Αρχίζω να υποψιάζομαι ότι «η σκληρή και υπερήφανη διαπραγμάτευση» θα ολοκληρώσει συντόμως τον σκληρό και υπερήφανο βίο της.

Αφενός επειδή αποδεικνύεται αχρείαστη. Ως γνωστόν, απέναντι σε κάθε σκληρό και υπερήφανο υπάρχει πάντα ένας πιο σκληρός και πιο υπερήφανος.

Στέλνει, ας πούμε, ο Τσίπρας στην Ευρώπη τον Βαρουφάκη; Στέλνει ο Καμμένος τους τζιχαντιστές, τα κάνουν πάνω τους οι Γερμανοί!

Πράγμα που σημαίνει πως αν είχαμε στείλει από την αρχή τους τζιχαντιστές δεν θα χρειαζόταν να τρέχει από ντιούτι-φρι σε ντιούτι-φρι ο Βαρουφάκης, ούτε να ξενυχτάει στις Βρυξέλλες ο Πρωθυπουργός.

Αφετέρου επειδή τελειώνουν τα λεφτά. Και η σεμνή τελετή σκληρότητας και υπερηφάνειας κινδυνεύει να εξελιχθεί σε πιστωτικό γεγονός –ούτε ψύλλος στον κόρφο μας!

Πληροφορούμαι το εξής και εύχομαι ειλικρινά να είναι λανθασμένη η πληροφορία.

Την περασμένη εβδομάδα χρειάστηκαν εντατικά σεμινάρια οικονομικών και πολύωρες συνεδριάσεις στο Μέγαρο Μαξίμου για να κατανοήσει το πρωθυπουργικό επιτελείο τι σημαίνει «δεν πληρώνω τη δόση του ΔΝΤ».

Φαίνεται πως το κατανόησαν –κι ας συνεχίζουν μερικοί υπουργοί να κάνουν τους παλαβούς.

Είναι λυπηρό όμως που δεν το ήξεραν νωρίτερα και ακόμη πιο λυπηρό ότι χρειάστηκαν δυόμισι μήνες διακυβέρνησης για να το κατανοήσουν.

Διότι έτσι θα γνώριζαν ταυτοχρόνως ότι «η σκληρή και υπερήφανη διαπραγμάτευση» έχει μια τελευταία λέξη που ονομάζεται «πιστωτικό γεγονός».

Ενδεχομένως είναι κακό κι άδικο αλλά τι να κάνουμε; Ετσι είναι η ζωή και ουδείς φαίνεται να ακούει τις προτάσεις Βαρουφάκη για να την αλλάξουμε.

Με άλλα λόγια, δεν είναι έξυπνο να παίζεις με τη φωτιά. Αλλά είναι ακόμη χειρότερο να νομίζεις ότι η φωτιά δεν καίει.

Τώρα τρέχουμε σκληρά και υπερήφανα για τις 24 Απριλίου.

Σύμφωνα με την απόφαση της 20ής Φεβρουαρίου, τα τέλη Απριλίου είναι η καταληκτική ημερομηνία για την αξιολόγηση ώστε μετά να προλάβουν να ολοκληρωθούν οι συζητήσεις για το νέο Μνημόνιο έως τα τέλη Ιουνίου που λήγει η παράταση του προηγούμενου Μνημονίου.

Πράγμα που σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να κλείσει την αξιολόγηση και τη νέα συμφωνία υπό τη συνεχή απειλή ενός «πιστωτικού γεγονότος».

Θα δούμε τι θα προκύψει. Θα δούμε πώς θα περάσει αυτό που θα προκύψει μέσα στο επόμενο δίμηνο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως ότι η σκληρότητα και η υπερηφάνεια των διαπραγματευτών μας θα αποδώσουν τα μέγιστα. Ηδη οι φιλοδοξίες κατάργησης του «μνημονιακού συστήματος» χαιρετούν από το ψυγείο.

Αλλά κι αν δεν αποδώσουν, πάλι κανένα πρόβλημα. Θα βάλουμε στη θέση του Βαρουφάκη τον Μπρους Γουίλις.

Και θα πάμε σε δεύτερο γύρο.