθεκτική μορφή ανισότητας επειδή σε κλείνει σε παγίδες απ’ όπου είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις» σημειώνει ο γάλλος οικονομολόγος. Υπάρχει λύση; Ναι, να οργανωθεί μια «ρεαλιστική ουτοπία» με στόχο να μειωθούν οι εντάσεις του εμφυλίου πολέμου που παρατηρούνται σε όλες τις κοινωνίες. Ο Ζιρό ονειρεύεται έναν καινούργιο Μάη, είναι φανερό, το ’68 ήταν μόλις 19 ετών.

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ. Η Πλατεία Βικτωρίας είχε χθες αδειάσει, μερικές εκατοντάδες άχρηστοι μεταφέρθηκαν στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Γαλατσίου, εκεί θα φαίνονται λιγότερο, θα διαμαρτύρονται λιγότερο, θα ενοχλούν λιγότερο. Η κρίση δεν θα τελειώσει γρήγορα, αλλά θα ήταν οξύτερη αν δεν υπήρχε στην κυβέρνηση ένας ικανός υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής και στην Αθήνα ένας ικανός δήμαρχος, πρέπει να λέγονται κι αυτά, πρέπει να απονέμονται οι έπαινοι, δεν είναι σωστό να ισοπεδώνονται όλα.

Τελευταία Νέα