Ο εξάψαλμος του ελληνικού Ιντερνετ για τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, εν μέρει δίκαιος, οδηγεί σε μια παραδοχή: το Μνημόνιο ως οδικός χάρτης αφομοιώνεται από τους πάντες. Και η πολιτική μετατοπίζεται σε μια μάχη δεξιοτήτων. Η πικρή μελαγχολία ή και ο θυμός ακόμη και για αλλοπρόσαλλα πρόσωπα που πήραν χαρτοφυλάκιο πυροδοτείται με δεδομένη την υλοποίηση του νέου προγράμματος.

Κι όμως, οι νέοι υπουργοί και η νέα διάταξη βγάζουν κι άλλες ειδήσεις. Κυριότερα, η σύνθεση της νέας κυβέρνησης αποτυπώνει εν μέρει το πού θα το πάει, αν το πάει κάπου. Για παράδειγμα, εδώ επαναλαμβάνεται η προσπάθεια Τσίπρα να βρει γέφυρες με το βαθύ κράτος. Να αποβάλει κάθε ίχνος βαρουφακειάδας στο επίπεδο των Οικονομικών. Να χαϊδέψει την τιμωρητική διάθεση του κόσμου. Να διατηρηθεί στο άρμα του «ατλαντισμού» στο κομμάτι της γεωπολιτικής με ένα κλικ φιλορωσισμού (Κοτζιάς). Να κρατήσει μια εσάνς της προηγούμενης υπηρεσιακής κυβέρνησης με τον νηφάλιο Μουζάλα. Να ανταμείψει προβεβλημένα στελέχη που έβαλαν πλάτη στο προεκλογικό και αμήχανο ναρκοπέδιο (Γεροβασίλη, Φίλης). Να κρατήσει ισορροπίες μεταξύ μιας «κοσμοπολίτικης» και εθνοσκεπτικιστικής ιντελιγκέντσιας (Σία Αναγνωστοπούλου) και ενός άγαρμπου εθνικισμού (ΑΝΕΛ). Και βέβαια, να ακροβατήσει στο σχοινί της εσωκομματικής τάσης του (των τέως 53), του βαθέος κόμματός του, των συνεργαζόμενων πρώην πασόκων και του Πάνου Καμμένου. Να δώσει επίσης μια «αίσθηση» προχωρήματος και ανάπτυξης με το νέο υφυπουργείο για θέματα ΕΣΠΑ.

Τα άμεσα ντέρμπι για το Ασφαλιστικό και τα κόκκινα δάνεια (που θα ζητηθούν ως ρυθμίσεις και νομοσχέδια για να πάρουμε τα 3 δισ. ευρώ της πρώτης δόσης) δεν θα αφήσουν πολύ χρόνο για περαιτέρω αναλύσεις του νέου κυβερνητικού σχήματος. Ο μεγάλος βέβαια αριθμός χαρτοφυλακίων και οι ετερόκλητες συμπράξεις δεν αφήνουν ακριβώς περιθώρια αισιοδοξίας ακόμη και για μια ήπια αστική διαχείριση.

Η κυβέρνηση σήμερα δεν έχει τη δικαιολογία του πρώτου επταμήνου. Ο ξένος παράγοντας μοιάζει να έχει κατεβάσει τις κάννες του, ενώ και το εσωκομματικό ξεκαθάρισμα που ο Τσίπρας κατάφερε τού στερούν κάθε πρόφαση για κωλύματα. Η νέα κυβέρνηση που έχει κάτι από το «πρώτη φορά Αριστερά» μαζί με τον τραυματισμό τού «δεύτερη φορά διαχειριστής» οφείλει να λάβει βέβαια υπόψη πως ο τόπος δεν χωράει πειράματα. Η αναζωπύρωση του σεναρίου για Grexit δεν είναι απίθανη. Η παραγωγική ανασύσταση της χώρας επείγει. Οι μαθητευόμενοι μάγοι απολύθηκαν. Και ο γονατισμένος και φτωχός κόσμος δεν θα συναινέσει σε νέες προσλήψεις.

Τελευταία Νέα