Δηλώνω από την αρχή: δεν ξέρω αν ο κόρακας και μάλιστα ο θαλασσοκόρακας πίνει γάλα! Στην περίπτωση όμως που θα σας περιγράψω φαίνεται ότι όχι μόνον πίνει και παραπίνει, αλλά και τρώει και πολλά από τα φαγητά που χρειάζονται τα μικρά παιδιά. Σας κρατώ σε αγωνία, αλλά, συγχωρέστε με, δεν είναι για πολύ. Γιατί πρέπει πρώτα να σας καθησυχάσω ότι «το πρόγραμμα Life – υλοποίηση δράσεων διατήρησης για τον θαλασσοκόρακα και τον αιγαιόγλαρο και αναγνώριση θαλάσσιων σημαντικών περιοχών για τα πουλιά της Ελλάδας» υλοποιείται από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία σε συνεργασία με την Εταιρεία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας, το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων και την Πορτογαλική Ορνιθολογική Εταιρεία σε 17 Ζώνες Ειδικής Προστασίας κατά την περίοδο 2009-2012.

Αυτά και πολλά ακόμη για τη συνέχεια διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας (πιο πρόσφατη ανάρτηση: Ιούνιος 2013). Βέβαια, το κείμενο που διαβάσατε πιο πάνω μπορεί να μην είναι ελληνικά, δεν πρέπει να ανησυχούμε όμως, το πρόγραμμα «υλοποιείται». Φυσικά, αυτή η «υλοποίηση» έχει ένα κόστος, όπως όλες οι δουλειές έχουν ένα κόστος. Ούτε όμως γι’ αυτό υπάρχει λόγος ανησυχίας, γιατί «το συνολικό κόστος του προγράμματος είναι 2.357.922 ευρώ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρηματοδοτεί το πρόγραμμα κατά 75%, με συνολικό ποσό 1.768.442 ευρώ. Το πρόγραμμα συγχρηματοδοτείται από το Ιδρυμα Α.Γ. Λεβέντη». Το Ιδρυμα Λεβέντη δηλαδή έβαλε 589.480 ευρώ…

«Βασικός στόχος του Προγράμματος είναι η βελτίωση της κατάστασης διατήρησης του θαλασσοκόρακα και του αιγαιόγλαρου…». Προσωπικά, η «βελτίωση της κατάστασης διατήρησης…» μου μοιάζει κομματάκι ακριβή!

Ας είναι! Για να δούμε όμως πού και πώς ξοδεύονται τα χρήματα του προγράμματος. Είναι οι «δράσεις» λοιπόν που χρηματοδοτούνται από το πρόγραμμα.

«α) Καταγραφή πληθυσμού του είδους σε συγκεκριμένες περιοχές του Αιγαίου, με σκοπό να εντοπισθούν οι αποικίες και να επικαιροποιηθεί η εκτίμηση του αναπαραγωγικού πληθυσμού.

β) Παρακολούθηση συγκεκριμένων αποικιών με σκοπό τη μελέτη της αναπαραγωγικής επιτυχίας.

γ) Τοποθέτηση πομπών GPS σε ενήλικους αιγαιόγλαρους για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με σκοπό να εντοπισθούν οι κύριες περιοχές τροφοληψίας του είδους.

δ) Δακτυλιώσεις νεοσσών που πιθανώς να δώσουν πληροφορίες για τις μεταναστευτικές διαδρομές, τις περιοχές διαχείμασης και την φιλοπατρία.

ε) Προκαταρκτική εκτίμηση του προβλήματος ανταγωνισμού και θήρευσης από τους ασημόγλαρους».

Θαυμαστά όλα αυτά· ίσως και χρήσιμα. Μαθαίνεις και κάτι, όπως ότι εχθρός του θαλασσοκόρακα και του αιγαιόγλαρου είναι ο ασημόγλαρος. Βέβαια, μου διαφεύγει κάτι. Αυτά τα δύο θαλασσοπούλια προσφέρουν κάτι στον άνθρωπο ή πληρώνουμε εκατομμύρια για να μη διαταραχθεί το οικοσύστημα που ακούω να λένε;

Εν τούτοις, υπάρχει εκ μέρους μου μεγάλη αντίρρηση παρά τις οικολογικές μου ευαισθησίες. Στη σημερινή Ελλάδα της βαθιάς κρίσης, όπου πολλά, μα πάρα πολλά, παιδιά δεν έχουν να φάνε, όπου τόσα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς πριν να έχουν μπορέσει να πιουν ένα ποτήρι γάλα, ο θαλασσοκόρακας μας μάρανε;

Το κατηγορώ μου πηγαίνει και σε αυτούς που ζητάνε τα λεφτά και σε αυτούς που τους τα δίνουν. Βαρύ «κατηγορώ»· όμως σε όλες τις γλώσσες υπάρχει η λέξη ιεράρχηση που προσδιορίζει και τις προτεραιότητες: όταν σε μια κοινωνία υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που πεινάνε, που ούτε γάλα πίνουν, δεν κοιτάμε να «μελετήσουμε» τον θαλασσοκόρακα· έτσι είναι που ο θαλασσοκόρακας τρώει το γάλα των παιδιών. Με το ποσό που κοστίζει το πρόγραμμα για τη «μελέτη» του αιγαιόγλαρου και του θαλασσοκόρακα αγοράζουμε κάπου 3.000 τόνους γάλα.

Ο Βασίλης Κρεμμυδάς είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Τελευταία Νέα