Από το καλό στο καλύτερο εξελίσσεται η προεκλογική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία –του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝουΔου. Μετά το υπέροχο «εύρημα» Σαμαρά με τις εικόνες (για να καλοπιάσει τις «θεούσες» από τις οποίες στο μεταξύ έχει φάει τη μισή σύνταξη), χθες είχαμε την ανταπάντηση Τσίπρα, από την Καβάλα, η οποία είναι ακριβώς του αυτού επιπέδου για να αποδειχθεί ότι ο λαϊκισμός δεν γνωρίζει ούτε χρώμα ούτε κόμμα. Είναι ίδιος για όλους.

Κατά το αριστερό μου αγόρι Αλέξη, που εξερράγη σχετικά, «το μόνο που δεν του έχουν πει είναι ότι άμα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας πάρει τις γυναίκες». Αφήνω κατά μέρος το βλακώδες του επιχειρήματος και προειδοποιώ ότι ποτέ δεν είναι αργά! Μέσα στα τόσα που έχουν εκστομίσει στη διάρκεια αυτής της μίνι (πού να ήταν και μεγαλύτερη) προεκλογικής περιόδου οι διάφοροι φιρφιρίκοι του κόμματος, μπορεί και αυτό το θέμα να ενταχθεί στις δεσμεύσεις του κόμματος –«θα σας αλλάξουμε, πλην των φώτων, και τις γυναίκες»!

Κατάντια

Ναι, το γνωρίζω, εντελώς ακραίο είναι αυτό που ανέφερα, αλλά να μου αναγνωριστούν, παρακαλώ, τα ελαφρυντικά της μετεφηβικής ηλικίας, του προτέρου εντίμου βίου και της εν βρασμώ ψυχικής κατάστασης στην οποία βρίσκομαι με βάση τα όσα συμβαίνουν. Διότι, αντί τα δύο πρώτα κόμματα να μιλήσουν σοβαρά και ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό, τι τον (και μας) περιμένει από τις 26 Ιανουαρίου και μετά, έχουν οδηγήσει την αντιπαράθεση στα υψίπεδα του ποιος θα κοπανήσει τη μεγαλύτερη ανοησία στον άλλο!

Δηλαδή, την ώρα που οι γριές, τις οποίες θέλει να κλειδώσει στα σπίτια τους ο Καμμένος, σπεύδουν πανικόβλητες στις τράπεζες και παίρνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, Σαμαράς και Τσίπρας επιδίδονται σε ένα πινγκ-πονγκ βλακειών, με έπαθλο προφανώς την εξουσία. Μιλάμε πραγματικά για κατάντια.

Ευχέλαια

Είμαι θυμωμένος και μου βγαίνει, αλλά I’m sorry, δεν μπορώ να συγκρατηθώ! Χθες με αφορμή μια αφίσα του προέδρου Αλέξη που τον δείχνει να αφήνει κάτι περιστέρια τάχα μου εντελώς τυχαία (διότι ήθελε να σηματοδοτήσει τον σημερινό διάλογο που θα έχει στο twitter με οπαδούς του), υποψήφιος της ΝουΔου τον κατηγόρησε ότι προσβάλλει το θρησκευτικό αίσθημα του λαού!!!

Και πες ότι ο υποψήφιος βρήκε έναν εύσχημο τρόπο να κερδίσει τα 15 λεπτά δημοσιότητας που υποτίθεται ότι του αναλογούν, η υπόλοιπη ΝουΔου τι κάθεται και δεν τον αποδοκιμάζει; Αν πάμε έτσι στις εκλογές, το δεκαήμερο που απομένει βλέπω να βγαίνουν από τις εκκλησίες τα εξαπτέρυγα και οι παπάδες να κάνουν λιτανείες για να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ!

Υποσχέσεις

Απαντήσεις στα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε γιοκ, λοιπόν. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι ξένες εφημερίδες και διαβάζουμε τίποτε. Ας πούμε, μια «Handelsblant» γερμανική, η οποία φιλοξένησε χθες επιστολή Τσίπρα, με την οποία το παλικάρι από την Αρτα επιχειρεί να καθησυχάσει τους Γερμανούς, δηλώνοντας ότι δεν πρέπει να τον φοβούνται.

Πολύ ηρωικό το βρήκα ως κίνηση. Και πολύ επαναστατικό επίσης. Υποθέτω, σε καμιά νεότερη επιστολή θα υπόσχεται στη φράου Ανγκελα ότι θα είναι καλό παιδί, θα πλένει τα δόντια του πριν κοιμηθεί και πριν πέσει στο κρεβάτι θα λέει και την προσευχή του. Επίσης επαναστατικές κινήσεις, ικανές να αλλάξουν την Ευρώπη –όπως εδώ «υπόσχεται». Ε;

Εκ του ασφαλούς

Σε εμάς εδώ δεν θα δώσουν τη χαρά να τους δούμε να αντιπαρατίθενται οι δύο κύριοι μονομάχοι. Κάτι ακριτομυθίες που είχαν ακουστεί ότι μπορεί τελικά να γίνει ένα τουλάχιστον ντιμπέιτ μεταξύ Τσίπρα – Σαμαρά, φαίνεται πως δεν είχαν βάση. Δεν το θέλει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Και μεταξύ μας, γιατί να το κάνουν; Και οι δύο ωφελούνται από την πόλωση. Συμπιέζουν ασφυκτικά τα μικρότερα κόμματα. Υπάρχει λόγος αυτό να αλλάξει προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση; Προφανώς όχι! Γι’ αυτό και, όπως εύκολα παρατηρεί κανείς, ο ένας δεν το προτείνει και ο άλλος δεν επιμένει. Το παιχνίδι είναι «σικέ» πολύ απλά.

Αίσχος

Εμένα η σκέψη μου, όπως πάντα, στρέφεται στους μικρούς και βασανισμένους αυτού του πολιτικού τοπίου. Δακρύζω στη σκέψη, ας πούμε, τι κάνει ο αγαπημένος πρόεδρος Πάνος, του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες», προκειμένου να μπει στη Βουλή. Ως και τον μηχανοδηγό στην τελευταία του εκδοχή. Αύριο μπορεί να τον δούμε να καθαρίζει τζάμια στην Κουμουνδούρου, κρεμασμένος από ένα σκοινί, και να φωνάζει έξω από το παράθυρο του Τσίπρα «Αλέξη, ξεκόλλα και πάρ’ τα όλα»!

Χθες, σε προεκλογική του ομιλία, δική του, όχι του Τσίπρα, ωρυόταν ότι η διαφορά είναι στις οκτώ μονάδες (μάσησε ο δύστυχος τις προβλέψεις της Public Issue που δεν έχει πετύχει ποτέ ποσοστό εκλογών)!!!

Κι αυτός ο Αλέξης, ρε παιδί μου, πολύ άκαρδος. Πώς του συμπεριφέρεται έτσι; Τον άφησε να κάνει όλη τη δουλειά για να μην εκλεγεί Πρόεδρος και τώρα τον έχει αφήσει έρημο στους πέντε δρόμους. Αίσχος, θα τονίσω, γι’ αυτήν τη συμπεριφορά. Αίσχος και πάλι αίσχος.

Εδώ είναι αλλού

Μίλησα προηγουμένως για τις δημοσκοπήσεις και οφείλω να επισημάνω την περίπτωση μιας έδρας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας η οποία διεξάγει –και αυτή –δημοσκοπήσεις! Δεν ξέρω πώς, με ποιον μηχανισμό δηλαδή, με ποια επιστημονική μέθοδο και με τι μέσα διεξάγει τις έρευνές της η υπό τον καθηγητή Μαραντζίδη έδρα, μπορώ όμως να καταλάβω πόσο αξιόπιστα μπορεί να είναι αυτά τα αποτελέσματα, με βάση άλλες μετρήσεις της κατά το παρελθόν. Ας πούμε, στις ευρωεκλογές, όταν έβγαζε τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ στο 20,5%, Το Ποτάμι στο 12,5% και την Ελιά στο 4,5%, όχι μόνο δεν έπεσε σε καμία μέσα, αλλά αντιθέτως έπεσε στα βράχια, αφού, ως γνωστόν, κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ με 26,6%, η ΝΔ πήρε 22,7%, η Ελιά 8,02% και Το Ποτάμι σχεδόν τα μισά απ’ ό,τι του έδινε ο κ. Καθηγητής, μόλις 6,6%.

Θα μου πεις, έπειτα από αυτό το στραπάτσο, άλλος θα έκανε δημοσκοπήσεις ή θα άλλαζε δουλειά; Σε μια σοβαρή χώρα, θα άλλαζε δουλειά. Αλλά εδώ είμαστε η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όπου ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει. Τι να λέμε τώρα.

(Ο Μαραντζίδης, φυσικά, δεν είναι η χειρότερη των περιπτώσεων. Εδώ εξακολουθούν και κάνουν δημοσκοπήσεις και αναλύσεις άλλοι οι οποίοι ακόμη και τη νύχτα των εκλογών έχουν βγάλει άλλον νικητή από αυτόν που κέρδισε τελικά!).

Τελευταία Νέα