Πολλή συζήτηση γίνεται τις τελευταίες ημέρες σχετικά με τις μεταγραφικές κινήσεις και επιδιώξεις της ΑΕΚ. Μεγάλη μερίδα των οπαδών της γκρινιάζει καθώς απαιτεί προσθήκες υψηλού κόστους και δεν πείθεται ότι η ομάδα θα είναι ικανή να διεκδικήσει το πρωτάθλημα αμέσως με την επιστροφή της στη Σούπερ Λίγκα, επιλέγοντας (όπως αποκλειστικά πράττει μέχρι σήμερα) ποδοσφαιριστές από την ελεύθερη αγορά και προσφέροντας συμβόλαια τα οποία έχουν ως ταβάνι ετήσιες αποδοχές 350.000 ευρώ. Πρόκειται, ωστόσο, για μεταγραφική στρατηγική η οποία είναι λογική και εξηγήσιμη. Η Ενωση δεν προσδοκά έσοδα από ευρωπαϊκές διοργανώσεις, καθώς δεν θα λάβει μέρος σε κάποια εξ αυτών, θα έχει λιγότερα εντός έδρας επίσημα ματς για να κόψει εισιτήρια εν συγκρίσει με τους παραδοσιακούς αντιπάλους της, ενώ απαιτείται να παρουσιάσει για τα επόμενα δύο χρόνια καθαρή θέση στα οικονομικά της (ή ακόμα καλύτερα, αν γίνεται, θετικό πρόσημο στον ισολογισμό της) προκειμένου να ενταχθεί στο χρηματιστήριο του Λονδίνου, στόχος μεγάλος και ιδιαίτερα προοδευτικός για μία ελληνική ΠΑΕ. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ουδείς μπορεί να προδικάσει ότι δεν θα παρουσιαστεί αρκούντως ανταγωνιστική προκειμένου να διεκδικήσει τον τίτλο, αν οι ζαριές που ρίχνει στην αγορά (με τελευταία αυτή του βολιβιανού επιτελικού μέσου Ρόναλντ Βάργκας) φέρουν εξάρες (ή έστω ντόρτια). Με λίγα χρήματα (220.000 ευρώ ετησίως), ο Γιάκομπ Γιόχανσον μεταμόρφωσε την κιτρινόμαυρη μεσαία γραμμή, ενώ ως «έξυπνες βόμβες» μπορούν να χαρακτηριστούν και οι προσθήκες των Ροντρίγκο Γκάλο και Αντρές Σιμόες. Η ΑΕΚ θα κάνει τουλάχιστον 6-7 προσθήκες ακόμα στην ίδια λογική.

Τελευταία Νέα