Δεν τις βλέπω καλά τις πολυδιαφημισμένες «άριστες» σχέσεις του προέδρου Αλέξη με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Για την ακρίβεια, δεν τις βλέπω καθόλου καλά. Διότι ο μεν Αρχιεπίσκοπος γνωστοποιούσε προ ημερών ότι δεν θα είχε αντίρρηση η εκκλησιαστική περιουσία να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση της χώρας από το χρέος, αλλά στο μυαλό του δεν είχε ακριβώς αυτό που θέλησε να περάσει προς τα έξω η κυβέρνηση, ότι δηλαδή είναι έτοιμος να εκχωρήσει την εκκλησιαστική περιουσία στο κράτος.

Οπως μου εξήγησαν χθες κύκλοι της Αρχιεπισκοπής (ιδού το νέο: έως τώρα, είχατε ακούσει για πολιτικούς κύκλους, οικονομικούς κύκλους, αθλητικούς κύκλους, ήρθε η ώρα να ενημερωθείτε ότι έχει και η Αρχιεπισκοπή τους κύκλους της), ο σεβάσμιος Ιερώνυμος εννοούσε ακριβώς να προχωρήσει η αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, να δημιουργηθεί και η σχετική εταιρεία αξιοποίησης και ό,τι προκύψει σε όφελος/κέρδος, το μισό να πάει στο κράτος και το άλλο μισό στην Εκκλησία για τους σκοπούς της. Μιλούσε δηλαδή καθαρά για συνεκμετάλλευση.

Ο πρόεδρος Αλέξης, σκοπίμως προφανώς, αλλοίωσε το νόημα της προσφοράς, πράγμα που έκανε τον Μακαριώτατο (παρά τα «Χριστός Ανέστη» στην αρχή της προχθεσινής επιστολής Τσίπρα) να τα πάρει άσχημα με το παλικάρι.

Τόσο που –όπως με ενημέρωσαν οι «κύκλοι» που λέγαμε –δεν πρόκειται να του απαντήσει στην επιστολή. Θα τη φέρει προς συζήτηση στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο, η οποία θα συνέλθει εντός του Μαΐου, και θα ζητήσει να απαντήσει η Σύνοδος στον Πρωθυπουργό. Τέτοια η απογοήτευση του Αρχιεπισκόπου.

Εγώ θα εισηγούμουν ο Μακαριώτατος να πάρει τη μαμά Τσίπρα και να της παραπονεθεί για τον κανακάρη της. Εκτιμώ δε ότι θα έχει αποτέλεσμα η παρέμβαση, διότι η μαμά είναι άνθρωπος της Εκκλησίας και, μεταξύ μας, το δυνατό χαρτί του Αρχιεπισκόπου στην οικογένεια…

Αγνοείται

Στο μεταξύ, με έχει καταλάβει έντονη ανησυχία για την τύχη του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης (θυμίζω ότι η κυβέρνηση όταν συγκροτήθηκε είχε και έναν αντιπρόεδρο ονόματι Γιάννη Δραγασάκη), ο οποίος έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης. Ουδείς γνωρίζει πού βρίσκεται, τι κάνει, με τι ασχολείται. Δεν τον έχουν δει πουθενά. Ούτε σε ταβέρνες όπου συνήθιζε να πηγαίνει ο αγνοούμενος ούτε σε καφετέριες ούτε σε άλλο δημόσιο χώρο. Πρόκειται για ένα μυστήριο το οποίο προσλαμβάνει διαστάσεις θρίλερ, καθώς ο άνθρωπος αυτός «ήτο μια κάποια λύσις» που έλεγε και ο ποιητής Καβάφης αλλά με άλλη αφορμή.

Να το εκδώσω το silver alert τώρα ή να περιμένω λίγο; Αναρωτιέμαι…

Ιδωμεν

Ο Δραγασάκης μπορεί να είναι «μια κάποια λύσις» και για το μέλλον, αλλά αυτό είναι μιας άλλης τάξεως συζήτηση, παρότι μπορεί να εξηγεί τη συστηματική απουσία του από το προσκήνιο και ειδικά από το κέντρο λήψης των αποφάσεων (ας πούμε, πάει ο ΣΥΡΙΖΑ ολοταχώς για τον τοίχο και προκύπτει η ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης σωτηρίας. Ποιος θα μπορούσε να ηγηθεί; Μα φυσικά ο σοβαρός Δραγασάκης, λέω εγώ τώρα…).

Ο Γιώργος, τι μπορεί να είναι δεν ξέρω. «Λύσις»; Δεν το βλέπω. «Εργαλείο»; Υπό προϋποθέσεις, ίσως. Βοηθός; Μπα. Τότε; Δύσκολο να πεις. Και δύσκολο να μου πουν όσοι ρώτησα. Η δίωρη συνάντησή του χθες με τον πρόεδρο Αλέξη στο Μέγαρο Μαξίμου προκάλεσε πλήθος ερωτηματικών και σεναρίων, αλλά τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί απολύτως ακριβές.

Εγώ θα πω μόνο ότι κατά καιρούς υπήρχαν τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ Τσίπρα – Γιώργου, οι περισσότερες με πρωτοβουλία του Γιώργου, που ήθελε να προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες –ξέρει, ως γνωστόν, τους πάντες παντού. Διαβλέποντας ότι τα παλικάρια είναι άπειρα, άσχετα, ανίκανα και άλλα πολλά με στερητικό άλφα μπροστά, τηλεφωνούσε για να πει την άποψή του και ό,τι πληροφόρηση είχε διεθνώς.

Το χθεσινό ραντεβού κλείστηκε την Κυριακή που τηλεφωνήθηκαν για να αλληλοευχηθούν τα χρόνια πολλά. Θα ακολουθήσουν και άλλες συναντήσεις; ρώτησα αρμοδίως.

«Με άλλους «πρώην» ναι, με τον Γιώργο δύσκολα. Εκτός και αν προκύψει μείζον ζήτημα». Αυτά μου είπαν, αυτά μεταφέρω…

Σε αναμονή

Στο Μέγαρο Μαξίμου, μου είπαν χθες επίσης ότι μπαινοβγαίνει ο καλός «γείτονας» από τον Διόνυσο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, γραμματέας κατά της Διαφθοράς στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Τι κάνει εκεί δεν ξέρω, δεδομένου ότι γενικός γραμματέας κατά της Διαφθοράς υπάρχει και λέγεται Βασιλειάδης. Εκτιμώ ότι δεν του έχουν βρει ακόμη γραφείο του Παπαγγελόπουλου στο Δικαιοσύνης, για αυτό πηγαίνει στο Μαξίμου. Εκτός πια και αν του έχουν αναθέσει καμιά ειδική αποστολή, οπότε δεν έχω να προσθέσω κάτι. Θα αναμένω, αναγκαστικά, το αποτέλεσμα των ερευνών του…

Ολα παίζουν

Με αυτά τα δεδομένα δεν αποκλείω να δεχθεί την επίσκεψη, κατ’ αυτάς, του μοντέλου Rachel (Μακρή), η οποία απαιτεί εξηγήσεις και άμεσα για το πώς εν μέσω οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης η κυβέρνηση έστρωσε τη «δουλίτσα» των 500 εκατομμυρίων με τη Lockheed Martin.

Η γνωστή –κατά δήλωσή της –ντίβα την «έπεσε» χθες άσχημα στον πρόεδρο Πάνο ως υπουργό Αμυνας για το θέμα, τονίζοντας τα ακόλουθα, πολύ ωραία (πάντα σε κοζανίτικο αξάν):

«Οταν αυτός ο υπουργός (ο Καμμένος δηλαδή) βρισκόταν στην αντιπολίτευση, μέσω της εκπροσώπου του (Ελενας Κουντουρά εξηγώ) μέσα την αρμόδια Επιτροπή Εξοπλιστικών, που είχε συζητηθεί το ίδιο θέμα, έλεγε ότι αυτό είναι «σαβούρα» (στα αεροπλάνα αναφέρεται). Δεν μπορεί λοιπόν η «σαβούρα» ξαφνικά να έγινε απαραίτητη, άρα πρέπει να δοθούν απαντήσεις».

Να δοθούν, να δοθούν, διότι την έχω ικανή την… ντίβα να βάλει την κολλητή της πρόεδρο Ζωή να τα κάνει μπάχαλο σχετικά με τη σύμβαση. Να μην ξαναπεράσει ποτέ εξοπλιστικό από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Ακούστε με που το λέω, έχω τους λόγους μου…

Οποία θλίψις

Στα δυσάρεστα νέα της (χθεσινής) ημέρας συγκαταλέγω ασφαλώς τη ματαίωση του event που με τόση επιμέλεια προετοίμαζε η dame Γιάννα τον Ιούνιο (23-24 συγκεκριμένα), ήτοι τη συνεδρίαση του Ιδρύματος Κλίντον στην Αθήνα. Καταστενοχωρημένη η dame δήλωσε ότι η σύνοδος «θα μπορούσε να ήταν πολύ χρήσιμη», αλλά απέφυγε να διευκρινίσει σε ποιον. Προφανώς από λόγους σεμνότητας, που δεν είναι όσο να πεις και το φόρτε της, απέφυγε να δηλώσει και σε ποια…

Θλίβομαι και εγώ. Χάλια έγινα…

Ηρθε ο πολιτισμός!

Αλλά ευτυχώς που υπάρχουν άλλα, καλύτερα νέα, που μου φτιάχνουν τη διάθεση και πραγματικά με βοηθούν να ατενίσω με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον. Ανακοινώνω λοιπόν ότι λίαν συντόμως, και αναλόγως του traffic της νομοθετικής λειτουργίας της Βουλής, αποκτούμε πολιτισμό. Συριζαίικου χαρακτήρα μεν, αλλά πολιτισμό. Οπως ανακοίνωσε ο υπουργός «χαιρέτα μου την επιτύμβια της Χαλκίδας» Ξυδάκης, με ειδική νομοθετική ρύθμιση που θα προωθήσει στη Βουλή θα απολύσει τον διευθυντή του Εθνικού, Χατζάκη, και έτσι θα λυθούν τα χέρια του να μας φέρει τον πολιτισμό.

Πανηγυρίζω, εννοείται! Χάσαμε την επιτύμβια, αλλά κερδίσαμε το Εθνικό (ομιλώ ως Ξυδάκης τώρα…)!