Η σχέση κυβέρνησης και ΠΟΣΠΕΡΤ παραπέμπει στον στίχο «κι ας βαδίζουμε σε δρόμους χωριστούς» του εμβληματικού «Υπάρχω». Τις ενώνουν όμως οι συμβολισμοί στους οποίους επιδίδεται η κυβέρνηση.

Χθες ήταν η σειρά της ΠΟΣΠΕΡΤ να εκδηλωθεί. Ανήμερα τη συμπλήρωση 23 μηνών από το επαχθές «μαύρο» στις κρατικές τηλεοπτικές (και ραδιοφωνικές) συχνότητες οι ποσπερτιανοί ήταν στα κάγκελα (με την καλή έννοια).

Αποκατεστημένοι από τον νόμο Παππά μπήκαν θριαμβευτικά στο Ραδιομέγαρο. «Οοοχι από το πλάι, σαν τις αλεπούδες, αλλά από την κεντρική πύλη» άκουσε τον πρόεδρο Παναγιώτη Καλφαγιάννη να λέει άνθρωπός μου, που ήταν επιτόπου.

Αλλη πηγή μου –έχω μάτια παντού –αναρωτιόταν «πού είναι η Ραχήλ» (μία είναι και είχε ανεβεί στα κάγκελα για χάρη των εργαζομένων). Μάλιστα την αναζήτησε στους περίπου 150 που είχαν συγκεντρωθεί στην είσοδο οχημάτων του Ραδιομεγάρου, από την πλευρά της Μεσογείων.

Τελικά η –πρώτη φορά Αριστερά –βουλευτής Κοζάνης έφθασε στους διαδρόμους της ΕΡΤ και έγινε δεκτή με αγκαλιές, φιλιά και πολλά δάκρυα –αμοιβαία. Κάπως έτσι τη συνέλαβε και ο τηλεοπτικός φακός.

Να μην τα πολυλογώ, υπάλληλος της εταιρείας φύλαξης που εποπτεύει το Ραδιομέγαρο με κλειδιά στα χέρια έφθασε στις 10.40 το πρωί και έβγαλε τα λουκέτα από την πύλη των πεζών.

Ομως οι ποσπερτιανοί και οι της ΕRΤOpen ήθελαν να διαβούν την πύλη με συμβολικό τρόπο. Ζήτησαν και τελικώς στις 10.47 εισήλθαν στον αύλειο χώρο του Ραδιομεγάρου από την πύλη οχημάτων.

Η συγκινησιακή φόρτιση ήταν μεγάλη και έκδηλη. Το κλίμα φορτίστηκε περισσότερο όταν ο πρόεδρος Καλφαγιάννης απηύθυνε προσκλητήριο νεκρών εξαιτίας του μαύρου στην ΕΡΤ. Υψώθηκαν 18 γροθιές.

Στην επόμενη σκηνή οι συγκεντρωμένοι πέρασαν με ηρεμία την είσοδο του κτιρίου, αφού προηγουμένως είχαν ζητήσει από τους εκπροσώπους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να κατεβάσουν τις σημαίες που ανέμιζαν, να πάψουν να μοιράζουν κομματικά φυλλάδια και να αποχωρήσουν.

Πρώτη κίνησή τους η άνοδος στο κυλικείο του πρώτου ορόφου για καφέ «σαν άλλοτε». Και εκεί άρχισαν οι συγκινήσεις, οι αγκαλιές και τα σέλφις με συναδέλφους τους –ξεπεράστηκε κι αυτή η κόντρα –που είχαν προσληφθεί στη ΝΕΡΙΤ.

Σχεδόν όλοι κατέληξαν στο Στούντιο Β για να οργανώσουν τις επόμενες κινήσεις τους, αν και κάποιοι, πιο νοσταλγικοί, έκαναν βόλτες στους διαδρόμους και στα άδεια γραφεία.