Αναζήτηση
«Με τόσα που ακούγονται σήμερα για τους πρυτάνεις ανησυχώ μήπως καταλάβει η μάνα μου ότι έχω γίνει πρύτανης!», είπε χαριτολογώντας ο Ευριπίδης Στεφάνου.
Ωστόσο, όπως και άλλοι πρυτάνεις περιφερειακών πανεπιστημίων, συνεργάζεται χωρίς τα προβλήματα των κεντρικών ιδρυμάτων, με το δικό του Συμβούλιο Ιδρύματος. Ο κ. Στεφάνου ο οποίος επίσης έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του (από 18 ετών) σε πανεπιστήμια της Ελβετίας και στο Στάνφορντ των ΗΠΑ πριν επιστρέψει στην Κρήτη και αναλάβει την πρυτανεία, επισήμανε ότι στις ανεπτυγμένες χώρες τα πανεπιστήμια λειτουργούν σε σταθερό πλαίσιο και οι όποιες πολιτικές αλλαγές δεν προκαλούν σε αυτά αναταράξεις, αλλά υπάρχει προγραμματισμός και δεσμεύσεις και οι επενδύσεις –ας προσεχτεί αυτό –είναι «πέντε έως επτά φορές μεγαλύτερες από όσο ήταν στην Ελλάδα προ κρίσης, ενώ υπάρχει συνεργασία με τη βιομηχανία χωρίς αγκυλώσεις». Ο κ. Στεφάνου επισήμανε ότι για την ανόρθωση των ελληνικών ιδρυμάτων απαιτούνται συνεργασίες στρατηγικής σημασίας τόσο μεταξύ τους όσο και με ιδρύματα του εξωτερικού, όχι όμως με τον τρόπο που επιχειρήθηκε μέσω των συγχωνεύσεων του σχεδίου «Αθηνά». Οπως συμπλήρωσε, τέτοιες συνεργασίες επικρατούν στο εξωτερικό, όπως επίσης επικρατεί τελευταία και το άνοιγμα των μεγάλων πανεπιστημίων σε άλλες χώρες. Υπάρχουν όμως και αποτυχίες, όπως λ.χ. η αποχώρηση του πανεπιστημίου Κάρνεγκι Μέλον από συνεργασία που είχε στην Αθήνα, του Χάρβαρντ από την Κίνα, του Μίσιγκαν από το Ντουμπάι κ.ά.
ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ. Σημείωσε ότι η κρίση στα πανεπιστήμια δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αλλά μάλλον διεθνές, αφού ακόμα στις ημέρες μας και στη Γερμανία γίνονται περικοπές στα πανεπιστήμια. Τέλος, επισήμανε ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο οφείλει να είναι ερευνητικό αλλά με αξιολόγηση. Εδώ όμως η αξιολόγηση δεν λαμβάνεται ουσιαστικά υπόψη ώστε να επιβραβευθούν οι καλές προσπάθειες και να διορθωθούν όσα χρειάζεται.
