Αναζήτηση
Σήμα κινδύνου εκπέμπουν οι ελληνικές βιομηχανίες, καθώς το κόστος της ενέργειας αποτελεί πλέον βαρίδι, όχι μόνο για την ανάπτυξή τους αλλά και για την επιβίωσή τους. Με επανειλημμένα αιτήματα προς την κυβέρνηση οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων έχουν ζητήσει να παρέμβει για τη μείωση των τιμολογίων του ρεύματος και του φυσικού αερίου, χωρίς ωστόσο το αίτημα αυτό να έχει βρει ανταπόκριση.
Τα χρόνια της κρίσης το εργατικό κόστος υποχώρησε κατά 30%, αλλά το κόστος για ρεύμα και φυσικό αέριο αυξήθηκε κατά 50%, με αποτέλεσμα όλες οι θυσίες των εργαζομένων να μην έχουν αντίκρισμα και οι ενεργοβόρες επιχειρήσεις να απειλούνται με λουκέτο. Αυτό τόνισαν οι εκπρόσωποι της Ενωσης Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας (ΕΒΙΚΕΝ) σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζητώντας από την Πολιτεία να εγκύψει στο πρόβλημα και να προχωρήσει στον εξορθολογισμό της αγοράς.
ΤΙ ΕΙΠΑΝ. Ο Νίκος Μαρίου, γενικός διευθυντής της ΣΙΔΕΝΟΡ, είπε για τον κλάδο της χαλυβουργίας ότι το κόστος ενέργειας αντιπροσωπεύει το 55% του κόστους παραγωγής, τη στιγμή που το εργατικό είναι 20%. Και ενώ το εργατικό κόστος έχει μειωθεί κατά 30% τα χρόνια της κρίσης, το κόστος ενέργειας έχει αυξηθεί κατά 50%. «Πετάμε λεφτά σ’ ένα πηγάδι δίχως πάτο», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ο Πάρης Γραβουνιώτης, διευθύνων σύμβουλος της Χαρτοποιίας Κομοτηνής, επεσήμανε ότι «στη Βουλγαρία το κόστος ενέργειας είναι 60 ευρώ / MWh όταν στην Ελλάδα είναι στα 100 ευρώ / MWh».
Ο Ιωάννης Τσάρας, αναπληρωτής γενικός διευθυντής των Ελληνικών ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ, ανέφερε ότι η εταιρεία πληρώνει το φυσικό αέριο σε τιμή κατά 62% υψηλότερη από τον μέσο όρο που πληρώνει η ευρωπαϊκή λιπασματοβιομηχανία και ότι η επιβολή εν μέσω κρίσης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο φυσικό αέριο 15% είναι αδιανόητη.
ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ. Μήνυμα με πολλούς αποδέκτες έστειλε και ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ) Γιάννης Στεφανόπουλος, ο οποίος τόνισε: «Κάναμε θυσίες, μειώθηκε το κόστος εργασίας κατά 30% γιατί αγωνιούμε να διασφαλίσουμε τις θέσεις εργασίας. Οταν η MWh κοστίζει 32 ευρώ στη Γαλλία, 35 ευρώ στην Ισπανία, γιατί στην Ελλάδα κοστίζει σχεδόν διπλάσια; Αποδεικνύεται όμως ότι δεν υπάρχει η πολιτική βούληση να στηριχθεί η παραγωγή σε μία χώρα που δεν είχε και ούτε έχει ενεργειακή και βιομηχανική πολιτική».
