Αναζήτηση
Ο «ευρηματικός» κύριος Πάνος συνόδευσε το «μοντάζ» του πορίσματος με το ακόλουθο κείμενο (το δημοσιεύω ως έχει για να πάρουμε μία γεύση των «ικανοτήτων» του), το οποίο αν μη τι άλλο, κατά τους δικηγόρους του Αδώνιδος συνιστά προσπάθεια να την «πατήσει» το δικαστήριο και να κάνει δεκτή την αγωγή του κατά του Γεωργιάδη:
«Απόσπασμα της από 9/1/2014 πορισματικής αναφοράς του ΣΔΟΕ, το οποίο ήλεγξε τον πατέρα μου και όχι εμένα, όπως ψευδώς αναγράφεται στο δημοσίευμα, ως μέτοχο της πλοιοκτήτριας εταιρίας και επομένως ιδιοκτήτη και κάτοχο του επί τριετίας παροπλισμένου και πεπαλαιωμένου σκάφους (ΣΧΕΤ 14) και από το οποίο ξεκάθαρα αποδεικνύεται ότι εγώ ουδέποτε υπήρξα ιδιοκτήτης και κάτοχος του σκάφους, όπως ψευδώς αναγράφεται στο δημοσίευμα και ως εκ τούτου ουδέποτε εγώ ελέγχθηκα ούτε από φορολογική αρχή, ούτε από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής ούτε από το ΣΔΟΕ. Βάσει του ίδιου πορίσματος και όσον αφορά τον πατέρα μου, προέκυψε ότι ο ίδιος δεν έχει υποπέσει σε καμία παράβαση και σε κανένα αδίκημα φορολογικό ή άλλο, σε σχέση με το σκάφος. Σημειώνεται ότι προσάγω απόσπασμα της ανωτέρω αναφοράς, διότι αυτή ενσωματώνει στοιχεία της περιουσιακής κατάστασης του πατέρα μου, τα οποία ο ίδιος δεν επιθυμεί να δημοσιοποιηθούν για λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων αλλά και λόγους προσωπικής του ασφάλειας, ιδιαίτερα σε μία περίοδο που η εγκληματικότητα (απαγωγές), βρίσκεται σε έξαρση».
Πρόκειται για παραμύθι ολκής. Τι προσωπικά δεδομένα να υπάρχουν για τον κυρ Ηλία όταν το πόρισμα έχει δημοσιευθεί και αναπαραχθεί στο Διαδίκτυο; Είναι προφανές ότι πίσω από αυτόν τον «φερετζέ» ο απίθανος πρόεδρος Πάνος επιχείρησε να κρύψει τις πέντε σελίδες που ενοχοποιούν τον τάλανα (επιμένω εγώ) πατέρα.
Ποια είναι η συνέχεια; Οι δικηγόροι του Αδώνιδος «αφήστε με να ξεσπάσω μπροστά στις κάμερες» Γεωργιάδη προσφεύγουν στον αρμόδιο εισαγγελέα σύμφωνα με το άρθρο 38 του ΚΠΔ «για τυχόν διάπραξη του αδικήματος της απάτης επί δικαστηρίω». Απάτη; Ο πρόεδρος Πάνος; Δεν το πιστεύω!
Γέλασε το χείλι του
Στο μεταξύ υπάρχουν και ευτυχισμένοι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα! Οπως ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης. Χθες, γέλασε το χείλι του, έπειτα από μια μακρά περίοδο κατά την οποία προσπαθούσε να πείσει –ομολογώ ανεπιτυχώς ορισμένες φορές –για την «τύχη» τού να έχει ως μέλος της Επιτροπής για τη λίστα Λαγκάρντ τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ηταν το σε πανελλήνια μετάδοση «μαλλιοτράβηγμα» μεταξύ Ζωής και Γαρουφαλλιάς, Λιάνας για τους φίλους, Κανέλλη, που τον έκανε να αισθανθεί δικαιωμένος.
«Σας τα ‘λεγα, δεν σας τα ‘λεγα;» μου είπε περιχαρής χθες το απόγευμα, και αναγκάστηκα να συμφωνήσω. Μας τα ‘λεγε όντως. Εγώ και μετά τα ανάλογα επεισόδια με τον Τάσο Νεράντζη, τον Τάκη Ρήγα και διάφορους άλλους στη Βουλή, θα σύστηνα να δημιουργηθεί «κύκλος προσευχής» με τον τίτλο «η ζωή μου με τη Ζωή»! Και να μαζεύονται πού και πού, να ανταλλάσσουν εμπειρίες. Θα έχει το όλο project ψυχοθεραπευτικό και εκτονωτικό χαρακτήρα…
Θα πάθουν στερητικό
Να παρακαλούν μόνο να μην τους φύγει η Ζωή, γιατί μετά θα την αναζητούν, δεν θα τη βρίσκουν και θα το «χτυπήσουν» το στερητικό σίγουρα. Καθ’ α πληροφορούμαι, οι οργανώσεις του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ ανά την Αθήνα εισηγούνται με ευρεία πλειοψηφία να είναι η Ζωή η υποψήφια του κόμματος για τον Δήμο Αθηναίων και να σταματήσει η αναζήτηση άλλου υποψηφίου στους πέριξ του κόμματος χώρους.
Αγνοώ τι θα συμβεί τελικά. Αλλά η αναβολή για την Παρασκευή της προγραμματισμένης για σήμερα συνεδρίασης της Γραμματείας του κόμματος μου δημιουργεί την αίσθηση ότι ανάμεσα στις πολλές εξισώσεις που πρέπει να λύσει το κόμμα για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, είναι και αυτή του Δήμου Αθηναίων.
Νερό κι αλάτι…
Ο πρόεδρος Αλέξης τώρα, μετά την επιτυχή έναρξη της προεκλογικής του καμπάνιας για πρόεδρος της Κομισιόν στην Ολλανδία, ετοιμάζεται να μεταβεί στη Γερμανία σε μια προφανή ένδειξη ότι «νερό κι αλάτι» στις σχέσεις με το εκεί κόμμα της Αριστεράς Die Linke. Θυμίζω ότι το τελευταίο έκανε την κίνηση πρώτο: απέσυρε την άρνησή του για συζήτηση για τα κατοχικά δάνεια στη ναζιστική Γερμανία, κάτι που αποτελούσε έως πρόσφατα αγκάθι στις σχέσεις του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μωρέ καλή καρδιά και διάθεση να υπάρχει, και όλα λύνονται…
Η… άλλη εξωτερική πολιτική
Κατά τα λοιπά, από δω το είχαμε από κει το φέραμε, μπλεχτήκαμε βλακωδώς στον εμφύλιο της Συρίας, χωρίς λόγο. Η καθήλωση του αεροσκάφους των συριακών αερογραμμών που μετέφερε τη διπλωματική αντιπροσωπεία της χώρας στη Γενεύη για την έναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών (άσχετο, ο Καμμένος πώς και δεν μετέχει σε αυτή τη διαδικασία; Αγωγή στον Μπαν Κι Μουν ΤΩ – ΡΑ!) προκάλεσε μπαράζ δημοσιευμάτων διεθνώς, όχι και τόσο κολακευτικών για εμάς. Τελικώς το θέμα διευθετήθηκε με παρέμβαση Βενιζέλου, από τις Βρυξέλλες. Επισημαίνω ως αξιοσημείωτη την παρέμβαση του ΚΚΕ, διά του Θανάση Παφίλη, ο οποίος αναζήτησε τον και υπουργό Εξωτερικών πρόεδρο Βαγγέλη στις Βρυξέλλες και ζήτησε τον άμεσο ανεφοδιασμό του αεροσκάφους. Ο Βενιζέλος απάντησε ότι αυτό ήδη είχε γίνει –και όντως. Τι έμαθα από όλη αυτή την ιστορία; Οτι το όλο πρόβλημα προέκυψε από την άρνηση των εταιρειών πετρελαιοειδών που εφοδιάζουν καύσιμα τα αεροπλάνα –επέμειναν ότι δεν μπορούν να το ανεφοδιάσουν διότι έχει επιβληθεί εμπάργκο στη Συρία. Συμπέρασμα: δεν έχουμε καμιά τύχη. Τώρα κάνουν εξωτερική πολιτική και οι εταιρείες πετρελαιοειδών!..
