Παρακαλώ πολύ, πάρτε χαρτί και μολύβι.

Την Τρίτη, 5 Μαΐου, το Μέγαρο Μαξίμου δίνει στη δημοσιότητα non paper το οποίο σημειώνει πως με τα έως τότε δεδομένα «δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός» και «η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στους θεσμούς».

Την Τετάρτη, 6 Μαΐου, η κοινή δήλωση του Τσίπρα με τον Γιούνκερ (των θεσμών!) αναφέρει αντιθέτως ότι «κατέγραψαν την πρόοδο που έχει σημειωθεί τις τελευταίες ημέρες στις συνομιλίες» και καταλήγει ότι «οι εποικοδομητικές συνομιλίες θα πρέπει να συνεχιστούν στο πλαίσιο του Brussels Group» –δηλαδή των θεσμών!..

Την Παρασκευή, 8 Μαΐου, μιλώντας ο Πρωθυπουργός στη Βουλή, δηλώνει όμως ότι «δεν υπάρχει κανένα τεχνικό θέμα για μια συμφωνία. Υπάρχει μόνο ζήτημα πολιτικής βούλησης».

Βγάζει κανείς άκρη; Ούτε εγώ!..

Τη μία μέρα, αδιέξοδο με τους θεσμούς. Την άλλη, εποικοδομητικές συνομιλίες με τους θεσμούς. Την τρίτη, το πρόβλημα τελικά δεν είναι τεχνικό αλλά πολιτικό.

Λογικό συμπέρασμα; Είτε βρίσκονται σε σύγχυση είτε τελούν υπό πανικό. Αλλη εξήγηση δεν υπάρχει.

Πάμε παρακάτω. Τη μια τρέχουν να παρακαλάνε τον Ντράγκι για τη ρευστότητα και την άλλη την πέφτουν στον Στουρνάρα (που είναι ο βασικός συνομιλητής του Ντράγκι στην Ελλάδα) για να φοβίσουν τον Ντράγκι.

Βγάζει κανείς νόημα; Ούτε εγώ!..

Πολύ φοβάμαι όμως πως δεν καταλαβαίνουν τίποτα ούτε εκείνοι με τους οποίους διαπραγματευόμαστε.

Εως προ δύο μηνών, ας πούμε, ο Πρωθυπουργός αποκαλούσε «μερκελιστή» όποιον δεν γούσταρε και κατηγορούσε τη Γερμανία για όλα τα στραβά της οικουμένης –μέχρι και δάχτυλο τους έδειξε ο Βαρουφάκης!..

Τώρα ο ίδιος Πρωθυπουργός τρώει το χαρτζιλίκι του στα τηλέφωνα με το Βερολίνο και προσβλέπει (όπως εξήγησε) στην καγκελάριο για κάποια αδιευκρίνιστη «πολιτική λύση».

Εδώ και δέκα ημέρες, η νέα ομάδα διαπραγμάτευσης προσπαθεί να πείσει την τρόικα ότι η ανάπτυξη το 2015 θα πάει στο 1% μήπως και πάρουμε λιγότερα μέτρα.

Η Κομισιόν την κατεβάζει αντιθέτως στο 0,5%.

Και την ίδια στιγμή ο υπουργός Οικονομικών κάνει διεθνή τουρνέ και μοιράζει δεξιά κι αριστερά ένα δικό του χαρτί «ιδεών» σύμφωνα με το οποίο η ανάπτυξη θα είναι 0,1%!

Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν ο Πρωθυπουργός παραπονιέται στη Βουλή επειδή η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν επιδεικνύει απέναντί του την ίδια καλή διάθεση που επέδειξε απέναντι στον Κωνσταντίνο Καραμανλή (για να μπει η Ελλάδα στην ΕΟΚ) και τον Κώστα Σημίτη (για να μπει η Ελλάδα στην ΟΝΕ).

Υποψιάζομαι πως το πρόβλημα τελικά δεν είναι ότι η μυλωνού έβαζε τον άντρα της με τους πραματευτάδες.

Αλλά ότι δεν μπορούσε να καταλάβει τη διαφορά.