Η υπόθεση Λιάπη – με τις αστείες δικαιολογίες που χρησιμοποίησε ο πρώην υπουργός – είναι ακόμη ένα τούβλο στον τοίχο της χαμένης τιμής της πολιτικής και των πολιτικών. Βεβαίως, τυπικά, δεν υπάρχει η παραμικρή σχέση ανάμεσα στα κόμματα και στις πράξεις ή στις παραλείψεις στελεχών, έστω και πρώην, στην προσωπική τους ζωή. Ωστόσο οι πολίτες κρίνουν – και σωστά – από τη γενική εικόνα του πολιτικού κόσμου… Η ελληνική κοινωνία – που υποφέρει στα χρόνια της κρίσης – μένει άφωνη από τέτοια καμώματα: δεν νοείται πρώην υπουργός να παρανομεί για να μην πληρώσει τους φόρους που του αναλογούν. Βεβαίως η περίπτωση Λιάπη δεν είναι μοναδική: η αίσθηση της ανομίας ή της περιγραφής της νομιμότητας είναι διάχυτη στο πολιτικό μας σύστημα – όπως φάνηκε και με τις δηλώσεις πόθεν έσχες. Η απάντηση είναι μία λέξη: νομιμότητα. Η απόλυτη τήρησή της, για όλους και για όλα, προτού μας πάρει όλους ο κατήφορος!