Βουτώντας με φόρα στα βαθιά της μαρξιστικής ανάλυσης, ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο ίδιος και το κόμμα του δεν γίνεται να συναινέσουν στην υιοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ομοφύλων. «Εμείς συμφωνούμε να μην υπάρχει ρατσιστική συμπεριφορά απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που έχουν επιλέξει να ζήσουν μαζί, αυτό θεωρούμε ότι είναι προσωπική υπόθεση. Δεν είναι δημόσια και ούτε πρέπει να γίνει και με τέτοια νομοθετική ρύθμιση όπως είναι το σύμφωνο συμβίωσης» εξήγησε ο γενικός γραμματέας πολύ επιστημονικά, και συνέχισε: «Είναι άλλο ζήτημα η οικογένεια, τα ετερόφυλα ζευγάρια που μπορεί να κάνουν οικογένεια, γιατί μετά ανοίγει ένας δρόμος που αφορά το παιδί, το πώς μεγαλώνει, τα πρότυπα που έχει. Αυτό είναι διαφορετικό πράγμα. Ομως θα πρέπει να διώκονται όσοι συμπεριφέρονται ρατσιστικά όχι μόνο στα ομόφυλα ζευγάρια αλλά σε οποιονδήποτε ανήμπορο ή που έχει μια ιδιαιτερότητα».

Είναι η προσήλωση στον επιστημονικό λόγο που απαιτεί η μαρξιστική ανάλυση η οποία υποχρέωσε τον Δημήτρη Κουτσούμπα να χρησιμοποιήσει τον δυσνόητο όρο «ιδιαιτερότητα»; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Πάντως εννοεί «κουσούρι», μια λέξη που, μέσα στην απλότητα της αγιότητάς του, χρησιμοποιούσε κάποιος μακαριστός αρχιεπίσκοπος που έλεγε ανέκδοτα. Αλλά αυτό το έντονο άρωμα βαθέος συντηρητισμού δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει. Η οικογένεια που «είναι άλλο ζήτημα» και ο «δρόμος που αφορά το παιδί, το πώς μεγαλώνει, τα πρότυπα που έχει» δεν είναι παρά ο ίδιος συντηρητικός λόγος αλλά στη μασημένη του εκδοχή.

Τα καθεστώτα του πρώην ανατολικού μπλοκ, το ιδανικό μοντέλο για την ελληνική κομμουνιστική Αριστερά, ήταν πάντοτε δυσανεκτικά απέναντι στην αναγνώριση των ατομικών δικαιωμάτων –πόσω μάλλον στην επέκτασή τους. Το ΚΚΕ, τόσο παινεμένο για την σταθερότητα των απόψεών του, παραμένει βυθισμένο σε εκείνο τον κόσμο. Εμείς βυθιζόμαστε στην απελπισία.