Ηταν αναμενόμενο ότι μία πρωτοβουλία όπως αυτή των 58 δεν θα μπορούσε να βρει μόνον υποστηρικτές στον χώρο της Κεντροαριστεράς: είναι γνωστές οι περιπτώσεις εκείνων των επώνυμων στελεχών που δεν επιθυμούν τη συγκρότηση μιας ελληνικής Ελιάς – με τα σημερινά κόμματα να διατηρούν την αυτονομία τους – αλλά τη δημιουργία ενός νέου φορέα, μέσω ενός «μπιγκ μπανγκ» σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα και τις πολιτικές. Αυτές οι απόψεις είναι σεβαστές και αξίζει να συζητηθούν. Αλλά με ποιους θα τις συζητήσουν οι ενδιαφερόμενοι, πέραν εκείνων που έμπρακτα έδειξαν ότι ενδιαφέρονται για την ανασυγκρότηση του χώρου; Η τακτική της «λαμπρής απομόνωσης» ενδεχομένως να συνάδει με την προσωπική στρατηγική ορισμένων, αλλά σίγουρα δεν βοηθά την υπόθεση του τρίτου πόλου (σελίδες 12-13). Το βέβαιο είναι ότι δεν περισσεύει κανείς. Αλλά στον διάλογο για την Κεντροαριστερά δεν υπάρχει χώρος για αυτάρεσκους μεσσίες ούτε για ειρωνείες μέσω του twitter!

Τελευταία Νέα