Ανάμεσα στους δίσκους και τις περιοδείες, τα κοστούμια και το μακιγιάζ, ο Ντέιβιντ Μπάουι έβρισκε πάντα χρόνο για να διαβάσει. Ως νέος και φιλόδοξος τραγουδιστής πίσω στη δεκαετία του 1960, κυκλοφορούσε στο μετρό του Λονδίνου με ένα αντίγραφο του βιβλίου «Ο Ξένος» του Αλμπέρ Καμί. Το έκανε και για εφέ. Ωστόσο, βιβλία σαν και αυτό στάθηκαν πηγή έμπνευσης της ιδιοφυούς μουσικής του και τώρα εκατό από αυτά εκτίθενται στην Art Gallery του Οντάριο στο Τορόντο, στο πλαίσιο της έκθεσης «David Bowie is». Η έκθεση ταξίδεψε από το Μουσείο Βικτωρίας & Αλβέρτου του Λονδίνου, όπου είχε εγκαινιαστεί τον περασμένο Μάρτιο και αφορά τον Μπάουι και τις μουσικές του μετεμψυχώσεις. Στους πέντε περίπου μήνες που ήταν ανοιχτή για το κοινό έσπασε κάθε ρεκόρ, με οπαδούς οι οποίοι περίμεναν από νωρίς το πρωί σε ουρές με την ελπίδα να βρουν το πολυπόθητο εισιτήριο.
Αυτή τη φορά οι επιμελητές στην Art Gallery μελέτησαν τα αρχεία του καλλιτέχνη για να βρουν ενδείξεις για τα λογοτεχνικά του γούστα χάρη στη βοήθεια του αρχειοφύλακα του τραγουδιστή, ο οποίος προσέχει έναν θησαυρό που περιλαμβάνει 75.000 κοστούμια, παρτιτούρες, βιβλία και άλλα αναμνηστικά. Η έκθεση αποδεικνύει επαρκώς ότι ο τραγουδιστής δεν πέταγε ποτέ τίποτα.
Σε μια από τις συνεντεύξεις του, η οποία ακούγεται και στον ηχητικό οδηγό (audio guide) του Μουσείου, ο Μπάουι λέει ότι αν δεν είχε γίνει μουσικός, θα είχε γράψει μυθιστορήματα, αναφερόμενος στα τραγούδια του ως «μικρές μελοποιημένες ιστορίες».
Διαβάστε τη λίστα των 100 βιβλίων του Μπάουι.
Στη λίστα των εκατό βιβλίων υπάρχουν τρία του Τζορτζ Οργουελ, «Ο δρόμος προς την αποβάθρα του Γουίγκαν», «Μέσα στη φάλαινα» και «1984» –το τελευταίο ενέπνευσε τον Μπάουι να γράψει το ομότιτλο τραγούδι στο άλμπουμ «Diamond dog» που κυκλοφόρησε το 1974. Ο θαυμασμός του για τον Οργουελ τον ώθησε να κάνει μια προσπάθεια να ανεβάσει μια μουσική προσαρμογή, αλλά τελικά δεν εξασφάλισε τα δικαιώματα.
Κατά τον επιμελητή Τζέφρι Μαρς του Μουσείου Βικτωρίας & Αλβέρτου, ο Ντέιβιντ Μπάουι είναι ένας «αδηφάγος αναγνώστης» ο οποίος διαβάζει ένα βιβλίο την ημέρα.
Τα βιβλία παρουσιάζονται με χρονολογική σειρά, παρά με σειρά προτίμησης, οπότε δεν μπορεί κανείς να ξέρει αν ο Μπάουι αγάπησε το «Μετρ και Μαργαρίτα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ περισσότερο από το «1984» του Τζορτζ Οργουελ ή την πρωτοποριακή μελέτη πάνω στην τρέλα και τη λογική του Ρόναλντ Λάινγκ, «Ο διχασμένος εαυτός». Από τη λίστα δεν λείπουν και καλτ νουβέλες, όπως το «Στον δρόμο» του Τζακ Κέρουακ, μέχρι βιβλία ψυχολογίας, επιστημονικής φαντασίας, Ιστορίας της Τέχνης, βιογραφίες όπως του Λιτλ Ρίτσαρντ, αλλά και το βρετανικό περιοδικό κόμικς «Viz».
Σχόλια
Vidcast: Στα Σχοινιά
