«Και τι θα κάνετε αν η κυβέρνηση φέρει στη Βουλή μια συμφωνία με τους εταίρους μας;». Το ερώτημα έθεσε ρητορικά στον εαυτό του ο Σταύρος Θεοδωράκης, χθες, στη δεύτερη Μετεκλογική Συνδιάσκεψη του Ποταμιού, για να απαντήσει ότι γι’ αυτόν και το κόμμα του η επιλογή είναι εύκολη: «Μια συμφωνία που θα κρατάει την Ελλάδα στην Ευρώπη εμείς θα την ψηφίσουμε». Πάντως, προσέθεσε, θα έχουν τον νου τους και θα ελέγξουν πιθανή πολιτική νέων φόρων και άγριας λιτότητας.

Πολύ φοβάμαι ότι σε αυτή τη φράση συμπυκνώνεται η αντιπολιτευτική αδυναμία του Ποταμιού. Δηλαδή, τι θα κάνει ακριβώς Το Ποτάμι αν, π.χ., οι οπαδοί της πολιτικής Λαφαζάνη, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης ή ο Νίκος Νικολόπουλος καταψηφίσουν πιθανή συμφωνία με τους εταίρους; Αν έχανε η κυβέρνηση τη δεδηλωμένη, ο Σταύρος Θεοδωράκης λέει ότι θα της επέτρεπε να κυβερνά με την ψήφο των δικών του βουλευτών, για καταστατικούς λόγους. Θα ανεχόταν, δηλαδή, Το Ποτάμι μια κυβέρνηση στελέχη της οποίας θα συνεχίσουν να υπονομεύουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας –την ίδια στιγμή που θα βρίσκονται καβάλα στο άλογο της εξουσίας;

Οι εφιάλτες που απειλούν την Ελλάδα αυτή την περίοδο είναι προφανώς αποτέλεσμα της αλλοπρόσαλλης κυβερνητικής πολιτικής. Εξίσου προβληματική, όμως, είναι και η στάση της αντιπολίτευσης. Η ΝΔ είναι εγκλωβισμένη στα ιδεολογικά αδιέξοδα και στα μοιραία πρόσωπα που τη συνέθλιψαν, το ΠΑΣΟΚ (παρά την ντιρέκτ αντιπολίτευση του Ευάγγ. Βενιζέλου) είναι βυθισμένο στην εσωστρέφεια –και Το Ποτάμι, αντί να δώσει τον τόνο μιας ουσιαστικής αντιπολίτευσης που θα τραβήξει και τα άλλα κόμματα να αλλάξουν ουσιαστικά, υπόσχεται να γίνει το δεκανίκι μιας κυβέρνησης που στραγγαλίζει την οικονομία της χώρας στο όνομα ενός ανέφικτου προεκλογικού προγράμματος και της συντήρησής της στην εξουσία.

Σταύρο, πάρ’ το αλλιώς.