Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ποδοσφαιρόφιλος. Δεν παρακολουθεί μπέιζμπολ. Παρ’ όλα αυτά, το mantra του πιο δημοφιλούς αμερικανικού σπορ «δεν τελειώνει πριν τελειώσει» είναι επίκαιρο. Οπως και για τα ματς, ισχύει και για τις εκλογές. Το αποδεικνύει η περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ με τις υποψηφιότητες Βουδούρη και, κυρίως, Καρυπίδη.

Προφανώς υπάρχει αστοχία υλικού στην επιλογή του δεύτερου. Αλλά και επιπολαιότητα –με την έννοια ότι δεν έγινε στοιχειώδης έρευνα στο προφίλ του. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε να δούμε τέτοιο μπάχαλο από εποχής επιλογής Γιάννη Τζαννετάκου από τη ΝΔ για την υπερνομαρχία Αθηνών – Πειραιώς το 2002. Φυσικά επρόκειτο για πολύ πολύ πιο αθώες εποχές. Το αμάρτημα του Τζαννετάκου ήταν ότι δεν είχε τη «σωστή» θέση στο θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, το οποίο είχε αναγάγει σε κύριο στοιχείο της ατζέντας της η Αρχιεπισκοπή που τότε –με προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος τον μακαριστό Χριστόδουλο –θεωρούσε τον εαυτό της «βασικό μέτοχο» της Δεξιάς του Κυρίου. Εγινε, ως γνωστόν, της μουρλής, γιατί με αυτά τα θέματα δεν ξεμπλέκεις εύκολα. Μάλιστα, για να διευκολύνει τον Κώστα Καραμανλή, είχε προσφερθεί διακριτικά ο Γεώργιος Ράλλης να κατέβει εκείνος αντί του Τζαννετάκου στην υπερνομαρχία ώστε να ξεπεραστεί το θέμα. Ανιδιοτελής προσφορά –ενός πρώην πρωθυπουργού –που δεν έγινε, πάντως, δεκτή.

Δεν είναι γνωστό αν προσφέρθηκε αντίστοιχα ο Νίκος Κωνσταντόπουλος να κατέβει αντί του Καρυπίδη στη Δυτική Μακεδονία –που έτσι κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν να την κερδίσει. Ο έτερος πρώην, ο Αλέκος Αλαβάνος, έχει χωρίσει τα τσανάκια του με την Κουμουνδούρου αφού είναι δηλωμένος υπέρ της δραχμής. Τέλος πάντων, η ώρα δεν προσφέρεται για αστεία. Και η παραλληλία με τον Καρυπίδη αδικεί τον Τζαννετάκο. Προοδευτικότερες θέσεις από τη Ρηγίλλης, που τον είχε υιοθετήσει, είχε ο άνθρωπος. Στην περίπτωση Καρυπίδη, αντιθέτως, το πρόβλημα είναι άλλο. Η Κουμουνδούρου αδυνατεί να χειριστεί το περίφημο αντιμνημονιακό μέτωπο, που την έχει ξεπεράσει. Αυτό ισχύει και εσωκομματικά, όπου ο Παναγιώτης Λαφαζάνης εμφανίζεται ως συνδιαχειριστής του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και στην προσπάθεια για ανοίγματα. Αυτά, αν δεν καταλήγουν σε πρώην πασόκους, πέφτουν πάνω στο πολιτικό περιθώριο των ΑΝΕΛ και μη χειρότερα. Αυτή όμως είναι η πολιτική δεξαμενή κατά του Μνημονίου ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, κατά της προσπάθειας να μείνει η χώρα στην ευρωζώνη. Για κάθε Γλέζο και για κάθε Μίκη Θεοδωράκη πόσοι Καρυπίδηδες; Δυστυχώς, στρατός ολόκληρος. Με το ΚΚΕ να έχει γυρίσει την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ για τους δικούς του λόγους, η ατζέντα που έχει επιλέξει η Κουμουνδούρου τη ρίχνει κατευθείαν στην αγκαλιά της πιο ακραίας και πιο λούμπεν Δεξιάς. Είχε φανεί και στα πλευρίσματα με διαφόρους των ΜΜΕ.

Με αυτούς θα πάνε; Οχι –δεν μπορούν. Το «ο εχθρός του εχθρού μου» δεν βοηθάει. Ας μην ξεχνάμε, στην πόλωση προσέφευγαν τα κόμματα όταν ήταν συμπαγή και χτυπούσαν σαραντάρια. Οχι σε φάσεις που έστηναν αλλόκοτες συμμαχίες κάτω από σημαίες ευκαιρίας.

Τελευταία Νέα