Αν η στρατηγική διαφόρων του Μετώπου της Λογικής εξαντλείται στο «ρίχ’ τους Λαφαζάνη», μάλλον θα πρέπει να επανανοηματοδοτήσουν τη στρατηγική τους. Τα ρεύματα του κυβερνώντος κόμματος είναι ένας δυνατός γρίφος και κάθε προσπάθεια να αποκωδικοποιηθούν με όρους αστικών πολιτικών δυνάμεων είναι τουλάχιστον άστοχη. Κοινώς εδώ δεν υπάρχουν οι «λαφαζανικοί» και οι «συστημικοί» –όπου οι πρώτοι θα κάνουν κάποια στιγμή το σχίσμα –αλλά κάτι πιο περίπλοκο και με επιταχυντή την κυβερνώσα συγκολλητική ύλη. Η γεωγραφία του χώρου μοιάζει περισσότερο με μανιάτικες οικογένειες που στο τέλος τα βρίσκουν συγκινημένες λόγω κώδικα τιμής και κοινών βιωμάτων, παρά με αντίπαλες φατρίες πιστολάδων που μπορεί και να αλληλοεξοντωθούν. Η μαζικότατη εκδήλωση του Κόκκινου Δικτύου προχθές το βράδυ στην ΕΣΗΕΑ, για παράδειγμα, έμοιαζε με ομαδική ψυχανάλυση των βαθέων αριστερών γαλαριών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι τοποθετήσεις, αντιπολιτευτικές στη μέχρι σήμερα τρίμηνη διακυβέρνηση, υπενθύμιζαν το «ξεθώριασμα» των κόκκινων γραμμών. Τα πυρά ήταν μαζικά και κατά της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου όπως και κατά της «άμβλυνσης» των γραμμών σε θέματα όπως ο κατώτατος μισθός ή ο ΕΝΦΙΑ, που τελικώς διατηρείται αντί να καταργείται.

Ώς εκεί όμως. Η ένταση της ρητορείας των αριστερών φυλάρχων είναι αντιστρόφως ανάλογη της ρήξης που σκέφτονται να κάνουν εντός ΣΥΡΙΖΑ. Και λογικό. Η ατάκα «πήραμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία» εξάλλου, που ακούγεται όλο και συχνότερα (και προχθές βέβαια), έχει πολλές ερμηνείες. Η μία είναι πως, παρά την «πρώτη φορά Αριστερά», οι συστημικές κοινωνικά δομές διατηρούνται. Οι «αστικοί θύλακοι» δηλαδή εντός κυβερνώντος κόμματος είναι η γέφυρα του Τσίπρα με τον ρεαλισμό, είναι όμως και η τρανή επιβεβαίωση πως δεν μιλάμε για πούρα αριστερή διακυβέρνηση με τομές στον κρατικό μηχανισμό (ακόμη). Ο εθνικός Καμμένος από τη μία και ο προοδευτικός αστός Πανούσης είναι οι δύο αντίρροπες όψεις του αστισμού. Για τους αριστερούς φυλάρχους, όμως, και οι δύο παραμένουν ξένο σώμα. Η δεύτερη ερμηνεία είναι που έχει το περισσότερο ενδιαφέρον όμως: το «πήραμε την κυβέρνηση και όχι την εξουσία» σημαίνει πως οι αντιφρονούντες του «έντιμου συμβιβασμού» βλέπουν τη συγκυρία ως μια διαδικασία στρατηγικής άλωσης όποιας νησίδας μπορούν. Παράλληλα, η προσπάθειά τους να πάρουν την πλειοψηφία στο κόμμα θα γίνει απ’ τα μέσα, με οριζόντιες συμμαχίες των τάσεων και με πρόγραμμα. Ώς τότε ο Τσίπρας και ο Λαφαζάνης θα είναι ένα και το αυτό και όσοι πιστεύουν σε κάτι διαφορετικό βαθιά νυχτωμένοι.

Τελευταία Νέα