Θα μας τρελάνουν αυτοί οι τύποι –οι ελεγκτές της τρόικας εννοώ, που «έτσι ξαφνικά» εισέβαλαν στη ζωή μας και την έκαναν άνω κάτω. Μιλάω για τον (καρα)δεξιό αυστριακό Οτμαρ Κάρας (καμία σχέση με τον Μπιλ Κάρρας, τον τραγουδιστή) και τον Σοσιαλιστή Γαλλοβιετναμέζο Λιέμ Χοάνγκ Νγκοκ οι οποίοι εξετάζουν τον ρόλο της τρόικας στις χώρες του Μνημονίου. Τα του Κάρας, τα ξέρουμε: έκανε επιεικώς «ρόμπα» τον Τσίπρα, αποκαλύπτοντας ότι όλο «yes, yes» και «I support» ήταν στη συνάντηση που είχαν στις 11 Δεκεμβρίου στο Στρασβούργο και από προτάσεις τίποτε. Μηδέν.
Ο Γαλλοβιετναμέζος τώρα, αισθάνθηκε την ανάγκη να υπερασπιστεί το αριστερό αγόρι. Οπως είπε:

«Σε αυτήν την παραγωγική συνάντηση, ο κ. Τσίπρας δήλωσε ότι στηρίζει την έρευνα και καλωσόρισε την εμπλοκή του Ευρωκοινοβουλίου στα πεπραγμένα της τρόικας. Ο κ. Τσίπρας μάς παρουσίασε μια λεπτομερή οικονομική και κοινωνική ανάλυση, καθώς και πολιτικές προτάσεις, εγγράφως».

Η Κουμουνδούρου έσπευσε να πανηγυρίσει. Οτι ο Λίεμ και τα ρέστα, διαψεύδει τον Κάρας. Αλλά έλα που δεν τον διαψεύδει: επιβεβαιώνει ότι τους παρέδωσε κάποια έκθεση – ανάλυση, αλλά δεν λέει πουθενά ότι ο πρόεδρος Αλέξης έπαθε… λογοδιάρροια, αναλύοντάς τους την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά γιατί το έκανε έστω και αυτό ο Γαλλοβιετναμέζος; Υπάρχει ένα μικρό παρασκήνιο: όπως με ενημέρωσε ο καλός μου φίλος από τις Βρυξέλλες που είναι «μανούλα» σε κάτι τέτοια, ο Λιέμ και τα ρέστα, έχει ήδη κοπεί από τον Ολάντ και δεν θα είναι υποψήφιος στις ευρωεκλογές. Αναζητεί εναγωνίως ένα ψηφοδέλτιο να ενταχθεί. Μου είπε ο δικός μου: «Μην απορήσεις αν τον δεις στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ 4ο ή 5ο» (έχει το δικαίωμα, όπως και κάθε άλλος ευρωπαίος πολίτης)!

Και μου σφύριξε ότι επίκειται και συνάντησή του με τον πρόεδρο Αλέξη, ίσως και σήμερα. Το θεωρώ επιβεβλημένο: έπειτα από τέτοια στήριξη στο στριμωγμένο αγόρι… Εστω και για λόγους ανταποδοτικότητας.

«Μαζέψτε τον Βενιζέλο!»

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα καμία διάθεση να τηλεφωνήσω χθες βράδυ στον πρόεδρο Βαγγέλη, τον υπό τριπλή ιδιότητα, αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, υπουργό των Εξωτερικών και πρόεδρο του ΠαΣοΚ, εξουθενωμένος από τις ώρες αναμονής στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών όπου επρόκειτο να συζητηθεί ακόμη μια αγωγή του προέδρου του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» Π. Καμμένου κατά της στήλης. Αν το έκανα τελικά είναι γιατί… «ερεθίστηκα»: διάβασα σε διάφορα site ότι ο Καραμανλής, πριν αναχωρήσει για ακόμη μια διερευνητική (προς αναζήτηση… χασαποταβερνών) αποστολή στην επαρχία –αυτήν τη φορά στα Γρεβενά –απέστειλε, λέει, αυστηρό τελεσίγραφο στο Μαξίμου (κάνας Αντώναρος διαβλέπω ότι είναι πίσω από όλα αυτά) με την ένδειξη «μαζέψτε τον». Ποιον να μαζέψουν; Τον Βενιζέλο. Γιατί να τον μαζέψουν; Επειδή απογύμνωσε την τεράστια απάτη με το δήθεν βέτο που είχε ασκήσει ο Καραμανλής στο Βουκουρέστι για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.

-Σας μάζεψαν ή ακόμη; ρώτησα ευθέως τον πρόεδρο Βαγγέλη.

Εδειξε απρόσμενα σοβαρός. Και η απάντησή του ήταν από αυτές που μέχρι και… «τσεκουράτη» θα μπορούσες να τη χαρακτηρίσεις:

– Αρκετά πια με τον Καραμανλή και το Βουκουρέστι, μου είπε. Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση απόγνωσης εξαιτίας του, με μια καταδίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποκλειστικά λόγω των δηλώσεών του. Να τελειώνουμε επιτέλους. Αποτελεί μεγάλο πολιτικό και διπλωματικό λάθος η ιστορία του δήθεν βέτο κατά των Σκοπίων. Η χώρα αυτή βρίσκεται εκτός διεθνών οργανισμών διότι πολλές άλλες χώρες εκτιμούν ότι δεν πληροί τα κριτήρια υποψήφιας προς ένταξη χώρας, αναφορικά με το τι έχει κάνει με το θέμα της ονομασίας. Αυτό και μόνο αυτό…

Και με παρέπεμψε στα όσα είχε πει νωρίτερα το πρωί στη Βουλή, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του προέδρου Πάνου.

«Πάρτι» στα δικαστήρια

Με τον πρόεδρο Πάνο τώρα εγώ, είχα, όπως προανέφερα, συνάντηση στο ακροατήριο του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, την πρώτη μετά από πολύ καιρό. Εκείνος ως ενάγων, εγώ ως εναγόμενος. Ελα όμως που η δίκη δεν έγινε. Κάτι μια πολύωρη διακοπή ρεύματος που βύθισε στο σκοτάδι ολόκληρη την Ευελπίδων, κάτι μια αγωγή του Πέτρου Δούκα κατά του Βαξεβάνη για το σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου (οκτώ χρόνια μετά αυτή η ιστορία ακόμη σέρνεται στα δικαστήρια…), η υπόθεσή μας δεν εκδικάστηκε. Αλλά τα «είπαμε» στους διαδρόμους. Μου έκανε παράπονα. Γιατί λέει ενέπλεξα στην κριτική μου γι’ αυτόν και μέλη της οικογενείας του. «Εμένα πολιτικά χτύπα με όσο θες, αλλά όχι την οικογένειά μου» μου είπε. Του εξήγησα πως έχει λάθος. Δεν το δέχθηκε. Μιλήσαμε για κανένα 15λεπτο. Και ύστερα ξαναμπήκαμε στην αίθουσα για να απολαύσουμε και οι δυο αγορεύοντα τον αειθαλή Νίκο Κωνσταντόπουλο που είχε αναλάβει την υπεράσπιση του Βαξεβάνη…

Ο Κωνσταντόπουλος από την πλευρά του, είχε και αυτός παράπονα μαζί μου –ότι επιτίθεμαι αναίτια στη Ζωή. Μου τα εξέθεσε κατά την ώρα της διακοπής του δικαστηρίου. Του εξήγησα και εκείνου πως έχει λάθος και πως το μόνο σχόλιο που έχω κάνει για τη Ζωή (το μόνο πραγματικό σχόλιο) είναι ακριβώς αυτό: ότι δεν πρόκειται να τη σχολιάσω με επιθετικούς προσδιορισμούς διότι είναι κόρη δυο φίλων μου, του ίδιου και της Λίνας Αλεξίου με την οποία ήμασταν τόσα χρόνια στο ίδιο γραφείο. Μετά μου είπε για τον ΣΥΡΙΖΑ, του είπα και εγώ διάφορα, χωρίσαμε σαν δυο παλιοί καλοί φίλοι, και ας με είχε «προειδοποιήσει» ότι θα μπορούσαν να με είχαν ταράξει στις αγωγές όλοι αυτοί από τον ΣΥΡΙΖΑ με τους οποίους ασχολούμαι κατά καιρούς. Ανατρίχιασα…

Οπως γίνεται φανερό από τα προηγούμενα, πέρασα τέλεια χθες στα δικαστήρια!

Επιχείρηση «ψησίματος»

Κλείνω με είδηση της τελευταίας στιγμής. Οπως με ενημέρωσε η (γνωστή για τις καλές πληροφορίες της) πηγή μου στον ΣΥΡΙΖΑ –ακόμη την ψάχνουν –το χθεσινό απόγευμά του ο πρόεδρος Αλέξης το πέρασε σε συναντήσεις με βουλευτές. Προσπαθούσε, μου είπαν, να τους «ψήσει» να είναι υποψήφιοι για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, προκειμένου το κόμμα να αποφύγει ήττες που δεν χρειάζεται. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ακόμη τι κατάφερε (θα μάθω όμως), αλλά δεν είναι και εύκολο το έργο του: πώς να πείσεις για παράδειγμα τον φίλο μου Αλέξη «είμαι το ΠαΣοΚ στον ΣΥΡΙΖΑ» Μητρόπουλο ότι πρέπει να θυσιαστεί ως υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, όταν είναι γνωστό ότι τον καλεί η κεντρική πολιτική σκηνή να παίξει κυρίαρχο ρόλο;

Τι είπα πάλι ο άνθρωπος…