Αναζήτηση
Αν κάτι με έχει εντυπωσιάσει από τη χθεσινή αποκάλυψη για την κατ’ ιδίαν συνάντηση Σαμαρά – Καραμανλή, δεν ήταν αυτή καθ’ εαυτή η συνάντηση, αλλά το πού (υποτίθεται ότι) πραγματοποιήθηκε: έγινε, λέει, σε ΨΑΡΟΤΑΒΕΡΝΑ της περιοχής Νέας Μάκρης και όχι όπως όλοι, και εγώ, θα ανέμεναν, σε… χασαποταβέρνα. Δεδομένου δε ότι ο προσκαλών φέρεται πως ήταν ο Καραμανλής, αποτίμησα εξαρχής το γεγονός ως μείζονος σημασίας –πολύ μεγαλύτερης, για να είμαι ακριβής, του ίδιου του γεγονότος. Επειτα από ενδελεχή έρευνα, κατά τη διάρκεια της οποίας εξαναγκάστηκα να συνομιλήσω με δύο πρώην υπουργούς (διότι περί εξαναγκασμού πρόκειται όταν είσαι υποχρεωμένος να συνομιλήσεις με κάτι υπόλοιπα του καραμανλικού παρελθόντος), η «είδηση» (λέμε τώρα…) ότι Καραμανλής και Σαμαράς συνέφαγαν σε ψαροταβέρνα δεν οφείλεται στην προσπάθεια του πρώην πρωθυπουργού να αποτινάξει τον χαρακτηρισμό ως «του καλύτερου πελάτη των χασαποταβερνών Χασιάς και Μεσογείων» (τον οποίο έχει κερδίσει επαξίως…), αλλά σε μια βαθύτερη αιτία:
–Ο πρόεδρος είναι καλός χριστιανός, συνεπής με τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις, και αυτή την περίοδο νηστεύει λόγω των επερχόμενων Χριστουγέννων, μου εξήγησε εις εκ των δύο υπουργών του.
–Δεν τρώει δηλαδή κρέας, να υποθέσω…
–Ακριβώς. Ούτε ζωικά προϊόντα. Γάλα, τυρί, αυγά, βούτυρα. Οπως και ο Ρουσόπουλος. (Διέκρινα μια κακία στην αναφορά του ονόματος του φίλου Θόδωρου, αλλά δεν το συνέχισα, γνώριζα άλλωστε από τότε που κυβερνούσαν πόσο δεν τον χώνευε…)
–Καλά, και το ψάρι που υποτίθεται ότι έφαγαν δεν περιλαμβάνεται στα απαγορευμένα μιας νηστείας; ξαναρώτησα, έχοντας επίγνωση ότι δεν θα λάβω απάντηση.
Φυσικά μου έκλεισε το τηλέφωνο, κάτι το οποίο θεώρησα λογικό. Φοβήθηκε προφανώς ότι με την αθυροστομία που με διακρίνει, στο επόμενο ερώτημα θα έθετα θέμα για το ποιος του εμφύσησε του προέδρου Κώστα το πάθος για τη νηστεία, αν τον έλεγαν Εφραίμ και τέτοια…
Επειδή όμως όλα αυτά μου φάνηκαν κάπως περίεργα επικοινώνησα με σοβαρό στέλεχος του επιτελείου Σαμαρά, ο οποίος διέγραψε τα περί «ψαροταβέρνας» ως είχαν, με τη μία.
–Δεν υπάρχει καμιά συνάντηση σε ψαροταβέρνα, μου τόνισε. Βασικά δεν υπάρχει συνάντηση σε δημόσιο χώρο.
–Αλλά, τι υπάρχει;
–Η συνάντηση έγινε, αλλά σε σπίτι. Και συζητήθηκαν όλα.
–Σε ποιανού σπίτι; Του Καραμανλή; Του Σαμαρά;
–Σε άλλον χώρο…
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε προ δεκαημέρου, δεν γνωρίζω πού, και το μόνο που έχω να επισημάνω είναι ότι το τηλεφώνημα από το οποίο προέκυψε αυτή έγινε με πρωτοβουλία του προέδρου Αντώνη. Είχε προηγηθεί τηλεφώνημα Καραμανλή προς Σαμαρά, με απολογητικό χαρακτήρα, μετά τη διατυπωμένη (σχεδόν δημόσια…) δυσφορία του Μαξίμου αναφορικά με τη στάση ορισμένων «καραμανλικών» βουλευτών απέναντι στον Πρωθυπουργό, τον Στουρνάρα και την κυβέρνηση συνολικά –λέγε με Προκόπη, Πάκη για τους φίλους, Παυλόπουλο, Στυλιανίδη, Βλάχο κ.λπ.
Κατά τις πηγές μου, στην κατ’ ιδίαν συνάντηση που είχαν, ο Καραμανλής δήλωσε στον Σαμαρά ότι «δεν έχει σχέση» με τις αντιδράσεις των «καραμανλικών», ότι «δεν τον ενδιαφέρει η επιστροφή», ότι «θα συνδράμει με όλες του τις δυνάμεις για την επιτυχία του κυβερνητικού έργου», και άλλα τέτοια συναρπαστικά.
Οι πληροφορίες ότι ο Σαμαράς αποχώρησε από τη συνάντηση περπατώντας τοίχο τοίχο, ελέγχονται ως ανακριβείς! Ή μήπως όχι;
Η αλήθεια
Ευκαιρίας δοθείσης, θέλω να αναφερθώ και σε μια παλαιότερη –εβδομάδων δηλαδή –«είδηση» σύμφωνα με την οποία ο πρόεδρος Κώστας είχε κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον πρόεδρο Αλέξη, έπειτα από μεσολάβηση του γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Βούτση, με τον οποίο λέει ήταν συμμαθητές –ο Καραμανλής, όχι ο Αλέξης φυσικά.
Οταν το άκουσα, με παραξένεψε τόσο, όχι αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός όσο η… «μεσολάβηση Βούτση».
–Μεσολαβήσατε για να γίνει μια τέτοια συνάντηση, μεταξύ του συμμαθητή σας και του προέδρου σας; ρώτησα τον Ν. Βούτση.
– Οχι βέβαια. Πρόκειται για είδηση ολωσδιόλου εκτός πραγματικότητας. Δεν ξέρω αν έχει γίνει τέτοια συνάντηση, αλλά σε ό,τι με αφορά, ακόμη και εάν έχει γίνει, δεν έχω την παραμικρή συμμετοχή.
–Πείτε μου ότι δεν ήσασταν και συμμαθητής με τον Καραμανλή…
–Συγγνώμη, αλλά δεν ήμουν ούτε συμμαθητής του. Πηγαίναμε και οι δύο στο Πειραματικό, αλλά αυτός σε μικρότερη τάξη από εμένα. Τον θυμάμαι αμυδρά όταν εγώ ήμουν στην 6η Δημοτικού, αυτός να είναι στην 1η ή στη 2α, και χρησιμοποιούσαμε το ίδιο μεταφορικό μέσο για να πάμε στο σπίτι μας. Τίποτε άλλο.
Αποκαθιστώ, όπως αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας, την ιστορική αλήθεια…
Εύγε, και πάλι εύγε…
Στο μεταξύ δεν μπορώ να μην εκφράσω τα ζωηρά συναισθήματα που με κατακλύζουν από την πανηγυρική, με ποσοστά… Μουμπάρακ ή Κιμ Ιλ Γιονγκ, ανάδειξη του προέδρου Αλέξη ως υποψηφίου του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την προεδρία της Κομισιόν. Εύγε, και πάλι εύγε, και συγχαρητήρια θερμά, από καρδιάς!
Η ανάδειξή του ως υποψηφίου με 84,1% αποδεικνύει ότι ο πρόεδρος Αλέξης απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της ευρωπαϊκής Αριστεράς, γεγονός το οποίο προκαλεί ρίγος στη Νέα Δημοκρατία, αν αποκωδικοποιώ σωστά τη γεμάτη μιζέρια ανακοίνωσή της. Η οποία υπενθυμίζει στο Κόμμα της Ευρωπαϊκης Αριστεράς μετέχει… κάθε καρυδιάς καρύδι –από νεοσταλινικούς κομμουνιστές, μέχρι ευρωσκεπτικιστές στα κεραμίδια.
Κατάλαβες; Δεν μπορούν να ανοίξουν την καρδιά τους, να αντιμετωπίσουν τα πράγματα με μεγαλύτερη ευρύτητα. Ούτε καν ποδοσφαιρικά ρε παιδί μου, να το δουν: πώς όταν παίζει ο Ολυμπιακός Τσάμπιονς Λιγκ και οι περισσότεροι, πλην Θύρας 13 ας πούμε, εύχονται να κερδίσει; Ετσι ακριβώς!
(Και είναι και λίγο βλάκες εδώ που τα λέμε: θα τους κακοπέσει αν ο Αλέξης ως υποψήφιος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς πάρει ποσοστό μικρότερο από αυτό που είχε συγκεντρώσει θεωρητικά η παράταξη στις προηγούμενες ευρωεκλογές; Τέλος πάντων…)
Αλλος για… Κέντρο;
Το είπε και το έκανε: εγκαταλείπει τη Γερμανία και φιλοδοξεί πλέον να μας αντιπροσωπεύσει στο Ευρωκοινοβούλιο στις προσεχείς εκλογές. Περί του ελληνικής καταγωγής γερμανού ευρωβουλευτή Γιώργου Χατζημαρκάκη ο λόγος, ο οποίος κάνει πρεμιέρα ουσιαστικά σήμερα στα Χανιά (στον Ιστιοπλοϊκό Ομιλο της πόλης) παρουσιάζοντας το βιβλίο του «Παράγων Ελλάς –οι ελληνικές αξίες για μια Νέα Ευρώπη». Ανάλογη εκδήλωση θα πραγματοποιήσει αύριο στο Ηράκλειο, ενώ παράλληλα συναντά κόσμο για να οργανώσει πυρήνες και κομματικό μηχανισμό. Το επόμενο διάστημα θα εξαγγείλει τον τίτλο του κόμματος (θα είναι λέει κεντρώου χαρακτήρα) του οποίου θα ηγηθεί στοχεύοντας –τι άλλο; –να εισέλθει με αυτό στην Ευρωβουλή.
Εχει μνηστήρες το Κέντρο, εγχώριους και εισαγόμενους. Αυτό να λέγεται…
