Ηπρώτη μεγάλη εκδήλωση στην Αθήνα της Πρωτοβουλίας των 58 για την «Ελιά» του μεσαίου χώρου ξεπέρασε κάθε προσδοκία μας. Η βασική κριτική που ακούστηκε τις τελευταίες ημέρες ήταν: πολύ ΠαΣοΚ και λίγο νέο. Σωστό και λογικό: το ΠαΣοΚ είναι προς το παρόν το μόνο κόμμα του χώρου που επίσημα στηρίζει την Πρωτοβουλία των 58. Συζητείται ότι το κάνει για να «καπελώσει» την όλη προσπάθεια, να κρυφτεί μέσα στο όποιο νέο, να φτιασιδωθεί εν όψει των επικείμενων εκλογών. Κανένας όμως από τους επικριτές δεν συζητεί το τεράστιο ρίσκο που παίρνει το κόμμα αυτό η ηγεσία του να αυτοαναιρεθεί μέσα από μια πολιτική διεργασία που κανείς δεν γνωρίζει πού θα καταλήξει. Αυτοί που πιστεύουν ότι αυτές οι πολιτικές διαδικασίες ελέγχονται πλήρως πλανώνται πλάνην οικτράν. Η δυναμική των πραγμάτων, ιδιαίτερα στις σημερινές εξαιρετικές συνθήκες κρίσης, είναι απρόβλεπτη. Το ΠαΣοΚ ρισκάρει την ύπαρξή του και το κάνει με παρρησία. Στις συζητήσεις των 58 αναδεικνύονται ελεύθερα θέματα που αφορούν την υπερβατική ίδρυση, σε εύθετο πολιτικό χρόνο, ενός νέου μεγάλου πολιτικού φορέα, στην αναγκαιότητα μιας νέας, ηλικιακά και πολιτικά, ηγεσίας. Το ΠαΣοΚ συμμετέχει σε αυτές τις συζητήσεις!

Στη δοκιμαζόμενη κοινωνία υπάρχει εύλογη δυσπιστία για οποιαδήποτε νέα προσπάθεια στην οποία συμμετέχουν τα κόμματα εξουσίας όπως το ΠαΣοΚ. Και καλώς υπάρχει! Η πίεση που δέχεται το ΠαΣοΚ τα τελευταία τρία χρόνια της κρίσης το ωθεί σε δειλές (ακόμη) προσπάθειες για ανανέωση, ενώ πολλά λαϊκίστικα, συντεχνιακά, τυχοδιωκτικά στοιχεία του (όχι ακόμη όλα) έχουν βρει στέγη στον νέο εκφραστή του ανορθολογισμού και του λαϊκισμού. Η συμπεριφορά του σε διεργασίες όπως η Πρωτοβουλία των 58 ίσως καθορίσει εν πολλοίς και το μέλλον του. Ο τυχόν πολιτικός καιροσκοπισμός του θα επαυξήσει την δυσπιστία των πολιτών επιταχύνοντας την πτώση, την πολιτική ανυπαρξία. Ο κομματικός μηχανισμός και η ηγεσία του το συναισθάνονται αυτό.

Ανάλογες διεργασίες υπάρχουν και στο άλλο κόμμα του χώρου, τη ΔΗΜΑΡ. Η ηγεσία της και ένα μεγάλο μέρος του κομματικού μηχανισμού στέκουν αρνητικά στο εγχείρημα. Σημαντικά στελέχη της όμως εκφέρουν έναν υπερβατικό, υπεύθυνο πολιτικό λόγο συμμετέχοντας στην Πρωτοβουλία των 58. Ρισκάρουν τη συμμετοχή τους στον πολιτικό φορέα όπου για χρόνια λειτούργησαν πολιτικά. Καθόλου εύκολες προσωπικές και πολιτικές αποφάσεις. Υπερβαίνουν όμως εαυτούς δίνοντας μαθήματα ανιδιοτελούς προσφοράς στον τόπο.

Βέβαια ο αντίλογος είναι ότι οι κομματικοί μηχανισμοί είναι πανίσχυροι, για να επιβιώσουν θα καταπιούν τους πάντες, ιδιαίτερα τους ερασιτέχνες 58. Το πολιτικό «παιχνίδι» όμως έχει ανοίξει, δεν είναι πλέον για «σιγουράντζες» αλλά για δυνατούς παίκτες των ελεύθερων οριζόντων. Και υπάρχουν εκεί έξω αρκετοί τέτοιοι. Αν πράγματι ενδιαφέρονται για τη χώρα και όχι για το «ίδιον παίγνιον», να πάρουν ρίσκα, να μπουν στο καμίνι της δημιουργίας του νέου. Αν καούν, θα είναι για το καλό του τόπου. Το «σύστημα» παίζει τα ρέστα του. Αν τα καταφέρει, θα στρώσει το χαλί στον «φέικ Χριστό» που τα πέντε καρβέλια τα κάνει 100.000 με μαγικά και προσευχές. Η κοινωνία θα ανέβει τότε τον πραγματικό Γολγοθά της (αυτό που βιώνει σήμερα θα φαντάζει πάρτι) και βέβαια οι «κεκαθαρμένοι» Illuminati θα ανακαλύπτουν την αδιέξοδη «καθαρότητά» τους μέσα στο μαύρο που θα έρχεται και με ευθύνη τους.

Το προς τα πού θα πάει η όλη προσπάθεια των 58 θα εξαρτηθεί κατ’ εξοχήν από την ενεργοποίηση και συμμετοχή σε αυτήν νεότερων (πολιτικά και ηλικιακά) δυνάμεων. Αυτές έχουν σήμερα την ευκαιρία να συγχωνεύσουν διαλύοντας μέσα τους το παλιό, να δώσουν σφρίγος στο καινούργιο. Αν είναι πολλές και έχουν να πουν κάτι χρήσιμο για την κοινωνία, θα επιβάλουν το restart. Οι παλιοί θα ακολουθήσουν μη έχοντας άλλη επιλογή. Αλλιώς το reboot του «φέικ Χριστού» θα είναι επί θύραις. Αυτές οι δυνάμεις τώρα στέκουν εκτός, κρίνοντας, κατακρίνοντας πρόωρα, απαξιώνοντας εύκολα, προεξοφλούν αρνητική εξέλιξη. Η αδράνειά τους όμως ενέχει και τη συμμετοχή στην όποια αρνητική εξέλιξη. Οι 58 πήραν ρίσκα, μπήκαν στο καμίνι της αβεβαιότητας της δημιουργίας του νέου, σε διαρκή διελκυστίνδα με το παλιό. Χρειάζονται την έμπρακτη στήριξη αυτών που πραγματικά ενδιαφέρονται για το νέο. Ας πάρουν και αυτοί λοιπόν τα ρίσκα τους, ας βοηθήσουν να μην επιβληθεί αλλά να ανανεωθεί ουσιαστικά το παλιό. Τους περιμένουμε! Τους χρειαζόμαστε!

Ο Αχιλλέας Γραβάνης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

Τελευταία Νέα