Μπορεί ένα πολιτικό πρόσωπο να βγει ένα βράδυ γιορτής, αλλά κι ένα ήσυχο καθημερινό βράδυ, όταν έχει τελειώσει τη δουλειά του στο υπουργείο και στο κόμμα, για ένα ποτό; Για μια γυροβολιά σε ένα χοροπηδάδικο; Μπορεί να πάει σινεμά, θέατρο, σε μια παράσταση της Λυρικής; Δικαιούται να πάει για φαγητό σε ένα ακριβό εστιατόριο; Με άλλα λόγια, επιτρέπεται ένας πολιτικός, ένα δημόσιο πρόσωπο, να έχει ιδιωτική ζωή; Κι αν ναι, τι είδους ιδιωτικότητα επιτρέπεται; Και ποιοι την καθορίζουν;

Τα ερωτήματα γεννιούνται μετά τη διακίνηση της φήμης του Σαββατοκύριακου ότι ο υπουργός Ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης γλεντοκοπούσε σε μπουζουξίδικο και πέταγε λουλούδια στην τραγουδίστρια. Η φήμη, ενισχυμένη με μια εικόνα στην οποία φαινόταν ο υπουργός, μες στην καλή χαρά, να κρατάει ένα αναμμένο βεγγαλικό, αναπαρήχθη με μεγάλη ταχύτητα με τη βοήθεια του Ιντερνετ, τροφοδοτώντας μια απίστευτη ηθικολογία, που θα μπορούσε να συνοψιστεί στα εξής: ντροπή του υπουργού ο οποίος, την ώρα που ο λαός σπαράσσεται από τα μνημόνια, αυτός γυρίζει στα μπουζούκια αδιαφορώντας για τον συσσωρευμένο λαϊκό πόνο.

Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύεται κανείς να δει τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη στη Λυρική. Αν, ας πούμε, κυκλοφορούσε μια φωτογραφία του στην πλατεία του θεάτρου Ολύμπια, στην επερχόμενη όπερα του Βέρντι «Μάκμπεθ», όσοι γνωρίζουν τις προτιμήσεις του θα κουνούσαν το κεφάλι με οίκτο. «Κοίτα τι κάνει ένας πολιτικός για να βγάλει το ψωμί του», θα έλεγαν –και θα είχαν δίκιο, άμα δεν είσαι εξοικειωμένος με το λυρικό θέατρο η παρουσία σου σε παράσταση μοιάζει με έκτιση ποινής. Ο ίδιος διέψευσε οργισμένος ότι χόρευε στην πίστα, η φωτογραφία αποδείχθηκε συκοφαντικό φωτομοντάζ, αλλά τι είδους κοινωνία είναι αυτή που ενοχοποιεί τη διασκέδαση ενός πολιτικού, που τον συκοφαντεί γι’ αυτή –την ίδια στιγμή που μια έξοδος στα άγρια βάθη της ελληνικής νύχτας είναι επιδίωξη μεγάλης μερίδας των Νεοελλήνων, και όχι μόνο εκείνων που δεν έχουν οικονομική δυσκολία να την πραγματοποιήσουν;

Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, οι πολίτες δεν θέλουν οι πολιτικοί τους να διασκεδάζουν όπως θα διασκέδαζαν με πρώτη ευκαιρία εκείνοι. Θέλουν τους πολιτικούς τους ξεχωριστούς. Τους θέλουν φιλόμουσους, θεατρόφιλους, σινεφίλ, ροκ, διανοούμενους –αλλά επ’ ουδενί γουστάρουν να συγχρωτίζονται μαζί τους στα σκυλάδικα και στις πίστες. Ισως επειδή διασκέδαση θεωρούνται το ξόδεμα και η επίδειξη –και στη λίστα των νεοελληνικών αξιών, η όπερα δεν είναι ο κανόνας, είναι η παρέκκλιση απ’ αυτόν.

Στο μεταξύ, η Ελλάδα είναι η χώρα που επιμένει να δοξάζει τις παρεκκλίσεις.

Τελευταία Νέα