Είδαν με τα μάτια τους την τραγωδία στο Φαρμακονήσι

Στο μικρό αεροπλάνο για τη Λέρο, καθώς κοιτούσα τη θάλασσα, ο νους μου πήγε σε αυτούς που πνίγονται στην προσπάθειά τους να πατήσουν Ευρώπη.

Πέρυσι χάθηκαν στο Αιγαίο τουλάχιστον 70 μετανάστες. Λέμε μόνο για αυτούς που εντοπίστηκε κάποιο ίχνος τους, γιατί υπάρχουν και αυτοί που πνίγονται χωρίς κανείς να το πάρει είδηση. Τα ναυαγοσωστικά του Λιμενικού έχουν σώσει τους τελευταίους 18 μήνες 3.500 ανθρώπους. Επτά ναυαγούς την ημέρα. Και στα τουρκικά παράλια υπάρχουν χιλιάδες που περιμένουν να βουτήξουν και να φτάσουν στην… Ευρώπη.

Πόσοι; Σκεφθείτε μόνο ότι την τελευταία χρονιά πριν γίνει ο φράκτης στον Εβρο πέρασαν τα σύνορα 55.000 μετανάστες. Και ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να έρθουν εδώ; Τα θύματα του ατέλειωτου πολέμου στο Αφγανιστάν, οι απογοητευμένοι της Αραβικής Ανοιξης, οι άμαχοι της Συρίας.

Εχω έναν φίλο από το Αφγανιστάν ο οποίος πού και πού μου λέει τι συμβαίνει. «Η ζωή είναι κανονική αλλά ξαφνικά μια μέρα ένας Ταλιμπάν σε βάζει στο μάτι. Δεν ξέρεις αν είναι για να σου πάρει λεφτά. Δεν ξέρεις αν είναι για τη θρησκεία. Δεν ξέρεις γιατί σε νομίζει εχθρό. Το μόνο που ξέρεις είναι ότι πρέπει να πάρεις την οικογένειά σου και να φύγεις. Να πουλήσεις ό,τι μπορείς, να μαζέψεις όσα λεφτά μπορείς και να ξεκινήσεις για την Ευρώπη».

Στην Κωνσταντινούπολη έχουν την έδρα τους οι διακινητές και μετά θα σε «σπρώξουν» στη Σμύρνη. Με 3.000 το κεφάλι; 4.000 το κεφάλι; Δολάρια; Ευρώ; Οπου σε πιάσουν. Αν είσαι φτωχός μπορείς να πληρώσεις και λιγότερα, αρκεί να αναλάβεις να οδηγήσεις εσύ ένα από τα σαπιοκάραβα. Ετσι έγινε και με τους 27 του Φαρμακονησίου. Αλλος περίμενε 5 μήνες, άλλος 2. Και τελικά οι δουλέμποροι βρήκαν ένα 20χρονο Σύρο που είχε μόνο 400 ευρώ, τον όρισαν καπετάνιο και το βράδυ της Κυριακής 19 Γενάρη του είπαν να ξεκινήσει για την Ελλάδα. Η βάρκα χάλασε λίγα μέτρα από το Φαρμακονήσι με 6 μποφόρ και κύματα 2 μέτρων. Εντεκα πνίγηκαν, δεκαέξι διασώθηκαν.