ΕΙΝΑΙ, όπως λένε οι αγγλοσάξονες, ένα «unknown unknown». Σε δημιουργική ελληνική απόδοση, ένας άγνωστος άγνωστος παράγοντας. Ο λόγος για τη συμπεριφορά ή μάλλον για την επίδοση των μικρότερων κομμάτων στις ευρωεκλογές.

Το ερώτημα έχει αξία από την ώρα που το πολιτικό σύστημα έφυγε από το 2+1 (ΝΔ – ΠαΣοΚ + ΚΚΕ) και πήγε στο 2+2 (ΝΔ – ΠαΣοΚ + ΚΚΕ – ΣΥΝ) και τελικά στο 2+3 (ΝΔ – ΠαΣοΚ + ΚΚΕ – ΣΥΝ – ΛΑΟΣ). Εκεί ήμασταν το 2007 με πρωθυπουργό ακόμη τον Κώστα Καραμανλή και πλειοψηφούσα στη Βουλή τη ΝΔ. Εκεί ήμασταν και το 2012 όταν το ΠαΣοΚ του Γιώργου Παπανδρέου έκανε ταμείο εις βάρος της ΝΔ και κέρδισε με 11 σχεδόν μονάδες που του έδωσαν 160 βουλευτές. Το big bang έρχεται το 2012 όταν έχουμε το 2+1+4 μόνο που οι όροι έχουν αλλάξει. Το 2 είναι η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, οι νέοι μονομάχοι, αν και Σαμαράς και Τσίπρας θα αποφασίσουν χωριστά να μην πάνε σε ντιμπέιτ στην τηλεόραση. Το 1 είναι το ΠαΣοΚ του 12%-13%, τρίτο κόμμα. Το 4 είναι η ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ, οι ΑΝΕΛ και η Χρυσή Αυγή που βρίσκονται κάτω από το 10%.

Η συζήτηση για το unknown unknown έχει να κάνει με το αν στις ευρωεκλογές θα μείνουμε στο 2+1+4, έστω και με αλλαγή πάλι όρων δηλαδή όχι με τρίτο κόμμα το ΠαΣοΚ. Ή αν θα πάμε στο 2+5 που μπορεί όμως να μην είναι 5 αλλά 3 ή 2. Προσέξτε. Το 2+1+4 (που μπορεί να είναι και 2+1+2 ή 2+1+3) έχει τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ στο 2 και πιθανώς τη Χρυσή Αυγή στο 1, αν κατέβει και αν περάσει καθαρά τρίτη –πόσω μάλλον αν περάσει τις 10 ποσοστιαίες μονάδες! Η πιθανολόγηση αυτή μπλέκεται όμως στα νομικά. Το +4 ή το +3 ή το +2 είναι που ενδιαφέρει. Θα βγάλει το ΠαΣοΚ (παραδοσιακά ή ως 58) ευρωβουλευτή; Θα βγάλει η ΔΗΜΑΡ; Θα βγάλουν οι ΑΝΕΛ; Δεν φαίνεται και πολύ σίγουρο. Η απουσία ενός, περισσότερων ή όλων αυτών των κομμάτων από την Ευρωβουλή αλλάζει πλήρως τα δεδομένα του ελληνικού πολιτικού παιχνιδιού. Το ίδιο και η πιθανή «απαγόρευση» –με κάποια νομική κατασκευή –καθόδου της ΧΑ.

Η σμίκρυνση των μικρών κομμάτων κάτω από το 3% οδηγεί σε έναν νέο κραταιό δικομματισμό αν και με άλλους όρους στην κορυφή: τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αμφότερα τα μεγάλα πλέον κόμματα δεν μπορεί παρά να βγουν ωφελημένα από την εξαφάνιση των μικρότερων κομμάτων. Αυτή όμως δεν συναρτάται τόσο με τα ρεπερτόρια κινήσεων Σαμαρά και Τσίπρα –που είναι περίπου δεδομένα. Αλλά με το τι θα κάνουν τα μικρότερα κόμματα. Εκεί ο Καμμένος είναι σε αδιέξοδο, ο Κουβέλης παίζει προσωπικό χαρτί και ο Βενιζέλος αναζητά φόρμουλα απεμπλοκής με τους 58 και άλλα κεντροαριστερά ανοίγματα. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ρόλο σε αυτό το παιχνίδι. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση μπορεί να επηρεάσει –διά της Δικαιοσύνης κι ας όψεται η διάκριση των εξουσιών –μόνο την τύχη της ΧΑ που είναι στης φυλακής τα σίδερα.

Αλήθεια, τι αίσθηση θα μπορούσε να κάνει ένα 2+2 στις ευρωκάλπες; Ισως μεγαλύτερη από το ποιος θα νικήσει…

Τελευταία Νέα