[Αγιογραφίες] Πλάτες

«Γιώργο, καλώς ήρθες σπίτι σου». Το είχε πει κάποτε ο Καραμανλής υποδεχόμενος πανηγυρικά στη Νέα Δημοκρατία τον Σουφλιά τον οποίο ο ίδιος είχε διαγράψει. Η μόνη ομοιότητα με το χθεσινό σκηνικό της επιστροφής του Γιώργου Φλωρίδη στη Χαριλάου Τρικούπη ήταν το μικρό όνομα του παλιννοστούντος. Γιατί κατά τα άλλα η περίσταση δεν σήκωνε και πολλά πανηγύρια.

Πολλοί εποφθαλμιούσαν –σαν σωσίβιο στην εκλογική τρικυμία –την πρώτη θέση στο Επικρατείας. Ο Φλωρίδης επελέγη επειδή εκτιμήθηκε ότι το πολιτικό του στίγμα βοηθάει την άμυνα του ΠΑΣΟΚ.

Θεωρήθηκε ότι ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη διαθέτει εκείνο το «μεταρρυθμιστικό προφίλ» που θα μπορούσε να ενισχύσει τα αναχώματα στα δεξιά. Δηλαδή στο μέρος εκείνο του πασοκικού ακροατηρίου που είναι περισσότερο ευάλωτο στην πίεση της Νέας Δημοκρατίας και του Ποταμιού.

Δεν ήταν πάντως μια αυτονόητη επιλογή. Στα σχεδόν τέσσερα χρόνια που ο Φλωρίδης έμεινε εκτός ενεργού πολιτικής η στάση του κάθε άλλο φιλική ήταν προς το ΠΑΣΟΚ και τις επιλογές της ηγεσίας του. Το ΠΑΣΟΚ, όπως ο ίδιος είπε χθες, «έβαλε πλάτη», την ίδια ακριβώς περίοδο που η δική του πλάτη ήταν γυρισμένη.

Γυρισμένη πλάτη πάντως δεν σημαίνει σιωπηρή αποχή. Το αντίθετο. Ο πρώην υπουργός κινήθηκε στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο, διερευνώντας τη δυνατότητα ενός νέου σχήματος στον χώρο της Κεντροαριστεράς –μέχρι και λίγες ημέρες πριν από την προκήρυξη των εκλογών.

Ακόμη και την ύστατη ώρα θέλησε να κρατήσει μια κάποια απόσταση. Διάλεξε να πει ότι δεν επιστρέφει, αλλά απλώς «συμπαρατάσσεται» με το ΠΑΣΟΚ.

Οπως κι αν το πει κανείς, η επανασύνδεση είναι ενδεικτική του είδους των διαφορών που λειτουργούν ως θρυαλλίδες κατακερματισμού της Κεντροαριστεράς. Πρόκειται για διαφορές προσωπικές, χωρίς πολιτικό βάθος. Γι’ αυτό γεφυρώνονται όσο εύκολα ανοίγουν.

Αρκεί κανείς να το δει αντίστροφα. Το γεγονός ότι στη θέση του «συμπαρατασσόμενου» Φλωρίδη δεν βρίσκονται άλλα αποστασιοποιημένα στελέχη, με ίδιες μεταρρυθμιστικές ανησυχίες (ονόματα δεν λέμε), οφείλεται κυρίως σε προσωπικές εμπλοκές.

Η τροχιά που διέγραψε ο Φλωρίδης –φυγή, αναζήτηση, επιστροφή –μπορεί να αποτελεί και προείκασμα για το μετεκλογικό μέλλον του χώρου. Τα αιωρούμενα στελέχη θα προσγειώνονται στη μόνη στέγη που θα έχει μείνει όρθια.

Το επιζήσαν ΠΑΣΟΚ θα διευρύνεται επανασυγκολλώντας τα κομμάτια του παλιού εαυτού του.