Οι τραπεζίτες φέτος επέστρεψαν νωρίτερα από τις χριστουγεννιάτικες διακοπές. Πριν από περίπου μια δεκαετία, τις εποχές της υψηλής κερδοφορίας, βρίσκονταν ανάμεσα στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη και στις Αλπεις. Φέτος, οι περισσότεροι έμειναν στην Αθήνα, παρακολουθώντας τις πολιτικές εξελίξεις. Αν όμως το ένα μάτι τους βρίσκεται στη Βουλή περιμένοντας τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το άλλο λοξοκοιτά προς τη Φρανκφούρτη. Γιατί εκεί, στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κρίνεται ουσιαστικά το μέλλον τους. Πλέον, οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται υπό την άμεση εποπτεία της ΕΚΤ και άρα ο επικεφαλής της Μάριο Ντράγκι έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο για τις εξελίξεις. Το παραδέχθηκε εξάλλου και ο Γκίκας Χαρδούβελης, μιλώντας ταυτόχρονα ως υπουργός των Οικονομικών και ως έμπειρο τραπεζικό στέλεχος. Σε εποχές αναταραχής, όπως αυτή που βιώνει η Ελλάδα, η απρόσκοπτη παροχή ρευστότητας από την ΕΚΤ είναι απαραίτητη για την ομαλή λειτουργία του συστήματος. Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2012, η ΕΚΤ έστελνε C-130 φορτωμένα με ευρώ για να μη στερέψει από ρευστότητα η αγορά. Τώρα, αν χρειαστεί, οι τραπεζίτες περιμένουν από τον Μάριο Ντράγκι να κάνει το ίδιο.

Πέρα όμως από την άμεση παροχή ζεστού χρήματος, η ΕΚΤ ελέγχει και τους θεσμικούς κρουνούς της ρευστότητας και μαζί της ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία. Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που αναμένεται να εφαρμόσει η ΕΚΤ το πρώτο τρίμηνο του 2015 έχει τη δύναμη να επαναφέρει την ευρωζώνη –και μαζί της την Ελλάδα –σε τροχιά ανάκαμψης. Αρκεί ο «σούπερ Μάριο» να δεχθεί σε αυτό τα ελληνικά ομόλογα.

Παράλληλα, τον Μάρτιο σταματά το πρόγραμμα αποδοχής ελληνικών ομολόγων ως ενέχυρα από την ΕΚΤ που είχε ξεκινήσει επί εποχής Αλογοσκούφη. Αρα, οι ελληνικές τράπεζες έχουν ακόμη έναν λόγο να αναμένουν θετική αντιμετώπιση από την ΕΚΤ.

Απέναντι σε όλα αυτά, οι τραπεζίτες γνωρίζουν ότι έχουν ένα μεγάλο αβαντάζ και ποντάρουν σε αυτό: πριν από λίγους μήνες πέρασαν τα stress tests της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και εντάχθηκαν στον ενιαίο μηχανισμό εποπτείας, σε ισότιμη θέση με τα υπόλοιπα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της ευρωζώνης.

Συνεπώς, θα είναι καίριο πλήγμα για την ΕΚΤ να τα έχει εντάξει με επιτυχία στους κόλπους της και μετά να τα αφήσει στην τύχη τους. Κάτι τέτοιο είχε γίνει και το 2011, όταν η Dexia είχε περάσει με άνεση τα τεστ αντοχής για να αποδειχθεί λίγο αργότερα ότι χρειαζόταν κρατική διάσωση. Η υπόθεση κόστισε ακριβά στην ΕΚΤ και στο ενιαίο νόμισμα, και οι έλληνες τραπεζίτες εκτιμούν και ελπίζουν ότι ο Μάριο Ντράγκι δεν θα κάνει το ίδιο λάθος.