Είναι προφανές ότι ουδείς μπορεί να υποχρεώσει τον Τσίπρα να συνεργαστεί με τη ΝΔ.

Και για να πούμε του στραβού το δίκιο, σκεφτείτε σε κάθε υπουργικό συμβούλιο να του τα χώνει ο Μεϊμαράκης όπως του τα έχωσε άστοργα στο ντιμπέιτ. Δεν θα είναι κυβέρνηση αυτή, τσίρκο θα είναι.

Αλλά από πού κι ώς πού μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ είναι «παρά φύση» όπως είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ;

Μαζί δεν ψηφίσανε και τα προαπαιτούμενα και το Μνημόνιο; Το ίδιο κυβερνητικό πρόγραμμα δεν έχουν σε βασικές γραμμές για τους προσεχείς μήνες;

Το ίδιο πράγμα δεν λένε όταν υπόσχονται να εφαρμόσουν ό,τι συμφωνήθηκε;

Και από πότε ένας αριστερός που κυβέρνησε με τον Καμμένο και τους ΑΝΕΛ θεωρεί «παρά φύση» να κυβερνήσει με τον Μεϊμαράκη και τη ΝΔ; Κόβει κανείς τον Καμμένο για σοσιαλδημοκράτη ή οικολόγο – πράσινο;

Διότι αυτό είναι το βασικό πρόβλημα στην επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορείς, κύριε, να έχεις κυβερνήσει επτά μήνες αγκαλιά με τον Καμμένο και μετά να σου ξινίζει ο Μεϊμαράκης!..

Είναι προφανές ότι ουδείς θέλει ούτε μπορεί να καταργήσει τους διαχωρισμούς μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Είναι υπαρκτοί, με ιστορικό βάρος και χρήσιμοι για τη δημοκρατία.

Μόνο που αυτοί οι διαχωρισμοί αμφισβητήθηκαν πρώτα από τον ΣΥΡΙΖΑ όταν αποφάσισε να κυβερνήσει με τους ΑΝΕΛ –τότε δεν τους ένοιαζαν οι διαχωριστικές γραμμές με τη Δεξιά;

Στη συζήτηση, λοιπόν, το ερώτημα δεν είναι αν οι δεξιοί διαφέρουν από τους αριστερούς και αντιστρόφως. Προφανώς διαφέρουν. Το ερώτημα είναι αν παρά τις διαφορές τους μπορούν να διαμορφώσουν ένα πλαίσιο συνεννόησης σε μια κρίσιμη στιγμή για τον τόπο.

Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο φανατικότερος ίσως αντικομμουνιστής της Μεγάλης Βρετανίας, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, συμμάχησε με την κομμουνιστική Ρωσία και τον Στάλιν. Οταν λοιπόν ρωτήθηκε γι’ αυτήν την πολιτική ανακολουθία, απάντησε:

–Καλοί μου κύριοι, αν ο Χίτλερ εισβάλει στην Κόλαση, όχι μόνο θα συμμαχήσω με τον Διάβολο αλλά θα αναφερθώ σε αυτόν ευνοϊκά και με μια ομιλία μου στη Βουλή!..

Προφανώς η χώρα δεν βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου ούτε κυκλοφορεί κανένας Χίτλερ στα περίχωρα. Ζει όμως μια πρωτόγνωρη κρίση η οποία καταβαράθρωσε το πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Διέλυσε την κοινωνία.

Αλλά εξίσου προφανώς δεν διαθέτει και τους «παλαιούς πολιτικούς» τύπου Τσόρτσιλ που αν και εκπροσωπούσαν το «φθαρμένο πολιτικό σύστημα» κέρδισαν τον πόλεμο.

Διότι οι νέοι μπορεί να δηλώνουν άφθαρτοι ή καινούργιοι ή τσαχπίνηδες αλλά έως τώρα πηγαίνουν από σφαλιάρα σε σφαλιάρα.