Αναζήτηση
Οι ανταποκριτές μου μού μετέφεραν τον πανικό που επικράτησε στην ελληνική αντιπροσωπεία και στις διπλωματικές μας αντιπροσωπείες στην Ουάσιγκτον και στη Νέα Υόρκη. Μου μετέφεραν και τις έντονες διαβουλεύσεις του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών με το State Department προκειμένου να αποτραπεί η συμμετοχή των Σκοπίων στη διάσκεψη ως «Μακεδονία» και να χρησιμοποιηθεί το γνωστό FYROM.
Πρωταγωνιστής ο υπουργός Νίκος «να σκάσετε, ρε πασόκοι φαρμακόγλωσσοι, έγινα και εγώ πλέον υπουργός Εξωτερικών» Κοτζιάς. Ολες οι προσπάθειες όμως έπεσαν στο κενό. Οι Αμερικανοί ούτε σε εκκλήσεις ανταποκρίθηκαν ούτε σε αναφορές στο σοβαρό προηγούμενο που δημιουργεί η απόφαση, ενόσω συνεχίζεται η διαμεσολάβηση του ΟΗΕ για το όνομα του γειτονικού κράτους. Τίποτε. Ανένδοτοι!
Σε καλό μας
Από άλλη πηγή μου, τον (γνωστό και ως) άνθρωπό μου στο Μέγαρο Μαξίμου, ενημερώθηκα ότι ο Πρόεδρος Αλέξης «στράβωσε» άσχημα με τον υπουργό Κοτζιά και την ανικανότητα του υπουργείου Εξωτερικών να επιτύχει το αυτονόητο, αυτό δηλαδή που επιτύγχαναν για πλάκα υπουργοί Εξωτερικών προηγούμενων κυβερνήσεων: τα Σκόπια δεν μετέχουν πουθενά, σε καμία διεθνή διάσκεψη, με το συνταγματικό τους όνομα, αλλά μόνο ως FYROM.
Αποτέλεσμα της κραυγαλέας γκάφας του ΥΠΕΞ ήταν –κατά τους ανταποκριτές μου –ο Πρόεδρος Τσίπρας να πράξει το απολύτως αναγκαίο: να ακυρώσει τη συμμετοχή του στη διεθνή διάσκεψη. Επικροτώ την απόφασή του, παρότι της διάσκεψης προήδρευε ο Ομπάμα. Αν μετείχε, θα νομιμοποιούσε, έστω και έμμεσα, τα Σκόπια ως «Μακεδονία».
Και επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, η μη συμμετοχή της Ελλάδας στη διάσκεψη, πού ξέρεις, μπορεί να μας βγει και σε καλό: να μας ξεγλιτώσει, ας πούμε, λέω τώρα, από κανέναν τρελαμένο τζιχαντιστή που θα ‘θελε να μας δείξει πώς το κάνουν στη Συρία και αλλαχού…
Οπως είναι φυσικό, και λογικό, με απασχόλησε έντονα αυτή η επιεικώς ανθελληνική (τσσσ… όρος, ε;) στάση των ΗΠΑ απέναντι στη μικρή, φτωχή, πλην τίμια πατρίδα μας. Ρώτησα πρώην υπουργό Εξωτερικών, ο οποίος έχει μακρά θητεία στο συγκεκριμένο υπουργείο και ανάλογη εμπειρία αναφορικά με το θέμα των Σκοπίων: προσοχή, ΔΕΝ λέγεται Σαμαράς ο συνομιλητής μου. (Μα πού είναι αυτή η ψυχή, τώρα που γίνεται ο χαμός με τα εσωκομματικά της ΝΔ; Χάθηκε…)
Κατά τον συνομιλητή μου λοιπόν, που ΔΕΝ είναι ο Σαμαράς, η συμμετοχή των Σκοπίων ως «Μακεδονία» στη διάσκεψη για την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους είναι «μια μικρή προειδοποίηση στον Τσίπρα και στην παρέα του να πάψουν να αλληθωρίζουν είτε προς τη Ρωσία είτε προς ορισμένες λατινοαμερικανικές δημοκρατίες που έχουν σαφή αντιαμερικανική στρατηγική, τύπου Βενεζουέλας για παράδειγμα. Εδώ που έχετε φτάσει, μας λένε με τον τρόπο τους, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να σταματήσετε τα παιχνιδάκια».
Πω πω Far West…
Μη σου πω ότι την ακούω ήδη, από το βάθος, ως (μουσικό) χαλί, τη μουσική του Ενιο Μορικόνε από τον «Καλό, τον κακό και τον άσχημο»…
Στην «Αγρια Δύση» της Νέας Δημοκρατίας τώρα, όπου όποιος περνάει έξω από τη Λεωφόρο Συγγρού θέτει υποψηφιότητα για το αξίωμα του προέδρου (μόνο τα «κορίτσια» της περιοχής το αποφεύγουν επί του παρόντος, αλλά ποτέ δεν είναι αργά…), όλα φαίνεται πως θα τελειώσουν αύριο. Χωρίς πολλά ταρατατζούμ…
Αύριο λοιπόν που είναι Πέμπτη και, πρώτα ο Θεός, θα έχουμε πρωτομηνιά Οκτωβρίου, ο πρόεδρος Βαγγέλης, Βαγγέλας για όλους εμάς τους φίλους του, Μεϊμαράκης θα δώσει στη δημοσιότητα τον κατάλογο των υποστηρικτών του για την προεδρία του φολκλόρ εθνικολαϊκοπατριωτικού κόμματος. Το έχει αποφασίσει, το έχει δέσει και από πλευράς υπογραφών (θα υπογράφουν, ανακοινώνω, το σύνολο σχεδόν των βουλευτών της σημερινής ΚΟ της ΝΔ) και οδεύει πλησίστιος για την ανανέωση της θητείας του στο αξίωμα του προέδρου της ΝΔ. Καλή επιτυχία εύχομαι…
Πριν κλείσω, οφείλω να ανακοινώσω ότι αποπειράθηκα να συνομιλήσω και με τον υποψήφιο πρόεδρο Αδωνη (Γεωργιάδη). Κάπου τον πέτυχα, δεν μπορούσε να μιλήσει, «αδερφέ (είμαστε αδέρφια από άλλη μάνα και από άλλον πατέρα), θα σε πάρω σε λίγο μόλις ξεμπλέξω από εδώ» μου είπε, ακόμη τον περιμένω. Θα «έψηνε» κόσμο να τον ψηφίσει και ξεχάστηκε. Συμβαίνουν αυτά, ειδικά άμα σε λένε Αδωνη «δεν βάζω γλώσσα μέσα μου» Γεωργιάδη…
Μπορεί στη Νέα Δημοκρατία να ασχολούνται νυχθημερόν με τα εσωκομματικά (δεν υπάρχει καφενείο πέριξ της Πλατείας Κολωνακίου στο οποίο να μη ζυμώνονται δεξιοπαράγοντες με το θέμα –χθες το μεσημέρι, ας πούμε, είδα στου ΡΙΤ στην Κανάρη καμιά δεκαριά από αυτούς με σκυμμένα κεφάλια να συζητούν χαμηλόφωνα, λες και η Πόπη η σερβιτόρα του μαγαζιού θα μετέφερε πουθενά τι έλεγαν…), εμένα όμως η μισή μου καρδιά στη Νέα Υόρκη βρίσκεται.
Σε νεότερη επικοινωνία που είχα, εις των ανταποκριτών μου μού μετέφερε ότι ο Πρόεδρος Αλέξης δείπνησε μετά της συντρόφου Μπέττυς στο πολύ in εστιατόριο της πόλης Cipriani, ιταλικό με γεύσεις που δεν παίζονται. Δυστυχώς δεν κατάφερα να μάθω το μενού που διάλεξε το πεινασμένο εξ αντικειμένου ζεύγος (πού να φάνε το μενού του επίσημου δείπνου που παρέθεσε ο Ομπάμα με κατάλοιπα φαγητών, λαχανικών και φρούτων).
Μπορώ να στοιχηματίσω όμως ότι τίμησαν τα περίφημα tagliollini φούρνου, για τα οποία τόσο φημίζονται τα Cipriani.
Θα μου επιτραπεί τώρα να εισηγηθώ και εγώ ένα υπέροχο εστιατόριο που θα κάνει ακόμη πιο αξέχαστη τη διαμονή του ζεύγους Τσίπρα στη Νέα Υόρκη. Πρόκειται για το περίφημο, πλην πανάκριβο, Per Se στο νούμερο 10 του Columbus Cir, με εξαιρετική θέα στο Σέντραλ Παρκ, το οποίο, κατά τον Θεόδωρο Πάγκαλο, είναι «το καλύτερο εστιατόριο της πόλης».
Η επιστροφή του Προέδρου Αλέξη από τη Νέα Υόρκη θα λύσει και ένα από τα μυστήρια της νέας κυβέρνησης που συγκρότησε μετά τη νίκη του στις εκλογές. Το μυστήριο έχει ονοματεπώνυμο, λέγεται Γιάννης Δραγασάκης, και όπως μου έλεγε χθες ο άνθρωπός μου στο Μαξίμου, είναι άνευ αρμοδιοτήτων.
–Επί του παρόντος, παρατήρησα.
–Επί του συνεχούς και διά παντός, μου απάντησε.
Και μου εξήγησε ότι ο Πρόεδρος Αλέξης τον αφήνει χωρίς αρμοδιότητες γιατί του καταλογίζει ότι από κάποια στιγμή και πέρα, τις ημέρες που η κυβέρνηση κλυδωνιζόταν λόγω Μνημονίου, ο αντιπρόεδρος «την είδε και πιθανός πρωθυπουργός κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού με τη Νέα Δημοκρατία».
Εμένα τώρα όλα αυτά μου προσιδιάζουν σε εποχές Μπέρια και Στάλιν, αν έχετε ακουστά. Τότε που αρκούσε μια φήμη να σε στείλει, στην καλύτερη, σε γκουλάγκ και, στη χειρότερη, αδιάβαστο…
